I. WSTĘP

Rok 1990 to drugi rok działalności Wigierskiego Parku Narodowego. W związku z wyprowadzeniem stanu posiadania WPN przez Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej w Białymstoku, powierzchnia Parku uległa zmianie w stosunku do powierzchni podanej w Rozporządzeniu Rady Ministrów z 27 czerwca 1988 roku (Dz. U. Nr 25 poz. 173) w sprawie utworzenia Wigierskiego Parku Narodowego.

Tak więc, w granicach Parku znalazły się następujące obszary:

1. Należące do organizacji Lasy Państwowe:
   a) Nadleśnictwo Wigierski Park o powierzchni 4456,84 ha,
   b) Nadleśnictwo Suwałki o powierzchni 590,34 ha,
   c) Nadleśnictwo Głęboki Bród o powierzchni 4283,37 ha,
   d) Grunty pod wodami o łącznej powierzchni 2741,94 ha;
      
2. Znajdujące się w zarządzie Okręgowej Dyrekcji Gospodarki Wodnej w Warszawie oraz Wojewódzkiego Zarządu Inwestycji Rolniczych w Suwałkach odcinki rzek: Czarna Hańcza, Wiatrołuża, Maniówka, Kamionka i Gremzdówka, o łącznej powierzchni 32,70 ha;
     
3. Należące do Państwowego Funduszu Ziemi:
   a) w Gminie Suwałki o powierzchni 71,13 ha,
   b) w Gminie Krasnopol o powierzchni 8,54 ha,
   c) w Gminie Nowinka o powierzchni 2,93 ha,
   d) w Gminie Giby o powierzchni 1,22 ha;
      
4. Nie stanowiące własności Wigierskiego Parku Narodowego, a znajdujące się w jego granicach enklawy i półenklawy gruntów położonych w granicach administracyjnych gmin:
   a) Suwałki o powierzchni 1312,9 5 ha,
   b) Krasnopol o powierzchni 657,17 ha,
   c) Nowinka o powierzchni 686,15 ha
   d) Giby o powierzchni 11093 ha.

Całkowita powierzchnia Parku wynosi 14956,21 ha. Szczegółowe dane przedstawia zał. nr 1. W toku opracowywania znajduje się operat urządzania lasu Wigierskiego Parku Narodowego. Dopiero jego opracowanie pozwoli na wyszczególnienie wszystkich danych powierzchniowych dotyczących Parku. Zakończenie prac związanych z opracowaniem operatu urządzeniowego i księgi stanu posiadania przewidywane jest w połowie 1992 roku.

