4.9. Uszkodzenia drzew i drzewostanów

Na wybranych w 2010 roku powierzchniach monitoringowych, zlokalizowanych w borze bagiennym Vaccinio uliginosi-Pinetum (pow. 050), w świerczynie na torfie Sphagno girgensohnii-Piceetum (pow. 051) oraz na siedlisku ubogiego grądu z nasadzeniem sosny Tilio-Carpinetum calamagrostietosum (pow. 052), przeprowadzono badanie stanu zdrowotnego drzew i drzewostanów. Wyznaczone wcześniej drzewa (20 na każdej powierzchni) poddano badaniom, określając dla każdego z nich:

- ubytek aparatu asymilacyjnego (stopień defoliacji),

- obecność i rodzaj uszkodzeń pnia,

- procent martwych gałęzi w koronie,

- stopień odbarwienia aparatu asymilacyjnego,

- pierśnicę pnia (liczoną jako średnia z dwóch prostopadłych pomiarów na wysokości 1,3 m nad ziemią

  z dokładnością do 1mm).

Ocenę stopnia defoliacji, odbarwienia aparatu asymilacyjnego i ilości martwych gałęzi w żywej części korony przeprowadziło niezależnie dwóch obserwatorów, a uzyskane wyniki stanowią wartość średnią z dwóch obserwacji dla każdego z badanych drzew. Ocenę stopnia defoliacji przeprowadzono przy pomocy „Atlasu ubytku aparatu asymilacyjnego drzew leśnych” (Borecki, Keczyński 1992). Uzyskane wyniki pogrupowano w klasy defoliacji zgodnie z klasyfikacją europejską (Wyrzykowski, Zajączkowski 1995). Przyjęty w badaniach podział na klasy defoliacji i odbarwienia przedstawiono w tabeli 56.

Tabela 56.Klasy defoliacji i odbarwienia (Wyrzykowski, Zajączkowski 1995)

4.9.1. Bór bagienny Vaccinio uliginosi-Pinetum (pow. 050)

Powierzchnia znajduje się w oddziale 111 w Obwodzie Ochronnym Gawarzec. Bór bagienny wytworzył się tu w bezodpływowej niecce terenu, na podłożu zbudowanym z torfów wysokich, na obrzeżach doliny Czarnej Hańczy. Występują tu gatunki charakterystyczne dla torfowisk wysokich takie, jak: bagno zwyczajne Ledum palustre, borówka bagienna Vaccinium uliginosum, borówka czernica Vaccinium myrtillus, żurawina Oxycoccus palustris oraz liczne gatunki torfowców. Z drzew gatunkiem dominującym jest sosna Pinus sylvestris, gatunków towarzyszących brak. Warstwę podszytu tworzy podrost brzozy omszonej i świerka.

Ze względu na dużą wilgotność i zakwaszenie gleby (pH poniżej 4) bór bagienny jest siedliskiem bardzo ubogim, o bardzo niskim wskaźniku bonitacji - klasa bonitacji badanego drzewostanu - IV.5 (według Operatu ochrony ekosystemów lądowych WPN).

Na powierzchni przeprowadzono badania drzew z gatunku sosna zwyczajna. Za wzorzec przyjęto drzewo z najmniejszym ubytkiem aparatu asymilacyjnego (5%) i do niego porównywano kolejne badane drzewa. Średni wiek drzewostanu oszacowano na około 150 lat, a średnia pierśnica badanych drzew wyniosła 22,0 cm. Wyniki badania defoliacji i odbarwienia aparatu asymilacyjnego oraz ilości martwych gałęzi przedstawiono w tabeli 57.

Tabela 57. Ocena stopnia uszkodzeń drzew na powierzchni pomiarowej nr 050 w roku 2012

Badane drzewa charakteryzowały się znacznym zróżnicowaniem stopnia ubytku aparatu asymilacyjnego (odchylenie standardowe SD=10). Minimalna stwierdzona defoliacja (średnia z dwóch pomiarów) wynosiła 10%, zaś maksymalna 45% (Tab. 57). Drzewa charakteryzujące się lekką i średnią defoliacją stanowiły po 45% badanych drzew. Badany drzewostan zaliczono do 1 klasy defoliacji – defoliacja lekka. W porównaniu z poprzednim rokiem nastąpiła poprawa stanu aparatu asymilacyjnego badanych drzew.

