Białowieski Park Narodowy

Najcenniejszym pod względem przyrodniczym obiektem polskiej części puszczy jest Białowieski Park Narodowy – najstarszy park narodowy w Polsce (początki – 1921 rok).

 Stwierdzono w nim występowanie 50 zbiorowisk roślinnych, z których najbardziej charakterystycznym jest wielogatunkowy las dębowo-grabowo-lipowy z udziałem klonu, świerka, jesionu i wiązu – zwany grądem. Liczba gatunków roślin występujących w parku jest imponująca, m.in. 1000 roślin naczyniowych i 250 mchów. W puszczy rośnie 26 gatunków drzew i 55 krzewów. Większość to gatunki rodzime, często rzadkie, stanowiące relikty lasów pierwotnych. Grzyby reprezentuje 3000 gatunków, w tym 450 kapeluszowych.

Perłą parku jest Obszar Ochrony Ścisłej położony w widłach rzek Hwoźnej i Narewki, gdzie ścisłej ochronie podlegają wszystkie elementy przyrody. Od północy i zachodu otacza go objęty ochroną częściową Obręb Ochronny Hwoźna, włączony w granice BPN-u w 1996 roku. Znajduje się tu dobrze rozbudowana infrastruktura turystyczna – liczne miejsca odpoczynku, skansen kolejki leśnej, taras widokowy, wieża widokowa, kładki i tablice edukacyjne. W skład BPN-u wchodzi też Park Pałacowy w Białowieży z budynkami pozostałymi z czasów carskich, siedzibą dyrekcji parku i Centrum Edukacyjno-Muzealnym. Park zarządza także Rezerwatem Pokazowym Żubrów, gdzie żyją i są eksponowane duże zwierzęta zamieszkujące Puszczę Białowieską.

Atrakcje Białowieskiego Parku Narodowego najlepiej jest poznawać pieszo lub rowerem. Do miejsc znacznie oddalonych najlepiej się udać samochodem, a drogi dojazdowe zakończone są parkingami. W części parku objętej ochroną częściową znajdują się znakowane szlaki turystyczne: 3 piesze i 1 rowerowy, oraz ścieżki edukacyjne. Wybierając trasy zwiedzania BPN-u, warto uwzględnić znajdujące się w sąsiedztwie obiekty Nadleśnictw Lasów Państwowych – Leśnego Kompleksu Promocyjnego „Puszcza Białowieska”.

Żubry w Puszczy Białowieskiej. Fot. Z. Krasiński

Zespół wiat turystycznych z miejscem ogniskowym przy leśniczówce Zamosze.