2. Opis fizjograficzny

   

Zlewnia badawcza Stacji Bazowej WIGRY leży w zachodniej części Wigierskiego Parku Narodowego i zajmuje obszar o powierzchni 7,44 km2, należący do przyrzecza Czarnej Hańczy. Powierzchnia całkowita zlewni Czarnej Hańczy od jej źródeł do ujścia do jeziora Wigry wynosi 170,2 km2. Obszar zlewni badawczej zalicza się do Pojezierza Wigierskiego - mikroregionu należącego do Pojezierza Wschodniosuwalskiego (Kondracki 1988).

   

   

Fot. 1. Fragment zlewni badawczej - dolina Czarnej Hańczy od strony jeziora Wigry

   

   

Morfologia zlewni jest genetycznie związana z akumulacyjną i erozyjną działalnością dwóch ostatnich zlodowaceń: środkowopolskiego i północnopolskiego. Ostatecznie krajobraz ukształtowały utwory i formy lodowcowe i wodnolodowcowe z okresu recesji lądolodu fazy pomorskiej (Bajkiewicz-Grabowska 1997). Główną jednostką morfologiczną w obrębie omawianej zlewni jest płaskodenna, podmokła dolina Czarnej Hańczy, o szerokości dna wahającej się od 180 do 850 m. Od północnego wschodu do doliny przylegają moreny oscylacyjne, powstałe z wygniatania i akumulacji czołowej. Zbocza doliny są tu bardzo wyraźne, a ich nachylenie wynosi 5-18°. Od południa dolina Czarnej Hańczy graniczy ze strefą brzeżną sandru suwalsko-augustowskiego. Czarna Hańcza płynie na tym odcinku znacznie wolniej, niż w swoim górnym biegu - średni spadek rzeki jest mały (0,87‰), głębokość koryta waha się od 96 do 153 cm, dno rzeki jest piaszczyste lub muliste, a krętość rzeki osiąga wartość 1,51 i jest najwyższa na całej swojej długości. Brzegi rzeki są zbudowane z piasków i żwirów glacjofluwialnych warstwowanych poziomo. W dolinie występują liczne zabagnienia i torfowiska. Warunki infiltracji są słabe, gdyż przeważają tu gliny zwałowe.

   

   

Fot. 2. Fragment zlewni badawczej - Czarna Hańcza (Sobolewo)

   

   

Pod względem klimatycznym zlewnia badawcza znajduje się w Regionie Mazursko-Podlaskim, obejmującym swym zasięgiem wschodnią część Pojezierza Mazurskiego oraz część Podlasia. Średnia miesięczna temperatura powietrza z wielolecia 1971-2001 waha się od (4,0 °C (styczeń) do +16,7 °C (lipiec), przy średniej rocznej +6,3 °C. Najniższa średnia temperatura minimalna wynosi -8,5 °C (styczeń-luty), a maksymalna 21,9 °C (lipiec-sierpień). Zima rozpoczyna się już 19 listopada i trwa do 8 kwietnia, tj. prawie 5 miesięcy. Średnia roczna suma opadów atmosferycznych wynosi 591,2 mm, a w roku przeciętnym największe miesięczne sumy opadów są notowane w lipcu (83,1 mm), minimalne zaś w lutym (24,9 mm).

   

   

Literatura

   

Bajkiewicz-Grabowska E., 1997: Charakterystyka fizycznogeograficzna zlewni eksperymentalnej Wigierskiej Stacji Bazowej.
W: L. Krzysztofiak (Red.), Zintegrowany Monitoring Środowiska Przyrodniczego. Stacja Bazowa Wigry (Wigierski Park Narodowy): 18-28. Biblioteka Monitoringu Środowiska, Warszawa.

  

Kondracki J., 1988: Geografia fizyczna Polski. PWN Warszawa.   

   

   

ciąg dalszy  »  

   

strona główna