3. ANALIZA I OCENA WYPEŁNIANIA PODSTAWOWYCH FUNKCJI PARKU

3.1. Ochrona ekosystemów leśnych (c.d.)

3.1.4. Pozyskanie i sprzedaż drewna

3.1.4.1. Użytki przygodne

W ramach przeprowadzonych w 2013 roku cięć pielęgnacyjnych i przygodnych pozyskano drewno o łącznej masie 11,05 tys.m³ (11,99 tys.m³ w 2012 r.), w tym 10,68 tys.m³ grubizny, tj. przeciętnie ok.1,05 m³ z 1 ha powierzchni leśnej Parku.

W cięciach przygodnych pozyskanie grubizny na 2013 rok zaplanowano w rozmiarze 5,09 tys.m³, natomiast wykonano 3,81 tys.m³, tj. o 1,64 tys. m³ mniej niż w roku 2012.

Podobnie jak w latach ubiegłych usunięciu podlegały przede wszystkim gatunki iglaste (rys.4) – złomy, wywroty, drzewa zasiedlone przez owady i opanowane przez grzyby. Drewno gatunków liściastych w większości przypadków pozostawiano w lesie do naturalnego rozkładu. Usuwano je głównie w razie konieczności zapewnienia przejezdności szlaków komunikacyjnych.

Rysunek 4. Struktura gatunkowa drewna pozyskanego w 2013 r. w cięciach przygodnych

W trakcie realizacji planu nie stwierdzono istotnych zagrożeń dla stabilności drzewostanów WPN, co potwierdza, że zabiegi związane z utrzymaniem odpowiedniego stanu sanitarnego lasu były dotychczas przeprowadzane prawidłowo. Porównanie rozmiaru pozyskania drewna w ramach cięć przygodnych na przestrzeni ostatnich kilku lat przedstawia rys. 5.

Rysunek 5.Masa drewna pozyskanego w ramach cięć przygodnych w latach 2006-2013

O 640 m³ w stosunku do roku poprzedniego zmniejszyła się masa usuniętego posuszu świerkowego, która wyniosła 2,65 tys.m³. Jednocześnie, celem zwiększenia ilości martwego drewna w lesie, pozostawiono na pniu do naturalnego rozkładu 121 świerków zasiedlonych przez kornika drukarza o „ponadprzeciętnych” pierśnicach. Masę tych drzew oszacowano na ok. 400 m³. A zatem, należy przyjąć, że łączna masa zasiedlonego drewna świerkowego w 2013 roku wyniosła 3,05 tys.m³ i była prawie taka sama jak w 2012 roku (rys.6).

Rysunek 6. Zasiedlone drewno świerkowe usunięte w latach 1996-2013

Obecnie największym, potencjalnym zagrożeniem dla drzewostanów Parku są szkody powodowane zmianami warunków meteorologicznych. Niebezpieczeństwo powstania szkód na skutek silnie wiejących wiatrów jest szczególnie duże w okresie letnim i jesiennym.

W związku z przyjętą zasadą pozostawiania na pniu zasiedlonych drzew ponadprzeciętnych, prowadzony jest stały monitoring wpływu tych drzew na stan sanitarny i trwałość drzewostanów, ze szczególnym uwzględnieniem tych powierzchni, w których udział świerka w składzie wynosi ponad 40%. Wyniki obserwacji posłużą do ustalenia dalszych procedur postępowania w ekosystemach leśnych Wigierskiego Parku Narodowego.

3.1.4.2. Cięcia pielęgnacyjne

Zabiegami pielęgnacyjnymi w 2013 roku objęto powierzchnię 232,34 ha, w tym trzebieżami wczesnymi – 50,90 ha i trzebieżami późnymi – 181,44 ha. Plan powierzchniowy i masowy zabiegów został wykonany w pełnym zakresie.

Tabela 8. Wykonanie masowe cięć pielęgnacyjnych (trzebieży) w 2013 r.

3.1.4.3. Drzewa pozostawione do naturalnego rozkładu

W 2013 wyznaczono i pozostawiono w lesie 894szt.drzew martwych. Łącznie w latach 1997-2013 zaewidencjonowano 12 625szt.tego typu drzew. Ponadto, w ciągu roku na powierzchniach trzebieżowych pozostawiono do naturalnego rozkładu drewno o łącznej masie ok.700 m³ (gałęzie, odpady). Szacuje się, że rocznie pozostaje na gruncie ponad 1500 m³ drewna. Szacunek ten obejmuje jedynie posusz ewidencjonowany w ramach zabiegów ochronnych (cięć przygodnych i pielęgnacyjnych), nie zawiera natomiast masy drewna martwego powstającego na skutek oczyszczania się pni z gałęzi, czy też naturalnego wydzielania się drzew przygłuszonych w młodszych klasach wieku.