Spośród badanych drzew 8 (40%) nie wykazywało objawów odbarwienia igieł. Z pozostałych drzew na 9 stwierdzono odbarwienia lekkie (odbarwienia od 11 do 25%), a na 3 odbarwienia średnie (26 - 60%). Badany drzewostan zakwalifikowano zatem do pierwszej klasy odbarwienia – lekkie odbarwienie. W poprzednim roku badane drzewa charakteryzowały się również pierwszą klasą odbarwienia (lekkie odbarwienie), i jedynie 3 drzewa (15%) wykazywały odbarwienie średnie (od 26 do 60%).

Na 12 badanych drzewach stwierdzono martwe gałęzie w koronach. Drzewostan zaliczono do pierwszej klasy uszkodzeń – pojedyncze martwe gałęzie. Badane drzewa nie posiadały żadnych oznak uszkodzenia pni. Podobne wyniki uzyskano w poprzednim roku.

W oparciu o klasę defoliacji i odbarwienia aparatu asymilacyjnego koron drzew badany drzewostan zaliczono do pierwszej klasy uszkodzeń (klasa ostrzegawcza). W poprzednim roku badany drzewostan został zakwalifikowany do klasy drugiej - lekkie i średnie uszkodzenia.

4.9.2. Świerczyna na torfie Sphagno girgensohnii-Piceetum (pow. 051)

Borealna świerczyna na torfie jest zbiorowiskiem w typie siedliskowym boru mieszanego z dominacją świerka i występuje wyłącznie w północno-wschodniej Polsce. Powierzchnia znajduje się w oddziale 111 w Obwodzie Ochronnym Gawarzec. Bór bagienny wytworzył się tu na glebach torfowych torfowisk niskich, o wysokim poziomie wód gruntowych, na terasie rzecznej Czarnej Hańczy. Jego cechą charakterystyczną jest silne zamszenie dna lasu licznymi gatunkami torfowców. Występują tu m.in.: Sphagnum girgensohnii, borówka czernica Vaccinium myrtillus, żurawina Oxycoccus palustris oraz widłak goździsty Lycopodium clavatum. Z drzew gatunkiem dominującym jest świerk pospolity Picea abies. Występuje tu również domieszka sosny zwyczajnej. Warstwę podszytu tworzy podrost świerka i olszy oraz kruszyna. Zgodnie z Operatem ochrony ekosystemów lądowych WPN badany drzewostan zaliczono do III klasy bonitacji.

Na powierzchni przeprowadzono badania drzew z gatunku świerk pospolity Picea abies. Średni wiek drzewostanu oszacowano na około 100 lat, a średnia pierśnica wyniosła 36,0 cm. Wyniki badania defoliacji i odbarwienia aparatu asymilacyjnego oraz ilości martwych gałęzi przedstawiono w tabeli 58.

Tabela 58. Ocena stopnia uszkodzeń drzew na powierzchni pomiarowej nr 051 w roku 2012

Badane drzewa charakteryzowały się niewielkim ubytkiem aparatu asymilacyjnego. Tylko na trzech drzewach stwierdzono ubytek aparatu asymilacyjnego przekraczający 25% (średnia defoliacja). Na części drzew (40%) defoliacja nie przekroczyła 10% i były to drzewa zaliczane do klasy 0 - bez defoliacji. Pod względem średniej wartości defoliacji badany drzewostan zaliczono do pierwszej klasy defoliacji – lekka defoliacja. W poprzednim roku badane drzewa zaliczone zostały do zerowej klasy defoliacji (brak defoliacji), gdyż średnia defoliacja wyniosła 9%. Obserwujemy tu zatem pogorszenie stanu aparatu asymilacyjnego badanych drzew.

Prawie połowa badanych drzew (45%) nie wykazywała żadnych objawów odbarwienia aparatu asymilacyjnego. Na trzech drzewach (15%) odbarwienie przekraczało 25% wszystkich igieł na drzewie. Drzewostan zaliczono do 1 klasy odbarwienia – lekkie odbarwienie. W poprzednim roku drzewostan ten zaliczono również do 1 klasy odbarwienia, a średni procent igieł wykazujących symptomy odbarwienia wynosił 14%.

