.

5. ANALIZA I OCENA DZIAŁALNOŚCI PRZYRODNICZEJ I OCHRONNEJ

5.1. Ochrona ścisła

5.2. Ochrona przyrody nieożywionej

5.3. Czynna ochrona ekosystemów leśnych

5.3.1. Ochrona lasu

5.3.2. Hodowla lasu

5.3.3. Ochrona przeciwpożarowa

5.4. Czynna ochrona lądowych ekosystemów nieleśnych 

5.5. Czynna ochrona ekosystemów wodnych

5.6. Ochrona fauny

5.7. Zagospodarowanie przestrzenne

5.8. Ochrona wartości kulturowych

5.9. Analiza stanu BHP

5.10. Ochrona przed szkodnictwem

5.11. Infrastruktura gospodarcza

5.12. Zatrudnienie, wynagrodzenia, szkolenia

 


 

5.3.3. Ochrona przeciwpożarowa

 

1. Charakterystyka zagrożeń występujących w WPN.

Obszary leśne Wigierskiego Parku Narodowego zakwalifikowano do II kategorii zagrożenia pożarowego. Najbardziej zagrożone pożarami są drzewostany w południowej części parku. Występują tu siedliska borowe, z dominującymi drzewostanami sosnowymi.

 

Duży wpływ na zagrożenie pożarowe w parku ma dostępność drzewostanów dla ludności, co spowodowane jest gęstą siecią dróg gminnych i lokalnych oraz bliskością gruntów prywatnych. Połowa granicy leśnej WPN przylega do lasów obcej własności a pozostała część tej granicy do, innych niż w zarządzie WPN, terenów otwartych.

 

Najczęstszą przyczyną pożarów, które wystąpiły na terenie parku w okresie ostatniego pięciolecia było umyślne podpalenie lub zaprószenie ognia niedopałkiem.

 

Rok 2001 był jednym z bezpieczniejszych pod względem zagrożenia pożarowego. Warunki pogodowe, jakie panowały w okresie akcji bezpośredniej, zmniejszały ryzyko powstania i rozprzestrzeniania się pożarów. Częste deszcze i duża wilgotność powietrza powodowały, iż w sezonie palności przeważały dni o zerowym i małym zagrożeniu pożarowym. Najniebezpieczniejszym miesiącem pod względem zagrożenia pożarowego był maj, w którym odnotowano 15 dni o wilgotności ściółki poniżej 15%.

 

Układ stopni zagrożenia pożarowego w okresie akcji bezpośredniej w rozbiciu na miesiące przedstawia poniższy wykres:

 

  

2. Posiadane siły i środki będące w gotowości do podejmowania działań.

System ochrony przeciwpożarowej w Wigierskim Parku Narodowym funkcjonował w 2001 roku w oparciu o następujące elementy:

W roku 2001 przygotowanych było 25 punktów czerpania wody z czego 15 punktów spełniało wymogi instrukcyjne dla ciężkich samochodów straży pożarnej, pozostałe mogły być wykorzystywane przez lekkie samochody terenowe wyposażone w motopompę.

 

Na terenie WPN funkcjonowały dwa rodzaje baz sprzętu przeciwpożarowego:

- bazy zasadnicze wyposażone w: przyczepkę, agregaty gaśnicze, gaśnice, piłę łańcuchową, siekiery, łopaty, szpadle, hydronetki i wiadra, w bazie zasadniczej w Krzywem dyżurował samochód gaśniczy wyposażony w wysokociśnieniowy agregat gaśniczy i motopompę pływającą, zakupiony w ramach dotacji NFOŚiGW.

- bazy podstawowe wyposażone w: przyczepkę, gaśnice, piłę łańcuchową, łopaty, szpadle, siekiery.

 

3. Realizowane zadania w zakresie ochrony przeciwpożarowej

a) realizacja zadań bieżących w roku 2001:

b) wykonanie wniosku szczegółowego z ochrony przeciwpożarowej:

4. Odbyte szkolenia i ćwiczenia w zakresie ochrony przeciwpożarowej 

 

5. Dane statystyczne występowania pożarów oraz poniesionych strat

 

Tabela 13. Pożary na terenie WPN w latach 1996-2001 

Lp.