3.1.4.4. Struktura sortymentowa pozyskania

W strukturze pozyskania w 2013 roku, podobnie jak w latach ubiegłych przeważały sortymenty średniowymiarowe, przy czym ich udział w analizowanym okresie znacznie wzrósł w stosunku do drewna wielkowymiarowego i wyniósł odpowiednio 74% do 26%, przy stosunku 64% do 36% w 2012 r. Jest to wynikiem specyfiki prowadzenia zabiegów ochronnych w parkach narodowych. Wykonywane są głównie zabiegi pielęgnacyjne w drzewostanach II-III klasy wieku, w których głównym sortymentem jest drewno klasy S2. Nie zakłada się powierzchni zrębowych, a drewno wielkowymiarowe pochodzi przede wszystkim z cięć przygodnych. W ramach tych cięć usunięciu podlegają wyłącznie drzewa chore i uszkodzone, co nie pozostaje bez wpływu na jakość uzyskiwanego surowca. Drewno wielkowymiarowe pozyskane w ramach takich cięć jest klasyfikowane jako WC0 i WD czyli w średniej i niskiej klasie jakości. W Wigierskim Parku Narodowym nie pozyskuje się sortymentów tzw. „cennych”. Nie bez wpływu na dysproporcję w masie pozyskanego drewna średniowymiarowego i  wielkowymiarowego pozostaje fakt pozostawienia na pniu zasiedlonych drzew ponadprzeciętnych, spośród których większość przy manipulacji okazałaby się drewnem dłużycowym.

Strukturę sortymentową pozyskania drewna w latach 2012 -2013 przedstawia tabela nr 9.

Tabela 9. Struktura sortymentowa pozyskania w latach 2012-2013

3.1.4.5. Sprzedaż drewna

W 2013 roku rozchodowi podlegało ogółem 11,11 tys.m³ drewna pochodzącego z bieżącego pozyskania i zapasu z roku 2012. Szczegółowo strukturę sprzedaży według sortymentów przedstawia tabela “Sprzedaż drewna” – załącznik nr 10a do analizy. Koniunktura na rynku drzewnym nie uległa zmianie w stosunku do roku poprzedniego. Popyt i podaż pozostawała na podobnym poziomie co wpłynęło na utrzymanie się stałych cen drewna w całym okresie rozliczeniowym.

Dochód netto ze sprzedaży drewna wyniósł 1 567 tys. zł, przy 1 956 tys. zł. w roku 2012.Średnia cena 1 m³ drewna (netto) w 2013 r. wyniosła 147 zł, przy 164 zł w 2012 r.. Przyczyną spadku ceny średniej jest znaczne zmniejszenie udziału drewna wielkowymiarowego w ogólnej masie pozyskanego drewna.

Plan dochodu – 1 691 tys. zł

Wykonanie – 1 567 tys. zł.

Przyczyną niewykonania planu finansowego było mniejsze o 1000 m³ w  stosunku do założonego pozyskanie drewna z użytków przygodnych.

Na dzień 31.12.2013 roku, na gruncie pozostał zapas niesprzedanego drewna o łącznej masie 15 m³, w tym:

- drewno wielkowymiarowe – 0 m³,

- drewno średniowymiarowe (użytkowe) – 11 m³,

- opałowe – 4 m³.

3.1.5. Ochrona przeciwpożarowa

Piotr Pieczyński

3.1.5.1. Analiza zagrożenia pożarowego w lasach

W roku 2013 odnotowano 72 dni z II i III stopniem zagrożenia pożarowego, w tym 27 dni o najwyższym III stopniu zagrożenia.Wilgotność ściółki mierzona o godzinie 9^oo spadała poniżej 28% 59 razy, natomiast poniżej 10% ani razu.Najniebezpieczniejszym pożarowo miesiącem był sierpień. W tym miesiącu odnotowano 19 dni w II i III stopniu zagrożenia pożarowego i 19 dni z utrzymującą się wilgotnością ściółki poniżej 28%.

