Ocalić od zapomnienia ... |
||
|
Tradycyjne budownictwo ludowe Tradycyjne budownictwo ludowe okolic jeziora Wigry należy do form typowych dla całej Suwalszczyzny i Ziemi Augustowskiej. Elementy takiego budownictwa można odnaleźć na terenach zachodniej Litwy i Białorusi. Wyróżnia je różnorodność rozplanowania budynków, zróżnicowanie funkcjonalne, konstrukcyjne, materiałowe oraz bogactwo detali zdobniczych. W budynkach widoczne są również wpływy budownictwa wiejskiego z sąsiednich Mazur. Na Suwalszczyźnie zmiany cywilizacyjne w sferze kształtowania krajobrazu poprzez nowe formy architektoniczne budownictwa oraz układów przestrzennych zagród nasiliły się od połowy lat 70. XX wieku. Dostępność preferencyjnych kredytów dla rolnictwa oraz niefrasobliwa postawa urzędników odpowiedzialnych za ład przestrzenny i architektoniczny zaowocowała likwidacją nie tylko znakomitych przykładów zabytkowego, tradycyjnego budownictwa, ale również zmianą nastawienia mieszkańców wsi do powszechnie stosowanych naturalnych materiałów. Dom o tradycyjnych formach; parterowy, przykryty wysokim dachem dwuspadowym został zastąpiony przez "słupek" nazywany też "sześcianem polskim" przykryty przez stropodach lub dach kopertowy. Podstawowym materiałem budowlanym było stosowane od wieków na tym terenie drewno iglaste. Wznoszono z niego całe zagrody wiejskie - domy, różnego rodzaju budynki gospodarcze i ogrodzenia. Oprócz drewna używano innych miejscowych surowców: kamieni i gliny. Budowano z nich nie tylko fundamenty ale i całe konstrukcje ścian w budynkach gospodarczych. Sporadycznie z gliny wznoszono również domy mieszkalne, np. w Rosochatym Rogu (nr 18). dalej »
|