W roku hydrologicznym 2005 kontynuowano obserwacje prowadzono w ekosystemie boru świeżego na trzech stanowiskach. Do badań wykorzystano teflonowo-kwarcowe próbniki firmy Prenart, które umieszczono na głębokościach 30, 50 i 100 cm w profilu gleby płowej zbielicowanej. Analizowano próby miesięczne, zlewane. Niestety, podobnie jak w roku ubiegłym próby roztworów glebowych były niewielkie, w związku z czym były one łączone aby uzyskać wystarczającą do analiz objętość z danej głębokości. Było to wynikiem wcześniejszego przesuszenia gleby oraz znacznego zatrzymywania wód opadowych przez korony drzew. W okresie niewielkich opadów, a tym samym małej zawartości wody w glebie, nie można było pobrać prób, gdyż woda utrzymywana była siłami większymi niż 0,8 mB (podciśnienie w lizymetrach). W okresie występowania mrozów lizymetry były nieczynne.

Przewodność elektrolityczna pobranych prób roztworów glebowych była zróżnicowana: na głębokości 30 cm jej wartości wahały się od 5,8 do 14,0 mS/m, na głębokości 50 cm od 9,6 do 23,8 mS/m, a na głębokości 100 cm od 14,5 a 22,6 mS/m. Średnie roczne wartości kształtowały się od 15,3 mS/m na głębokości 30 cm, 21,8 mS/m na głębokość 50 cm, do 17,2 mS/m na głębokość 100 cm (Rys. 53).

Rys. 53. Średnia roczna wartość przewodności elektrolitycznej roztworów glebowych (Sobolewo, 2005)

Wartość odczynu (pH) roztworów glebowych była słabo zróżnicowana. Na wszystkich głębokościach zawierały się one między pH= 5,15 a 6,48. Najniższą średnią roczną wartością odczynu charakteryzowały się roztwory glebowe z głębokości 50 cm - pH=5,27, a najwyższą z głębokości 100 cm - pH=5,80 (Rys. 54). Roztwory pobierane z głębokości 30 cm miały średnią roczną wartość odczynu równą 5,60.

Przeciętny odczyn opadów docierających do gleby, modyfikowany przez warstwę drzew, był wyraźnie kwaśny (pH=4,33). Parametry fizykochemiczne wód opadowych przenikających w głąb profilu glebowego ulegały pewnym modyfikacjom. W porównaniu do opadów podkoronowych roztwory glebowe charakteryzowały się wyższymi wartościami pH, przewodności elektrolitycznej oraz wyższymi stężeniami jonów siarczanowych, wapniowych, magnezowych i sodowych. Charakterystykę roztworów glebowych przedstawiono na rysunkach 55-58.

Rys. 54. Średnia roczna wartość pH roztworów glebowych (Sobolewo, 2005)

W roztworach glebowych pobranych z badanych głębokości dominującymi anionami były jony siarczanowe, natomiast wśród kationów dominowały jony wapniowe i magnezowe.

Rys. 55. Stężenia N-NH₄, N-NO₃ i S-SO₄ w roztworach glebowych (Sobolewo, 2005)

Rys. 56. Stężenia Na, K i Cl w roztworach glebowych (Sobolewo, 2005)

Rys. 57. Stężenia Ca, Mg i Al w roztworach glebowych (Sobolewo, 2005)

Rys. 58. Zasadowość w roztworach glebowych (Sobolewo, 2005)

ciąg dalszy  »  

strona główna