II. ZAGROŻENIA WYPEŁNIANIA PODSTAWOWYCH FUNKCJI PARKU

1. Brak korekty Rozporządzenia Rady Ministrów z dn. 27 czerwca 1988 roku w sprawie utworzenia Wigierskiego Parku Narodowego w zakresie przebiegu granic rezerwatów ścisłych Parku co stwarza trudności w prowadzeniu prawidłowej gospodarki ochronnej.
2. Brak planu zagospodarowania przestrzennego oraz strefy ochronnej Parku, co powoduje niekontrolowane:
   a) budownictwo rolnicze,
   b) budownictwo rekreacyjne przy granicy WPN,
   c) odprowadzanie ścieków do wód gruntowych i powierzchniowych.
   d) prace melioracyjne i zmiany stosunków wodnych,
   e) gospodarstwo rolne (nieprawidłowa uprawa gleby, nawozy, środki ochrony roślin itp.).
3. Brak operatu urządzania lasu, co sprawia trudności w prowadzeniu prawidłowej gospodarki rezerwatowej.
4. Brak wypracowanych zasad prowadzenia gospodarki wodnej (operatu wodnego).
5. Bezprawne użytkowanie wód Parku z zakresu gospodarki rybackiej przez Państwowe Gospodarstwo Rybackie w Giżycku.
6. Dopływ zanieczyszczeń do jeziora Wigry rzeką Czarną Hańczą (brak III stopnia oczyszczania dla miasta Suwałk) oraz nieuregulowana gospodarka ściekowa w miejscowościach położonych nad j. Wigry np. m. Bryzgiel.
7. Usytuowanie prywatnych gruntów na wyspach wigierskich oraz wzdłuż rzek: Wiatrołuża, Czarna Hańcza, Kamionka, Maniówka, Samelka.
8. Lokalizacja ośrodków turystycznych i prywatnych pól biwakowych na terenie Parku.
9. Kłusownictwo w lasach i na wodach Parku oraz szkodnictwo leśne (nielegalne: połowy ryb, przystanie, pomosty, wnykarstwo, niszczenie roślin, wjeżdżanie i wchodzenie w miejsca zabronione, zbiór grzybów i owoców runa leśnego, kradzieże drewna itp.)
10. Szkody w uprawach rolnych i w drzewostanie powodowane przez zwierzynę dziką.
11. Duży i trudny do uregulowania napływ turystów w sezonie letnim powoduje:
    a) niekontrolowaną penetrację obszarów leśnych,
    b) niszczenie urządzeń turystycznych i oznakowań dróg i rezerwatów,
    c) zakłócanie ciszy,
    d) dzikie obozowiska,
    e) zaśmiecanie i niszczenie terenu Parku,
    f) niekontrolowaną liczbę sprzętu pływającego po jeziorach Parku (brak wyłączenia J. Wigry z jezior żeglownych).
12. Brak znaków zakazu zatrzymywania się na szosach przecinających tereny leśne WPN.
13. Niski procent powierzchni rezerwatów ścisłych w stosunku do całkowitej powierzchni Parku - 2,6% (zał. nr 2).
14. Brak bazy magazynowej i zaplecza warsztatowego dla pojazdów i sprzętu pływającego Parku.
15. Brak nowych mieszkań i osad służbowych oraz pilna potrzeba przeprowadzenia remontów kapitalnych większości istniejących osad służbowych.

III. DZIAŁANIA ZMIERZAJĄCE DO OBNIŻENIA SKUTKÓW ZAGROŻEŃ

     WYPEŁNIANIA PODSTAWOWYCH FUNKCJI PARKU

1. Podjęcie działań mających na celu korektę Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27.06. 1988.r. w sprawie utworzenia Wigierskiego Parku Narodowego.
2. Rozpoczęcie prac z zakresu opracowywania planu zagospodarowania przestrzennego WPN i otuliny.
3. Rozpoczęcie prac z zakresu urządzania lasu.
4. Podjęcie działań związanych z przejęciem jeziora Wigry przez Park (uchylenie pozwolenia wodno-prawnego dla PGRyb w Giżycku
5. Likwidacja ośrodków wypoczynkowych z gruntów należących do WPN (ok. 75% z zamierzonych).
6. Likwidacja leśnych pól biwakowych (10 szt.) oraz próby ograniczenia obozowisk prywatnych.
7. Usuwanie pomostów z rezerwatowych jezior Parku.
8. Zasypanie przesmyku między jeziorami Białe i Wigry w celu ochrony rezerwatu ścisłego (j. Białe).
9. Utworzenie stref ochronnych dla rzadkich gatunków ptaków (orlik krzykliwy, bocian czarny).
10. Utworzenie stref ochronnych dla gatunków ptaków lęgowych na jeziorze Wigry.
11. Projekt poszerzenia istniejących i utworzenia nowych rezerwatów ścisłych.
12. Wyznaczenie i wyznakowanie szlaków turystycznych (151 km).
13. Wprowadzenie zakazu połowu ryb w okresie ochronnym dla PGRyb w Giżycku na wodach Parku.
14. Opracowanie zasad wędkowania na jeziorach Parku.
15. Wystąpienie o skreślenie jeziora Wigry z rejestru wód żeglownych.
16. Wykonanie płotu z żerdzi, w celu zmniejszenia szkód powodowanych przez zwierzynę na polach wsi Maćkowa Ruda i Wysoki Most (ok. 2250 m).
17. Wyznaczenie i wykonanie leśnych miejsc postoju pojazdów.
18. Usytuowanie w terenie tablic zakazów (106) i tablic z regulaminem zwiedzania WPN (35).
19. Postawienie w terenie 6 szt. rogatek.