Rysunek 7.Udział procentowy stopni zagrożenia pożarowego lasu w miesiącach w okresie 1.04–31.09. 2013 r.

Rysunek 8. Liczba dni w miesiącach z wilgotnością ściółki leśnej <28% o godz.9 w okresie 1.04–31.09. 2013 r.

3.1.5.2. Realizacja zadań bieżących z ochrony przeciwpożarowej

a) Ochrona przeciwpożarowa obszarów leśnych:

• Powiększanie prześwitów dróg – 20,10 km
• Konserwacja dróg pożarowych – 7,69 km
• Przecięcie linii oddziałowych na cele ppoż.– 4,50 km
• Konserwacja punktów czerpania wody – 6 szt.
• Porządkowanie poboczy dróg – 132,72 ha
• Mineralizacja istniejących pasów ppoż.– 0,12 km
• Konserwacja tablic ppoż.– 12 szt.
• Bieżące przeglądy gaśnic i agregatów w bazach ppoż.– 41 szt.
• Przeglądy gaśnic i agregatów po 5 latach eksploatacji i naprawy – 10 szt.
• Kasacja gaśnic – 1 szt.
• Bieżące przeglądy sieci rrl.

Większość prac wykonano w ramach projektu pn.„Ochrona przeciwpożarowa i przed szkodnictwem na terenie Wigierskiego Parku Narodowego” sfinansowanego ze środków Funduszu Leśnego. Projekt obejmował min.: zakup samochodu terenowego z modułem gaśniczym dla Straży Parku i remont dróg pożarowych na łącznym odcinku 5,19 km. Łączny koszt całego przedsięwzięcia wyniósł 376 363,28 zł.

b) Ochrona przeciwpożarowa obiektów budowlanych:

• Bieżące przeglądy gaśnic w budynkach WPN – 54 szt.
• Przeglądy gaśnic po 5 latach eksploatacji i naprawy – 15 szt.
• Bieżące konserwacje hydrantów – 8 szt.,

3.1.5.3. Dane statystyczne występowania pożarów oraz poniesionych strat

Tabela 10. Pożary na terenie WPN w latach 2008-2013 odnotowane przez Służby Parku

3.1.5.4. Służba Ochrony Przeciwpożarowej Parku

Na terenie WPN od 2002 r. działa Służba Ochrony Przeciwpożarowej Parku: patroluje teren, zabezpiecza miejsca zdarzenia do działań ratowniczych, pomaga jednostkom ochrony przeciwpożarowej w prowadzeniu akcji, uczestniczy w działaniach edukacyjnych parku. W okresie zagrożenia pożarowego służba prowadzi dyżury, mając do dyspozycji samochód patrolowo -gaśniczy wyposażony w wysokociśnieniowy moduł gaśniczy.

Działania w 2013 r.:

• Dyżury w Punkcie Alarmowo Dyspozycyjnym (01.05.2013- 30.09.2013)
• Dyżury alarmowe SOPP na telefon (01.05.2013 – 30.09.2013)
• Prowadzenie patroli przeciwpożarowych przy utrzymującym się dużym zagrożeniu pożarowym lasu

Tabela 11. Akcje SOPP w 2013 roku

3.1.5.5. Wyposażenie przeciwpożarowe w dyspozycji Służby Parku

Tabela 12. Wyposażenie baz sprzętu przeciwpożarowego (bez zmian względem roku 2012)

Podręczny (indywidualny) sprzęt przeciwpożarowy:

• Hydronetki plecakowe wodne: wyposażenie każdego leśniczego – 1 szt. (Łącznie w WPN – 10 szt.),
• Hydronetki plecakowe wodno – pianowe: wyposażenie nadleśniczego – 1 szt., Straż Parku - 1 szt., SOPP – 2 szt. (Łącznie w WPN – 4 szt.),
• Tłumice gumowe: wyposażenie każdego leśniczego – 1 szt., nadleśniczego – 1 szt., Straż Parku – 1 szt., SOPP – 2 szt. (Łącznie w WPN – 14 szt. ).

