|
kliknij,
aby powiększyć
|
OCHRONA KRAJOBRAZU
Historycznie ukształtowany krajobraz nadwigierski w
wielu miejscach zachował wysokie walory estetyczne -
jest po prostu piękny, a ponadto charakteryzuje się
wysoką wartością przyrodniczą. Mozaika lasów,
jezior, łąk, pól uprawnych i zadrzewień
w otwartym, pofałdowanym terenie jest wartością
zagrożoną, którą park narodowy ma obowiązek chronić.
Spośród
wielu zagrożeń krajobrazu na pierwsze miejsce wysuwa
się jego urbanizacja - zabudowywanie terenów
dotychczas zajętych przez pola, łąki i pastwiska.
Rokrocznie na terenie Parku "wyrasta" około 30
nowych budowli - w tym nowe
siedliska, budynki gospodarcze i budynki mieszkalne.
Poza budynkami wznoszonymi w miejscach do tego
wyznaczonych, podejmowane są także próby omijania
obowiązującego prawa i stawiania nowych obiektów
poza obszarami wyznaczonymi do zabudowy.
Poza
liczbą budynków, stopniowo wypełniających park,
bardzo istotna jest także ich forma, wielkość i
położenie w krajobrazie. Budynki są bardzo trwałym
elementem przestrzeni. Dlatego też każda decyzja
przyznająca prawo do budowy nowego obiektu i
praktycznie nieodwracalnego przekształcenia walorów
estetycznych i przyrodniczych
wymaga najwyższej rozwagi. Nowe budynki, jeśli muszą
być postawione, powinny wpisywać się w
ukształtowanie terenu i w jak największym stopniu
nawiązywać do tradycyjnych, regionalnych form
architektonicznych.
O tym,
jak będzie wyglądał nadwigierski krajobraz
zadecydują przepisy prawne i wydawane
na ich podstawie decyzje władz samorządowych.
Opracowane dla niektórych miejscowości plany
zagospodarowania przestrzennego na jakiś czas
uporządkowały sprawy związane z urbanizacją tych
terenów - wyznaczając miejsca przeznaczone pod
zabudowę i formę architektoniczną nowych obiektów.
Ochrona krajobrazu, tak ważna dla parku narodowego,
zależeć będzie teraz od konsekwencji władz
samorządowych w osiąganiu wspólnego celu -
zrównoważonego rozwoju regionu.
|