IV. ANALIZA I OCENA WYPEŁNIANIA PODSTAWOWYCH FUNKCJI PARKU

1. Ochrona przyrody

1. Wykonany został projekt poszerzenia rezerwatów ścisłych. Przewiduje on powiększenie istniejących rezerwatów oraz utworzenie czterech nowych. Zgodnie z projektem tereny pod ochroną ścisłą obejmowałyby około 15% ogólnej powierzchni Parku.
2. Rozpoczęto prace nad planem zagospodarowania przestrzennego Wigierskiego Parku Narodowego i otuliny.
3. Utworzono 6 stref ochronnych wokół gniazd rzadkich gatunków ptaków (5 dla orlika krzykliwego i 1 dla bociana czarnego)
4. Utworzono strefy ochronne dla ptaków lęgowych na Jeziorze Wigry wokół następujących wysp: Ordów, Ostrów, Krowa, Walendziak, Brzozowe, Kamień.
5. Zasypano przesmyk (tzw. Przekop) pomiędzy jeziorami Wigry i Białe. Był to sztuczny twór wykopany podczas II Wojny Światowej. Powodował mieszanie się wód obu jezior oraz szkodliwą z punktu widzenia ochrony Jeziora Białego (rezerwat ścisły), migrację ryb.
6. Usunięto pomosty z jezior będących rezerwatami ścisłymi: Białe, Długie, Muliczne.
7. Zredukowano liczbę miejsc biwakowania leżących na gruntach stanowiących własność Parku z 16 do 6.
8. W około 75% przeprowadzono planowaną likwidację ośrodków wypoczynkowych nad Jeziorem Wigry.
9. Zwiększono kontrolę przeciwko kłusownictwu na jeziorach i szkodnictwu leśnemu. Ogółem wypisano 198 mandatów i założono 9 spraw sądowych. W listopadzie przeprowadzono kompleksową akcję na jez. Wigry z udziałem Państwowej Straży Rybackiej z Łodzi, dzięki której skonfiskowano liczny sprzęt kłusowniczy.

2. Działalność naukowa obca i własna

1. W 1990 roku pracownicy WPN realizowali 8 tematów badawczych (zał. nr 4). Jeden temat został zakończony - wyniki są w trakcie opracowywania.
2. Inne instytucje realizowały 17 tematów badawczych (zał. nr 4), z czego 3 zostały już zakończone, a opracowania znajdują się w bibliotece Parku. Były to następujące instytucje: Instytut Badawczy Leśnictwa - 6 tematów, Uniwersytet Warszawski filia w Białymstoku - 9 tematów, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie - 1 temat, Instytut Ekologii PAN - 1 temat.
3. Pracownicy Parku opublikowali ogółem 10 prac.

3. Działalność dydaktyczna

1. Zostały wydane: informator turystyczny i mapa Wigierskiego Parku Narodowego. Obie pozycje były opracowane przez pracowników Parku.
2. Pracownicy WPN oprowadzili 20 wycieczek, w tym 6 wycieczek zagranicznych, składających się z ornitologów i leśników. Pozostałe, to w większości wycieczki ze szkół podstawowych województwa suwalskiego.
3. W dniach 6-8.04 został zorganizowany plener fotograficzny Pracowni Fotografii Pałacu Młodzieży w Warszawie. W czerwcu w Warszawie można było oglądać efekty tego pleneru, a od 9 listopada najciekawsze zdjęcia wisiały w sali wystawowej WPN.
4. Zorganizowano wystawę fotografii pt.: ''Bezkrwawe łowy Włodzimierza Puchalskiego''. Zawierała ona 174 czarnobiałe fotogramy tego autora. Była czynna w lipcu i sierpniu. Odwiedziło ją ok. 200 osób.
5. Odbył się konkurs rysunkowy dla uczniów szkół podstawowych pod hasłem ''Przyroda Wigierskiego Parku Narodowego''. Wpłynęło 313 prac z ośmiu szkół. Przyznano 18 nagród indywidualnych oraz dwie zbiorowe dla najlepszych szkół. Od 9 listopada w sali wystawowej można oglądać wystawę 146 najciekawszych prac.
6. Trwa gromadzenie zbiorów do przyszłego muzeum WPN. W 1990 roku Park wzbogacił się o następujące ilości wypreparowanych okazów zwierząt występujących na terenie WPN: 15 ptaków, 11 ryb, 3 ssaków, 1 raka.
7. Powiększa się biblioteka WPN. W tym roku przybyły 1134 pozycje książek i czasopism.
8. Pracownicy WPN wygłosili ok. 10 prelekcji na temat naszego Parku.

