|
kliknij,
aby powiększyć
|
SSAKI
W parku żyje 51 spośród 88 dziko żyjących w naszym
kraju gatunków ssaków lądowych.
Z obserwacji prowadzonych przez służby terenowe
wynika, iż obszar WPN-u zamieszkuje 11 gatunków
ssaków
drapieżnych, z których dwa - jenot i norka
amerykańska, nie są naszymi rodzimymi gatunkami. Do
najczęściej obserwowanych
na terenie całego parku drapieżników należą: lis,
jenot i kuna leśna. Liczebność lisa na terenie
naszego parku
nieznacznie maleje, co jest tendencją odmienną od
innych regionów kraju. Do niedawna czynnikiem
redukującym wielkość
populacji była wścieklizna, obecnie zdarzają się
przypadki odnajdywania zwierząt padłych na skutek
chorób grzybiczych
(parch) oraz wirusowych (nosówka).
Pomimo, iż na terenie całej Puszczy Augustowskiej
liczebność wilków wynosi zaledwie 35 - 40 osobników,
to na terenie
parku w ostatnich latach jest on corocznie
obserwowany. Drapieżnik ten penetruje przede
wszystkim południową
i południowo - wschodnią część WPN-u, co najłatwiej
można stwierdzić w miesiącach zimowych, rejestrując
tropy tych
drapieżników na śniegu.
Obszar wokół jeziora Wigry zamieszkują 4 gatunki
ssaków kopytnych: łoś, jeleń szlachetny, sarna i
dzik.
Łoś jest największym przedstawicielem zwierzyny
płowej. Jest to gatunek niezbyt licznie występujący
na terenie parku; jego
najwyższą liczebność w ostatnich latach (31
osobników) zarejestrowano w 2003 r., co stanowi
niewielką część populacji Puszczy
Augustowskiej liczącej obecnie około 600 łosi. W okresie wegetacyjnym ostojami łosia są tereny
podmokłe, torfowiska
i bagna. Późną jesienią łosie przemieszczają się do
suchszych lasów, gdzie w drzewostanach młodszych
klas wieku bywają
sprawcami uszkodzeń drzew. Od kilku lat, po
wprowadzeniu zakazu polowań na te zwierzęta, krajowa
populacja łosia rozwija
się, powiększając swoją liczebność oraz zasięg
występowania także na obszarze Puszczy
Augustowskiej.
W puszczy licznie występuje także jeleń szlachetny,
choć w czasie II wojny światowej jego miejscowa
populacja wyginęła.
W latach 50. i 60. XX w., dzięki przesiedleniom z
regionu olsztyńskiego i białostockiego, gatunek ten
powrócił do Puszczy
Augustowskiej, a tym samym na obszar WPN-u.
Liczebność jeleni w parku w ostatnich latach
nieznacznie się zwiększa,
szacujemy ją na około 140 sztuk. Najwięcej jeleni
spotyka się w południowej części parku. Skrajnie
północna część parku
odwiedzana jest przez te zwierzęta sporadycznie.
Sarna jest najliczniej występującym przedstawicielem
jeleniowatych na terenie Wigierskiego Parku
Narodowego, chociaż jej
liczebność wykazywała w poszcze- gólnych latach duże
wahania. Obecnie w parku żyje około 240 saren.
Liczebność dzików w historii parku również podlegała
dużym wahaniom. Na początku lat 90. w
północno-wschodniej Polsce
miał miejsce pomór dzików, który swoje maksimum
osiągnął w 1990 i 1991 roku. Wpłynęło to również na
zagęszczenie
dzików na terenie WPN-u. W 1994 roku wynosiło ono
tylko 9,6 sztuk/1000 ha powierzchni leśnej. Od końca
1994 roku,
i w następnych latach, nastąpił powolny wzrost
pogłowia dzika, szczególnie silny w 1997 roku. W
ostatnich latach liczebność
populacji w parku jest w miarę stabilna. Każdego
roku park wypłaca właścicielom gruntów prywatnych
rekompensaty za szkody
wyrządzane przez te zwierzęta w uprawach zbóż oraz
na łąkach i pastwiskach.
Rząd zającokształtne w faunie parku posiada dwóch
przedstawicieli - zająca szaraka oraz zająca
bielaka, z których bielak
występuje znacznie rzadziej, zasiedlając przede
wszystkim wschodnią i południowo-wschodnią część
parku.
Stan populacji bobra europejskiego obecnie szacuje
się na około 250 osobników i na przestrzeni
ostatnich lat jego liczba
istotnie się nie zmienia. Sytuacja taka jest
wynikiem silnego zagęszczenia rodzin bobrowych,
które zajęły wszystkie możliwe
do zasiedlenia środowiska.
Z rzędu ssaków owadożernych na terenie parku
stwierdzono występowanie 5 gatunków, są to: jeż,
kret, rzęsorek rzeczek,
ryjówka aksamitna i ryjówka malutka.
Nietoperze są jedynymi ssakami zdolnymi do aktywnego
lotu. Spośród 22 krajowych gatunków nietoperzy, 12
stwierdzono
na terenie parku. Są to: nocek rudy, nocek
łydkowłosy, mroczek późny, mroczek pozłocisty,
mroczek posrebrzany, karlik
malutki, karlik większy, karlik karliczek, borowiec
wielki, borowiaczek, gacek brunatny i mopek.
Działalność człowieka,
która ogranicza miejsca służące do rozrodu i
hibernacji nietoperzy oraz ich bazę pokarmową,
powoduje spadek liczebności
tych ssaków. Dlatego też w ramach ochrony
nietoperzy, dzięki dofinansowaniu Fundacji
EkoFundusz, na terenie WPN-u,
w miejscowości Leszczewo, wybudowano budkę lęgową w
postaci ściany domu dla liczącej ponad 500 osobników
kolonii
karlika malutkiego. Oprócz tego rozwieszane są w
terenie schrony dzienne – budki, w których
przebywają nietoperze
w ciągu dnia.
Na terenie Wigierskiego Parku Narodowego ochronie
prawnej podlega 29 gatunków ssaków. Teren ten jest
także ważny
z punktu widzenia zachowania fauny europejskiej.
Obecność takich gatunków jak: nocek łydkowłosy,
bóbr, wilk, wydra zdecydowała
o włączeniu Ostoi Wigierskiej w sieć obszarów NAT
URA 2000.
WPN chroni różnorodność gatunkową zwierząt poprzez
ochronę siedlisk ich występowania oraz w sposób
czynny, dostosowany
do specyfiki i potrzeb poszcze- gólnych grup fauny.
Park zapewnia opiekę dzikim zwierzętom, które uległy
wypadkom - znalezionym na terenie WPN-u lub
dowiezionym z okolicy.
W wolierze w Maćkowej Rudzie dochodzi do zdrowia
wiele rannych ptaków i ssaków. Te, które wyzdrowiały
i są zdolne
do samodzielnego życia, są wypuszczane na wolność. W
ośrodku rehabilitacji zwierząt przebywały między
innymi: sarny,
dziki, wydry, tchórze, kuny, lisy, zające,
nietoperze a nawet malutki karczownik ziemnowodny.
|