• Narada szkoleniowa (odprawa) zorganizowana dla Służby Ochrony Przeciwpożarowej Parku (25.04.2013),
• Akcja edukacyjna „Bezpieczne wakacje”, pokaz sprzętu SOPP przy Muzeum Wigier, wspólna akcja z Policją z Suwałk (29.08.2013 r. )

• Kontrola Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej w  Suwałkach(30.04.2013) - nie stwierdzono nieprawidłowości,
• Kontrola Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej w Augustowie (30.04.2013) - nie stwierdzono nieprawidłowości,
• Kontrola Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej w Sejnach (09.05.2013) - nie stwierdzono nieprawidłowości

Przygotowano i złożono wniosek do Funduszu Leśnego pn.: „Ochrona przeciwpożarowa na terenie Wigierskiego Parku Narodowego w 2014 r.” na łączną kwotę 866 688,94 zł.

Główny koszt projektu to konserwacje nawierzchni dróg dojazdowych na łącznym odcinku 10,35 km.

3.2. Ochrona lądowych ekosystemów nieleśnych

3.2.1. Zabiegi w ekosystemach

W 2013 r. powierzchnia gruntów nieleśnych będących w użytkowaniu wieczystym i stanowiących własność Parku wynosiła 555,9 ha. W porównaniu do roku ubiegłego zwiększyła się o 27,60 ha z powodu wykupu gruntów.

Podział gruntów nieleśnych według kategorii użytkowania przedstawia się następująco:

• grunty orne - 217,8 ha
• łąki i pastwiska - 142,8 ha
• nieużytki - 195,3 ha

W ramach ochrony czynnej w 2013 roku wykonano zabiegi polegające na usuwaniu zakrzaczeń i koszeniu podmokłych łąk na pow. 37,75 ha wraz z usuwaniem biomasy poza powierzchnię. Zabieg wykonuje się w celu przeciwdziałania zarastaniu ekosystemów i utrzymania obecnie istniejących zbiorowisk roślinnych.

Poza tym Park rozpoczął po raz pierwszy na większą skalę walkę z inwazyjnymi gatunkami obcego pochodzenia. Prace polegały na:

a) koszeniu, wyrywaniu:

• niecierpka gruczołowatego – na powierzchni 31,12 ha,
• nawłoci kanadyjskiej (0,012 ha)
• winobluszczu (0,018 ha)

b) wyrywaniu, karczowaniu i usuwaniu odrośli:

• robinii (47sz.,0,40 ha)
• klonu jesionolistnego (235 szt.,4,91 ha)
• czeremchy amerykańskiej (3440 szt.,5,19 ha)
• dębu czerwonego (520 szt.)

c) 2-krotnym koszeniu zarośli trojeści amerykańskiej Asclepias syriaca oraz róży pomarszczonej Rosa rugosa na łącznej powierzchni 1,3 ha, w celu osłabienia siły życiowej i w konsekwencji wyeliminowania z flory WPN-u.

Zabieg koszenia wyrywania i odkrzaczania został sfinansowany przez NFOŚiGW oraz fundusz LIFE+, natomiast na walkę z drzewiastymi inwazyjnymi gatunkami obcymi środki otrzymaliśmy z Funduszu Leśnego.

Grunty rolne o pow. 133,5 ha (37%) były użytkowane rolniczo:

• przez miejscowych rolników i pracowników WPN-u i na podstawie umów dzierżawnych zawartych w drodze przetargu nieograniczonego – 101,24 ha,
• na potrzeby parku 32,26 ha.

Na użytkowanych przez WPN gruntach prowadzono uprawę owsa, żyta, gryki i łubinu. Zabiegi te wykonuje się w celu utrzymania gruntów w odpowiedniej kulturze, zachowania różnorodności biologicznej, zapewnienia materiału siewnego na poletka zaporowe oraz zapobiegania zarastaniu gruntów rolnych przez roślinność drzewiastą i krzewy.

W maju 2013 r. WPN złożył kolejny wniosek do Agencji Restrukturyzacji i  Modernizacji Rolnictwa o przyznanie płatności obszarowej, uzupełniającej oraz z  tytułu ONW (obszary o niekorzystnych warunkach gospodarowania) do gruntów rolnych o powierzchni 32,26 ha i otrzymał decyzję w sprawie przyznania tych płatności w Łącznej kwocie 37972,58 zł.