4. Turystyka

1. W 1990 roku zostało wyznakowanych 151 km szlaków turystycznych przebiegających na terenie WPN i w jego okolicach.
2. Na terenie WPN istniało 8 ogólnie dostępnych miejsc biwakowania (w tym 5 wł. Parku) i jedno miejsce przeznaczone na obóz harcerski.
3. W 75% nastąpiła likwidacja ośrodków wypoczynkowych leżących na gruntach WPN. Tylko jeden z 13 ośrodków przeznaczonych do likwidacji prowadził sezon turystyczny w br. (sprawa trafiła na drogę sądową). Poza tym funkcjonowały 3 ośrodki turystyczne leżące w granicach Parku na terenie nie stanowiącym jego własności.
4. Wybudowano ok. 300 metrową kładkę przeprowadzającą główny szlak turystyczny WPN przez dolinę rzeki Czarnej Hańczy.
5. Wzniesiono ambonę widokową na południowym brzegu Wigier, nad jeziorem Mulaczysko.
6. Wyznaczono i przygotowano miejsca postoju pojazdów przy głównych drogach przecinających tereny leśne Parku.
7. Zagospodarowano miejsce wypoczynku i punkt widokowy na południowym brzegu Zatoki Wigierki.
8. Wigierski Park Narodowy w roku 1990 odwiedziło łącznie ok. 25 tys. turystów.

V. ANALIZA I OCENA DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ

1. Ochrona lasu

Zaplanowane zabiegi z ochrony lasu na rok 1990 zostały wykonane niemalże w 100% (zał. nr 7). Jedynie wyłożenie pułapek feromonowych odbiega od planu (plan 162 - wykonanie 128). Wynikło to z przydziału, jaki wyznaczył nam OZLP w Białymstoku. Nie wyczyszczono też zaplanowanej ilości skrzynek lęgowych z uwagi na przerzucenie siły roboczej do pilniejszych zadań (zabezpieczanie upraw, usuwanie wywrotów i złomów).

Duży problem stanowią szkody wyrządzane przez zwierzynę w uprawach i młodnikach. Z tego też względu, zabezpieczono w 1990 roku 207 ha upraw i młodników, a na rok 1991 zaplanowano 149 ha. Zmieniono jedynie w znacznym stopniu sposób zabezpieczenia, gdzie zabezpieczenie mechaniczne zastąpiono chemicznym, ponieważ obniża to koszty w przypadku konieczności np. rozpakułowywania upraw wiosną przyszłego roku.

2. Hodowla lasu

W większości przypadków prace z zakresu hodowli lasu przekroczyły nieznacznie plan (zał. nr 6). Wynikło to z pilności wykonania poszczególnych zabiegów (m. innymi: pielęgnowanie gleby, czyszczenia wczesne, czyszczenia późne) na nieobjętych planem powierzchniach.

Wigierski Park Narodowy nie posiada własnej szkółki. Dlatego też, zapotrzebowanie na materiał sadzeniowy realizowane jest w sąsiednich nadleśnictwach (zał. nr 5). W związku ze zmniejszającym się zapotrzebowaniem na materiał sadzeniowy, Park nie przewiduje założenia szkółki w najbliższym czasie, gdyż koszty jej założenia i utrzymania znacznie przekroczyłyby koszty zakupu sadzonek. Poza tym sąsiednie nadleśnictwa (Suwałki, Głęboki Bród, Szczebra) charakteryzują się prawie identycznymi drzewostanami, co wiąże się z zachowaniem zasad przy wykorzystaniu materiału sadzeniowego rodzimego pochodzenia.