Charakter pożaru

Pow.
[ha]

Przyczyna pożaru

Wielkość strat [zł]

1996

pokrywy gleby

0,01

nieznana

bez strat

 

pokrywy gleby

0,01

niedopałek

bez strat

1997

pokrywy gleby

0,05

nieznana

bez strat

 

pokrywy gleby - ściółkowy

0,15

prawdopodobnie
  niedopałek

bez strat

1998

pokrywy gleby - ściółkowy

2,00

podpalenie

bez strat

1999

pożar budynku
(stodoła drewniana)

-

podpalenie

szac. 15000,00

 

pokrywy gleby - ściółkowy

0,02

podpalenie

200,00

 

pokrywy gleby - ściółkowy, 
obszar leśny

0,05

zaprószenie ognia
  niedopałkiem

szac. 500,00

2000

podpowierzchniowy, 
obszar leśny

0,01

podpalenie

szac. 200,00

 

trzcina, ściółkowy, 
obszar leśny

180 m - 
brzeg jeziora,
0,18 ha

podpalenie

bez strat

 

pokrywy gleby - ściółkowy, 
obszar leśny

0,45

zaprószenie ognia
  niedopałkiem

2351,52

2001

trzcina, pokrywy gleby (trawy) -
brzeg jeziora Wigry

3 ha (1 ha WPN, 
2 ha wł. prywat.)

zaprószenie ognia
niedopałkiem

bez strat

 

6. Główne zadania na rok 2002

1) Organizacja i powołanie Służby Ochrony Przeciwpożarowej Parku (SOPP) w oparciu o zmodernizowaną bazę zasadniczą w Dyrekcji WPN,

2) Współpraca ze Strażą Pożarną w zakresie dysponowania sprzętem ochrony przeciwpożarowej,

3) Współpraca ze Strażą Pożarną w zakresie tworzenia wspólnych projektów modernizacji sprzętu ochrony przeciwpożarowej - pomoc WPN w zakresie zdobywania środków na cele ochrony przeciwpożarowej,

4) Współpraca z jednostkami Lasów Państwowych i PSP w zakresie łączności i prewencji,

5) Realizacja zadań bieżących w zakresie ochrony przeciwpożarowej zgodnie z rocznym wnioskiem szczegółowym.

 

  

 

 

5.4. Czynna ochrona lądowych ekosystemów nieleśnych

Całkowita powierzchnia nieleśna Parku wynosi 2714,09 ha - w tym 2139,80 ha to grunty prywatne, 482,43 ha to grunty Skarbu Państwa w zarządzie Parku, a 93,07 ha w innym zarządzie.

 

W 2001 r. wykupiono 1,22 ha gruntów nieleśnych (Ł-0,61 ha, N - 0,04 ha, Lz - 0,57 ha)

 

Podział gruntów nieleśnych w zarządzie Parku według kategorii użytkowania przedstawia się następująco:

grunty orne - 174,46 ha

łąki - 48,76 ha

pastwiska - 49,42 ha

nieużytki - 199,96 ha (w tym bagna - 194 ha)

tereny pozostałe - 9,41 ha

 

Zgodnie z Planem Ochrony w ramach ochrony czynnej stabilizującej w 2001 roku wykonano zabiegi polegające na :

Celem tych zabiegów jest utrzymanie obecnie istniejących zbiorowisk roślinnych oraz przeciwdziałanie i opóźnienie sukcesji.

Grunty rolne o pow. 127,86 ha (47%) są użytkowane rolniczo:

W 2001 roku WPN podejmował starania o włączenie obszarów rolnych parku do pilotażowego programu rolno-środowiskowego w ramach programu SAPARD. Istnieją duże szanse na zakończenie starań powodzeniem. Działania w tej sprawie będą kontynuowane w 2002 roku.

 

 

 

  

  

.