Minął drugi rok odkąd przystąpiliśmy do programów rolnośrodowiskowych (w wariancie: rolnictwo ekologiczne), w których zobowiązaliśmy się uczestniczyć przez kolejne 5 lat. Dzięki temu oprócz dotychczasowych dopłat bezpośrednich oraz ONW otrzymaliśmy wsparcie finansowe z tytułu uczestnictwa w programie rolnośrodowiskowym w wysokość 27 098,40 zł. Łączna powierzchnia zgłoszona do programu wynosi 32,26 ha. Również w związku z uczestnictwem zobowiązani jesteśmy do poddawania się corocznej kontroli naszych upraw. W sierpniu przeprowadzona była kontrola, którą wykonała firma BIOCERT z Krakowa. Wigierski Park Narodowy przeszedł ją bez żadnych zastrzeżeń co do prowadzonej gospodarki rolnej.

3.3. Ochrona ekosystemów wodnych

Michał Osewski

W 2013 r. w wybranych ekosystemach wodnych parku kontynuowano program aktywnej ochrony zespołów ryb i raków. Zabiegi ochronne wykonywano w jeziorach Wigry, Pierty, Mulaczysko, Leszczewek, Omułówek, Krusznik, Białe Wigierskie, Długie Wigierskie, o łącznej powierzchni 2701,92 ha, oraz na rzece Czarnej Hańczyponiżej jez.Wigry, na odcinku Wysoki Most – Studziany Las. Polegały one na:

I. Zarybieniach wód gatunkami:

• zagrożonymi skutkami eutrofizacji wód (sielawa, sieja),
• drapieżnymi (szczupak), w celu zwiększania ich liczebności i osiągnięcia efektów biomanipulacji,
• zagrożonymi spadkiem liczebności (lin, pstrąg potokowy)

II. Odłowach rybackich i wędkarskich, w tym:

• odłowach regulacyjnych:
  • ryb o krótkim cyklu życiowym, w celu zapobiegania wtórnemu zanieczyszczeniu jezior przez snące ryby (sielawa),
  • ryb karpiowatych (płoć, leszcz), w celu ograniczania ich liczebności,
  • ryb migrujących poza obszar WPN (węgorz);
• odłowach tarlaków do wychowu materiału zarybieniowego (sielawy, siei, szczupaka),
• odłowach wędkarskich,
• odłowach kontrolnych raków,

III. Lokalnym wykaszaniu trzcinowisk w celu poprawy warunków tarliskowych dla ryb oraz polepszenia warunków sanitarnych w strefie brzegowej;

IV. Obserwacji stanu zdrowotnego ryb.

3.3.1. Zarybienia

W 2013 r. dokonano zarybień jezior: Wigry, Białe Wigierskie, Pierty, Mulaczysko, Leszczewek, Krusznik, Omułówek, a także fragmentu rzeki Czarnej Hańczy. Łącznie zarybiono 2621,54 ha. jezior oraz 2-kilometrowy odcinek rzeki. Ilości materiału zarybieniowego z podziałem na gatunki i ich sortymenty wielkościowe wprowadzone do wybranych wód parku zawarte są w załączniku nr 13.

Wpuszczony do jezior parku wylęg sielawy, siei oraz szczupaka w całości pochodził z wylęgarni ryb WPN. Z własnych tarlaków wyhodowano 51 520 000 szt. wylęgu sielawy (z czego 3 200 000 szt. za kwotę 12 865,00 zł. sprzedano rybackim użytkownikom jezior),12 000 szt. wylęgu siei oraz 360 000 szt. wylęgu szczupaka.

W ramach wykonywanych usług wylęgarniczych, z których korzystało w sezonie 2012/2013 trzynastu rybackich użytkowników jezior, uzyskano dodatkowo 6 960 000 szt. wylęgu sielawy oraz 4 820 000 szt. wylęgu szczupaka. Za inkubację ikry sielawy WPN uzyskał kwotę 13 920,00 zł., za inkubację ikry szczupaka przejął 2385 000 szt. uzyskanego wylęgu, którym zostały zarybione jeziora WPN.

3.3.2. Odłowy

1. Odłowy regulacyjne wykonywano w jeziorze Wigry (powierzchnia 2202,035 ha) przy wykorzystaniu rybackiego sprzętu biernego oplatającego (wontony sielawowe, siejowe, okoniowo-płociowe, leszczowe) oraz biernego klatkowego (mieroże). Ogółem (odłowy regulacyjne i odłowy tarlaków) odłowiono 14 869 kg ryb. Dane dotyczące struktury odłowów zawarte są w załączniku nr 13.