Niewykonanie zaplanowanych trzebieży wczesnych i późnych oraz cięć sanitarnych (zał. nr 6 i 8) wiąże się z zaistniałą koniecznością pozyskania użytków przygodnych przedrębnych (wywroty i złomy) 3820 m³, co stanowi 59% ogólnego pozyskania oraz nie założonych w planach cięć rębnych - 192 m³, co stanowi 3% ogólnego pozyskania (powierzchnia w oddz. 124b, gdzie w związku z powstałą płazowiną - zadrzewienie poniżej 0,2 - wykonano zrąb zupełny w celu założenia badawczej powierzchni odnowieniowej)

Niewykonane powierzchnie w/w zabiegów będą realizowane w roku 1991.

3. Pozyskanie drewna

Wielkość pozyskania drewna i układ sortymentowy na rok 1990 w związku z brakiem operatu urządzania lasu zostały ustalone jedynie na podstawie szacunków brakarskich, co wyniosło łącznie 5930 m³ (zał. nr 8). Ogółem pozyskano 6500 m³, co stanowi 109,5% planu.

Ponad 59% pozyskania stanowiły użytki przygodne przedrębne (wywroty i złomy) z czego 3475 m³ grubizny iglastej i 345 m³ grubizny liściastej. Pozostała masa grubizny iglastej i liściastej (37% ogólnego pozyskania) to: trzebieże i czyszczenia późne 1775 m³, trzebieże sanitarne 413 m³ oraz użytki z cięć rębnych 192 m³.

Udział procentowy w pozyskaniu poszczególnych sortymentów w roku 1990 przedstawia się następująco: tartaczne iglaste 34%, tartaczne liściaste 0,5%, sur. kopalniakowy 4%, papierówka 23%, pozostałe użytkowe 15%, opał 24%.

4. Gospodarka gruntami rolnymi

Grunty rolne na terenie Wigierskiego Parku Narodowego (zał. nr 1) stanowią 15% jego całkowitej powierzchni, a mianowicie 2256,5 ha, przy czym:

• 233,22 ha jest własnością Parku
• 2023,28 ha stanowi własność obcą

Grunty orne stanowią 11,3% powierzchni Parku (1695,61 ha), z czego 160,81 ha stanowi własność Parku, a 1534,8 ha stanowi własność obcą.

Łąki i pastwiska stanowią 3,7% powierzchni Parku (549,5 ha), z czego 72,23 ha jest własnością Parku, a 477,27 ha stanowi własność obcą.

Szczegółowe rozliczenie gruntów ekonomicznych jest w trakcie opracowywania.

5. Gospodarka zwierzyną dziką

Na ogólny plan redukcji zwierzyny, zredukowano 56% zwierzyny grubej. Wynika to z trudno dostępnego terenu, częstej migracji zwierzyny w sąsiadujące z Parkiem łowiska (Głęboki Bród i Suwałki), ogrodzenia lasu od pól za pomocą wysokiego płotu (2,25 km) i nasilenia całorocznego, pieszego ruchu turystycznego. Jedynie w dzikach plan redukcji został wykonany w 100%.

W celu zwiększenia redukcji zwierzyny podniesiono premię dla redukujących i zwiększono liczbę wydawanych odstrzałów (łącznie 130 szt.). Nie przyczyniło się to jednak do zmniejszenia w znacznym stopniu stanu ilościowego zwierzyny dzikiej.

Wiosną roku 1990 przeprowadzono inwentaryzację upraw i młodników zniszczonych przez zwierzynę (stwierdzono zniszczenie 55,5 ha upraw i 268,33 ha młodników), która nakazuje nam utrzymanie planu redukcji co najmniej na tym samym poziomie. Stan ilościowy podany w zał. nr 9 należy traktować jako szacunkowy z błędem nawet do 20%. Duża powierzchnia leśna, niedostępność terenu, naturalna granica z sąsiadującymi nadleśnictwami (20 km dróg i linii oddziałowych) nie pozwala na szczegółowe uchwycenie stanów ilościowych.

