TORFOWISKA ZASADOWE

 

 

Torfowiska zasadowe o charakterze młak, turzycowisk i mechowisk (kod 7230), zwane również alkalicznymi, są najbogatszym gatunkowo typem roślinności torfowiskowej w Parku. Zasilane są wodami podziemnymi, zwykle o zasadowym odczynie i wysokich stężeniach soli mineralnych. Rozwijają się przede wszystkim w dolinach rzecznych (Wiatrołuży, Czarnej Hańczy) lub nad brzegami jezior (Białe Pierciańskie, Leszczewek, Samle, Widne, Wigry, Muliczne), w miejscach gdzie zbocza obniżeń jeziornych bądź rzecznych przecinają warstwy wodonośne. Ich roślinność ma zazwyczaj charakter mszysto-turzycowy, nieleśny, z dominacją mchów brunatnych i specyficznych gatunków torfowców związanych z siedliskami zasobnymi w wapń, a także średnio wysokich turzyc. Charakterystyczny jest udział licznych bylin, w tym z rodziny storczykowatych. Siedlisko to jest głównym bądź jedynym miejscem występowania gatunków roślin z Załącznika II Dyrektywy siedliskowej Natura 2000 – skalnicy torfowiskowej, lipiennika Loesela i haczykowca (sierpowca) błyszczącego.


Torfowisko Wiatrołuża, fot. Maciej Romański
Torfowisko w dolinie rzeki Wiatrołuży w klasyfikacji Natura 2000 reprezentuje podtyp torfowisk źródliskowych i przepływowych Polski północnej (kod 7230-3), fot. Maciej Romański

Pływacz pośredni (Utricularia intermedia), fot. Maciej Romański
Pływacz pośredni (Utricularia intermedia) występuje na silnie uwodnionych torfowiskach zasadowych, fot. Maciej Romański

 

 

   

Powrót

    

Strona główna Wigierskiego Parku Narodowego