WIGIERSKI PARK NARODOWY

  

  

Proszę chwilę zaczekać, ładuję zdjęcia ...

  

WIGIERSKI OBSERWATOR

 

Luty

  

  

kliknij,
aby powiększyć


 

  

  

  

  

Wilk (Canis lupus) jest największym przedstawicielem ssaków drapieżnych występujących na obszarze parku. Zima jest okresem, w którym ślady obecności tego psowatego można łatwo zauważyć na śniegu. W lutym ma miejsce cieczka (ruja) wilków. Do rozrodu przystępuje jedynie para przewodząca watasze (stadzie). Szczenięta przyjdą na świat po około dwóch miesiącach, w jednym miocie zwykle rodzi się od 2. do 7. wilcząt. W pierwszym okresie życia matka karmi je własnym mlekiem, później młode karmione są mięsem przez całe stado.

  

  

Pod koniec lutego rozpoczyna się również okres godowy rysia (Lynx lynx) zwany marcowaniem. Po około 70. dniach ciąży, w maju lub czerwcu, rysica urodzi od 2. do 4. kociąt. Młode karmione będą mlekiem przez matkę przez pół roku, samodzielność uzyskają przed upływem jednego roku. Rysie żyją przez około 12-16 lat. W ostatnich latach, na terenie Wigierskiego Parku Narodowego pojedyncze rysie obserwowane były w jego południowej i centralnej części.

  

  

  

  


 

  

  

Sóweczka (Glaucidium passerinum) jest najmniejszą europejską sową. Jej głos możemy usłyszeć w dzień, zwłaszcza o świcie i o zmierzchu. Natomiast bardzo rzadko usłyszymy tego ptaka nocą. Zimą sowy te odzywają się serią krótkich przyspieszających gwizdów o wznoszącej się melodii. Sóweczki zimą polują na mniejsze ptaki – sikory lub zięby, a nawet drozdy i grubodzioby. Potrafią też złowić dzięcioła czarnego, który jest nie tylko od niej większy i cięższy ale jest też znany ze swojej agresji.

   

   

   

Tekst: Wojciech Misiukiewicz
Zdjęcia: Małgorzata Januszewicz

   

   

   

   

Powrót