W celu zmniejszenia szkód wyrządzanych w uprawach rolnych przez zwierzynę utrzymano nadal dużą liczbę poletek zaporowych i karmowych (21,1 ha bez linii oddziałowych) oraz wybudowano ogrodzenie oddzielające pola od lasu (Maćkowa Ruda, Wysoki Most) o łącznej długości 2250 m. Przyczyniło się to do zmniejszenia powierzchni zredukowanej upraw rolnych do ok. 69% w stosunku do roku poprzedniego czyli o 1/3.

Łączna kwota poniesiona na gosp. pielęgnacyjno-hodowlaną zwierzyną dziką (103.611.813 zł) zawiera koszty odszkodowań łowieckich (ok. 54 mln zł), premie za odstrzał redukującym (7 mln zł), koszty uprawy poletek, transportu zwierzyny, wybudowania ogrodzenia itp. Natomiast dochód z gosp. łowieckiej wynosi ok. 38 mln zł, co w stosunku do wydatków stanowi ok. 37%.

Odrębnym tematem - zagrożeniem w roku 1991 mogą okazać się:

- pomór świń - który prawdopodobnie już pod koniec 1990 roku przyczynił się do zmniejszonego stanu ilościowego,

- szkody wyrządzane przez bobry w gosp. indywidualnych.

6. Gospodarka wodami (gospodarka rybacka)

Eksploatację rybacką na wodach WPN prowadziło Państwowe Gospodarstwo Rybackie w Giżycku, Zakład Rybacki w Augustowie. Wigierski Park Narodowy określił zasady prowadzenia gospodarki rybackiej na jeziorach Parku na rok 1990.

Ryby odławiano na następujących jeziorach: Wigry, Pierty i Leszczewek, o łącznej powierzchni 2357,45 ha, co stanowiło 86% powierzchni wód Parku.

Odłowy z jezior Parku przedstawiają się następująco:

Zakład Rybacki w Augustowie zarybił:

• Jezioro Wigry
  - wylęgiem sielawy - 12000 tys. szt.
  - wylęgiem siei - 300 tys. szt.
  - ikrą zapłodnioną szczupaka 700 tys. szt.
    
• Jezioro Pierty
  - wylęgiem sielawy - 2000 tys. szt.

Zarząd Okręgu Polskiego Związku Wędkarskiego w Suwałkach zarybił Jezioro Wigry narybkiem letnim troci jeziorowej w ilości 8000 szt.

Wybiórcze przyjęcie przez Państwowe Gospodarstwo Rybackie w Giżycku zasad prowadzenia gospodarki rybackiej w 1990 roku spowodowało wystąpienie Dyrekcji Parku z wnioskiem do Wojewody Suwalskiego o cofnięcie pozwolenia wodnoprawnego na korzystanie do celów rybackich z jezior położonych na terenie Wigierskiego Parku Narodowego. Sprawa cofnięcia pozwolenia wodnoprawnego była przedmiotem trzech rozpraw wodnoprawnych w Urzędzie Wojewódzkim w Suwałkach. Decyzja w tej sprawie jeszcze nie zapadła. Wigierski Park Narodowy stoi na stanowisku, aby w jeziorach położonych na terenie Parku prowadzić zabiegi pielęgnacyjno-restytucyjne w populacjach ryb.

Licencje na amatorski połów ryb w okresie od 1 lutego 1990 roku do 31 stycznia 1991 roku rozprowadzał Wigierski Park Narodowy w porozumieniu z Zarządem Okręgu PZW w Suwałkach. Wigierski Park Narodowy określił szczegółowe zasady wędkowania na udostępnionych do tego celu jeziorach.

Do wędkowania dopuszczono następujące jeziora: Wigry, Pierty, Leszczewek, Omułówek, Mulaczysko, Królówek i Białe koło Piert. Rozprowadzono 763 licencji całorocznych i 258 licencji dwutygodniowych. Do końca okresu sprawozdawczego do WPN wpłynęła kwota 35 570 000 zł za rozprowadzone zezwolenia na amatorski połów ryb.

Służby Parku prowadziły kontrolę przestrzegania zasad wędkowania przez wędkarzy i w celu zapobiegania kłusownictwu rybackiemu. Prowadzono systematyczną kontrolę jezior będących rezerwatami ścisłymi.

