Maciej Kamiński

  

  

Wody

  

  

  

  

Wyjątkowe walory Wigierskiego 
Parku Narodowego polegają 
nie tylko na obfitości jezior i rzek, 
ale przede wszystkim 
na ich różnorodności, 
niespotykanej w żadnym 
innym parku narodowym. 
W granicach parku znajdują się 
bowiem prawie wszystkie 
rodzaje nizinnych ekosystemów 
wodnych.

Jezioro Wigry. Fot. M. Kamiński

Gdyby zapytać, na czym polega wyjątkowość Wigierskiego Parku Narodowego i dlaczego teren ten zasługuje na szczególną ochronę, odpowiedź byłaby oczywista – unikatowe w skali krajowej i międzynarodowej ekosystemy wodne. Jezioro Wigry i czterdzieści mniejszych jezior, rzeka Czarna Hańcza, inne rzeczki i strumienie, a także siedliska wodno-błotne są miejscem występowania bogatych w gatunki zespołów roślin i zwierząt oraz najbardziej charakterystycznymi elementami krajobrazu parku.

  

 Kra. Fot. E. Przytuła

  

Wyjątkowe walory WPN polegają nie tylko na obfitości jezior i rzek, ale przede wszystkim na ich różnorodności, niespotykanej w żadnym innym parku narodowym. W granicach parku znajdują się bowiem prawie wszystkie rodzaje nizinnych ekosystemów wodnych. Wśród jezior zwraca uwagę zróżnicowanie wielkości, głębokości i kształtu zbiorników oraz odmienne w poszczególnych akwenach właściwości fizykochemiczne wody, w tym żyzność (trofia), termika, warunki tlenowe czy koncentracja związków humusowych.

Najgłębszym i posiadającym najbardziej skomplikowaną rzeźbę dna są Wigry. Jest to jezioro duże (2118 ha lustra wody), o krętej linii brzegowej, urozmaicone wyspami (14 wysp; 68 ha), zatokami, głębinami (do 75 m), śródjeziornymi górkami i przybrzeżnymi obszarami płycizn. Zróżnicowanie warunków siedliskowych w poszczególnych częściach jeziora wpływa na skład i liczebność występujących tu zespołów roślinnych i zwierzęcych. Główne akweny, zwłaszcza Ploso Północne i Ploso Środkowe charakteryzują się dobrymi warunkami tlenowymi aż do dna, co umożliwia występowanie coraz rzadszych w naszym kraju gatunków typowych dla jezior o średniej i niskiej trofii. Do najciekawszych zwierząt zamieszkujących wody przydenne należą niektóre skorupiaki, w tym będący reliktem polodowcowym obunóg Pallasiola quadrispinosa. Wigry słyną ze swoich ryb, w szczególności sielawy i siei - gatunków wymagających chłodnej i dobrze natlenionej wody.

  

Kamionka. Fot. M. Kamiński

Kipiące życiem, dzikie i trudno dostępne doliny rzek należą niewątpliwie do najcie- kawszych przyrodniczo terenów parku.

 

Ciąg dalszy