WIGIERSKI OBSERWATOR

Grudzień

Łoś (Alce alces) na obszarze Wigierskiego Parku Narodowego nie jest gatunkiem licznym. W ostatnich latach teren Parku zamieszkuje około 30 osobników tego gatunku. W okresie letnim łoś przebywa w kompleksach leśnych obfitujących w torfowiska i bagna, często położonych nad wodami. Zimą zmienia swoje ostoje i przenosi się do młodników sosnowych gdzie jest sprawcą wielu uszkodzeń drzew polegających na ogryzaniu kory (spałowaniu) i łamaniu wierzchołków drzew.

Suwalszczyzna nazywana „polskim biegunem zimna” jest obszarem niegościnnym dla ptaków pozostających u nas na zimę. Skute lodem jeziora zmuszają ptaki wodno-błotne do przeniesienia się na niezamarznięte odcinki rzek. Czarna Hańcza gości w tym trudnym okresie wiele gatunków ptaków takich jak: czaple siwe, łabędzie nieme i krzykliwe, krzyżówki, perkozki i łyski. Najbardziej zauważalne są łabędzie nieme (Cygnus olor). Ptaki te charakteryzują się brakiem bojaźni wobec ludzi, łatwo więc możemy obserwować ich zachowania z mostu w Czerwonym Folwarku bądź z brzegów we wsi Maćkowa Ruda.

Stałym mieszkańcem wód Wigierskiego Parku Narodowego jest wydra (Lutra lutra). W okresie zimowym, przy odrobinie szczęścia, możemy dostrzec wydrę wędrującą po tafli lodu jeziora Wigry. Zaniepokojona, natychmiast salwuje się ucieczką do przerębli. Często zdarza się, ze to ciekawskie zwierzę, po chwili wynurza się aby sprawdzić co było powodem jej spłoszenia. Wydra żywi się głównie rybami, a uzupełniającą dietę stanowią żaby, raki, gryzonie i ptaki.

Tekst: Wojciech Misiukiewicz
Zdjęcia: Małgorzata Januszewicz

Powrót