7. Infrastruktura gospodarcza

W stosunku do 1989 roku infrastruktura gospodarcza Parku nie uległa większym zmianom. Przejęto jedynie po byłym KW PZPR w Białymstoku ośrodek wypoczynkowy nad Zatoką Słupiańską (budynek świetlicowy, 16 domków murowanych), z przeznaczeniem na terenową stację naukowo-badawczą.

Zakończono remont kapitalny leśniczówki w Krzywem, finansowany z gospodarstwa pomocniczego. Wymagane jest jedynie oszalowanie budynku na zewnątrz i zagospodarowanie terenu wokół posesji. Przeprowadzono również szereg remontów bieżących (naprawa studni, wymiana pieców CO, naprawa trzonów kuchennych itp.).

W celu poprawy infrastruktury gospodarczej wykonano projekt techniczny bazy warsztatowo magazynowej (90 mln zł). W 1990 roku dokonano znacznych zakupów inwestycyjnych w celu poprawy działalności i funkcjonowania Parku. Zakupiono między innymi: 5 samochodów terenowych Łada, kserokopiarkę, 2 łodzie motorowe, sprzęt video, 2 komputery, centralę telefoniczną. Przejęto nieodpłatnie z ODGW w Giżycku kuter rybacki. Z drugiej zaś strony, przekazano nieodpłatnie Mazurskiemu Parkowi Krajobrazowemu 2 samochody Aro.

8. Zatrudnienie i wynagrodzenia

1. W Wigierskim Parku Narodowym średnie zatrudnienie w 1990 roku wynosiło: w budżecie 60 osób i w gospodarstwie pomocniczym 28 osób. Po przeliczeniu na etaty: w budżecie 57 etatów i w gospodarstwie pomocniczym 28 etatów (zał. nr 11)
   W budżecie do robotników zaliczono pracowników obsługi tj. palaczy, konserwatorów i sprzątaczkę - razem 6 etatów.
   Do zatrudnionych w biurze dyrekcji zaliczono: kierownictwo, pracowników działu administracyjnego, księgowości i kadr - razem 13 etatów.
   Do pracowników inżynieryjno-technicznych zaliczono: nadleśniczych, leśniczych, podleśniczych, strażników, referenta techniczno-leśnego, kierownika sekcji transportu i mechanizacji i strażników Straży Leśnej - razem 34 etaty.
   Do pozostałych stanowisk nierobotniczych zaliczono: pracowników zatrudnionych w Pracowni Naukowo Badawczej tj. adiunkta, asystentów, laboranta i kustosza - razem 4 etaty.
   W gospodarstwie pomocniczym w 1990 roku zatrudnionych było 4 kierowców, 3 sezonowych i 4 dorywczych robotników leśnych oraz 17 drwali - razem 28 etatów.
     
2. Przeciętne wynagrodzenie miesięczne w 1990 roku w budżecie wyniosło 1 352 000 zł, a w gospodarstwie pomocniczym 1 152 000 zł.
     
3. W Wigierskim Parku Narodowym w budżecie jest zatrudnionych 12 osób z wyższym wykształceniem, z czego 9 osób posiada tytuł magistra inżyniera leśnictwa, 33 osoby posiadają wykształcenie średnie, a 15 osób podstawowe – są to pracownicy obsługi i strażnicy-gajowi o długoletnim stażu pracy.
   W gospodarstwie pomocniczym 6 osób ukończyło zasadnicze szkoły zawodowe o różnych kierunkach i 22 osoby posiadają wykształcenie podstawowe.

9. Wypadki przy pracy

Za 1989 rok wykazany został 1 wypadek śmiertelny, który miał miejsce 13.10.1989 roku, ale jako wypadek przy pracy został dopiero uznany wyrokiem sądu z dnia 20 lutego 1990 roku, w związku z czym nie był wykazany w sprawozdaniu za 1989 r.

W 1990 roku Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Suwałkach wydał decyzję stwierdzającą wystąpienie choroby zawodowej (kleszczowe zapalenie opon mózgowych i mózgu) u podleśniczego zatrudnionego w Wigierskim Parku Narodowym.

Dalej »