2. Odłowy tarlaków. W kwietniu i maju przeprowadzono na jeziorze Wigry odłowy tarlaków szczupaka, w listopadzie i grudniu odłowy tarlaków sielawy isiei. Odłowiono i pozyskano następujące ilości tarlaków (w kg) i zapłodnionej ikry (w litrach):

• szczupaka – 264 kg / 7,25 l.
• sielawy – 3300 kg / 243,25 l.
• siei – 3 kg / 0 l.

Z ikry szczupaka wyhodowano 360 000 szt. wylęgu, który wpuszczono do parkowych jezior.

Ikra sielawy i siei jest inkubowana w wylęgarni ryb WPN, a wylęganie narybku nastąpi wiosną 2014 r. W wylęgarni zgromadzono także 52,75 litra zapłodnionej ikry sielawy oraz 0,25 litra ikry siei, którą dostarczyły 3 podmioty rybackie z poza terenu parku.

3. Odłowy wędkarskie. Presja wędkarska w roku 2013 była zbliżona do tej z roku 2012. W 2013 roku sprzedano 5215 licencji wędkarskich. Liczby sprzedanych licencji z podziałem na poszczególne kategorie przedstawiały się następująco:

• licencje roczne - 119 szt.
• licencje półroczne - 31 szt.
• miesięczne - 99 szt.
• licencje dwutygodniowe – 40 szt.
• licencje tygodniowe - 26 szt.
• licencje dzienne - 4900 szt.

4. Odłowy kontrolne raków. W 2013 r.Instytut Rybactwa Śródlądowego przy współpracy z parkiem przeprowadził odłowy kontrolne raków w następujących jeziorach: Wigry, Białe Wigierskie, Długie Wigierskie. Wyniki odłowów były zbieżne z uzyskanymi w latach ubiegłych i wskazują na stale niską liczebność raka pręgowatego.

5.Ochrona tarlisk – zimowe koszenie roślinności. W okresie zlodzenia wykonano na jez. Wigry (zatoka Zadworze, Ploso Północne, Ploso Południowe) koszenie roślinności wynurzonej (trzcinowisk), w celu poprawy warunków tarliskowych dla ryb oraz polepszenia warunków sanitarnych w strefie przybrzeżnej. Wykoszono łącznie 17,92 ha. trzcinowisk stosując zasadę naprzemiennego koszenia i pozostawiania brzegu w stanie nienaruszonym na podobnej długości co odcinki wykoszone

3.3.3. Stan zdrowotny ryb, śnięcia, zagrożenia

W 2013 r. nie wystąpiły w żadnym z jezior WPN-u zjawiska wywołujące masową śmiertelność ryb (przyduchy, epizoocje). Podobnie jak w latach ubiegłych obserwowano silnie negatywny wpływ kormorana czarnego na liczebność ichtiofauny.

3.3.4. Pozostała działalność

W 2013 roku WPN przy finansowym wsparciu NFOŚiGW zrealizował następujące projekty:

1. „Czynna ochrona zespołów ryb w wybranych ekosystemach wodnych Wigierskiego Parku Narodowego”.

W ramach zadania zakupiono:

• narybek siei – 26 000 szt..

• narybek jesienny pstrąga potokowego – 4000 szt.

• narybek lina – 690 kg.

Zadanie kontynuowane będzie do 2017 r. i przewiduje zasilanie wybranych wód WPN-u narybkiem siei, węgorza, pstrąga potokowego, lina troci jeziorowej oraz suma na łączną kwotę 502 350 zł.

2.„Remont wylęgarni ryb Wigierskiego Parku Narodowego w m. Tartak”. W 2013 r. dokończono prace remontowe rozpoczęte rok wcześniej. Łączny koszt realizacji zadania wyniósł 102 862,03 zł., w tym udział NFOŚiGW 100 514,51 zł.

3.„Ochrona wybranych ekosystemów wodnych WPN”. W ramach wniosku zakupiono silnik zaburtowy o mocy 80 KM do łodzi HARPUN wykorzystywanej przez Straż Parku. Koszt dotacji wyniósł 37 800,00 zł.

4.„Ochrona ichtiofauny i zasobów wodnych WPN”.

W ramach wniosku zakupiono:

• silnik zaburtowy o mocy 40 KM do łodzi LIN wykorzystywanej przez Pracownię Naukową oraz W.O.O.

• dwie łodzie rybackie wraz z silnikami o mocy 9,9 KM do wykonywania odłowów tarlaków sielawy, siei oraz szczupaka.

Koszt dotacji wyniósł 50 657,40zł.

Dalej »