Na prawie połowie badanych drzew (45%) nie stwierdzono martwych gałęzi w koronach. Pozostałe drzewa zaliczone zostały do 1 klasy - pojedyncze martwe gałęzie. Drzewostan zaliczono do 1 klasy uszkodzeń – pojedyncze martwe gałęzie (do 10% martwych gałęzi). Na dwóch drzewach stwierdzono nieznaczne uszkodzenia pnia, niewiadomego pochodzenia (prawdopodobnie pęknięcia mrozowe).

W oparciu o stopień defoliacji i odbarwienia aparatu asymilacyjnego badany drzewostan zaliczono do 1 klasy uszkodzeń (klasa ostrzegawcza). W poprzednim roku zakwalifikowano go do 0 klasy uszkodzeń (bez uszkodzeń).

4.9.3. Siedlisko ubogiego grądu z nasadzeniem sosny Tilio-Carpinetum calamagrostietosum (pow. 052)

Powierzchnia znajduje się w oddziale 111 w Obwodzie Ochronnym Gawarzec, na siedlisku ubogiego grądu Tilio-Carpinetum calamagrostietosum. Siedlisko to wytworzyło się na glebach brunatnych i piaskach gliniastych. Na skutek prowadzonej przed powstaniem Parku gospodarki leśnej, typowe dla grądu gatunki drzew zastąpiono nasadzeniem sosny, która obecnie stanowi gatunek dominujący w drzewostanie. Towarzyszy jej niewielka domieszka świerka. Warstwę podszytu tworzy leszczyna i podrost świerka. W warstwie runa dominują trzcinnik, malina i szczawik zajęczy.

Nasadzenia sosnowe na siedliskach grądowych charakteryzują się bardzo wysokim wskaźnikiem bonitacji, a co za tym idzie dobrymi warunkami życia drzew, skutkującymi ich szybkim wzrostem. Na podstawie Operatu ochrony ekosystemów lądowych WPN badane wydzielenie zaliczono do I klasy bonitacji.

Na powierzchni przeprowadzono badania drzew z gatunku sosna zwyczajna (Pinus sylvestris). Średni wiek drzewostanu oszacowano na około 117 lat, a średnia pierśnica drzew wyniosła 43,3 cm. Wyniki badania defoliacji i odbarwienia aparatu asymilacyjnego oraz ilości martwych gałęzi przedstawiono w tabeli 59.

Tabela 59. Ocena stopnia uszkodzeń drzew na powierzchni pomiarowej nr 052 w roku 2012

Spośród badanych drzew 6 (30%) charakteryzowało się defoliacją w przedziale 0-10% (bez defoliacji), a na 7 drzewach (35%) stwierdzono defoliację średnią (od 26 do 60% ubytku aparatu asymilacyjnego). Drzewostan zaliczono do 1 klasy defoliacji – lekka defoliacja, a zatem podobnie jak w roku poprzednim.

Spośród badanych drzew 6 (30%) charakteryzowało się brakiem odbarwień. Na 10 drzewach (50%) stwierdzono odbarwienie aparatu asymilacyjnego nie przekraczające 25%, mieszczące się w 1 klasie odbarwienia (odbarwienia lekkie). Na pozostałych czterech drzewach (20%) stwierdzono średnie odbarwienia (26-60%). Ogólnie drzewostan zaliczono do 1 klasy odbarwień – lekkie odbarwienie, podobnie jak w roku poprzednim.

W koronach 10 badanych drzew (50%) nie stwierdzono martwych gałęzi, a na pozostałych drzewach ich udział nie przekraczał 10% żywej części korony. Pozwoliło to zaliczyć badane drzewa do 1 klasy uszkodzeń - pojedyncze martwe gałęzie. W jednym z drzew stwierdzono dziuplę dzięcioła (prawdopodobnie Dendrocopos major).

W oparciu o stopień defoliacji i odbarwienia aparatu asymilacyjnego badany drzewostan zaliczono do 1 klasy uszkodzeń (klasa ostrzegawcza). W poprzednim roku drzewostan ten zaklasyfikowano również do 1 klasy uszkodzeń.

Literatura

Borecki, T., Keczyński, A. 1992. Atlas ubytku aparatu asymilacyjnego drzew leśnych. Generalna Dyrekcja Lasów Państwowych, Agencja Reklamowa „Atut”, Warszawa, s. 1-48.

Wyrzykowski S., Zajączkowski S.. 1995. Wskazówki metodyczne w sprawie sporządzania ocen stanu lasu. PIOŚ, Biblioteka Monitoringu Środowiska, Warszawa.

ciąg dalszy  »  

spis treści