KOSZENIE TRZCINY
Zimowe lokalne wycinanie roślinności wynurzonej w jeziorze Wigry służy poprawie krążenia wód w strefie płytkiego litoralu oraz polepszaniu warunków
bytowania i rozrodu ryb. Niektóre akweny Wigier charakteryzują się podwyższoną żyznością powodującą bujny wzrost roślinności wynurzonej (trzcinowisk).
Gęste trzcinowiska stanowią dość szczelną barierę uniemożliwiającą oczyszczanie strefy brzegowej ze zwałów materii organicznej (głównie szczątków
roślinności wodnej i lądowej) podczas jesiennych i wiosennych wiatrów. Materia ta ulega rozkładowi, czemu towarzyszy obniżanie się koncentracji tlenu i
pogorszenie się warunków sanitarnych w wodach litoralu. Zmniejsza się przez to powierzchnia tarlisk ryb (m.in. szczupaka i lina) oraz następuje pogorszenie
warunków bytowania stadiów młodocianych ryb. Sposobem na zahamowanie procesu degradacji strefy płytkiego litoralu jest zimowe koszenie trzcinowisk i
wywożenie pozyskanej masy roślinnej. Corocznie wykaszane jest ok. 20 ha trzcinowisk na północnym i południowym akwenie Wigier, w rejonie miejscowości:
Cimochowizna, Leszczewek, Stary Folwark, Tartak, Magdalenowo, Wigry, Czerwony Folwark, Rosochaty Róg, Mikołajewo, Czerwony Krzyż, Zakąty. Wycinanie roślin
wykonywane jest w ten sposób, że obszary koszone i niekoszone na przemian się przeplatają - po obszarach koszonych pozostawiane są nieskoszone partie o
podobnej długości. Tworzony jest w ten sposób mozaikowy ciąg siedlisk zapewniający korzystne warunki dla tarła dla ryb, a także dla bytowania ptactwa oraz
innych zwierząt związanych ze środowiskiem wodnym.
Fotografie:
Małgorzata Januszewicz
(1-8, 11, 13-14)
Jarosław Borejszo
(9-10, 12)
|