 |
 |
|
Czarna Hańcza jest największą rzeką Suwalszczyzny. Należy do dorzecza Niemna. Długość rzeki wynosi 142 kilometry, z czego 108 km w Polsce. Przepływa przez jeziora Hańcza i Wigry. W dolnym biegu włączona jest w system Kanału Augustowskiego. Poniżej jeziora Wigry jest atrakcyjnym szlakiem kajakowym.
Czarna Hańcza wypływa z Wigier po południowej stronie nasady Półwyspu Klasztornego. Charakterystycznym miejscem w pobliżu wypływu rzeki z Wigier jest drewniany mostek dla pieszych we wsi Magdalenowo (1). Od tego miejsca zaczniemy liczyć dystans pokonywany aż do mostu we wsi Sernetki (24). Oba drewniane mosty wzorowane na XIX wiecznych konstrukcjach wyznaczają początek i koniec opisywanej tu, blisko 20 kilometrowej, wycieczki kajakowej. |
 |
|
Około 200 metrów za mostkiem rzeka wyprowadza swój ledwie zauważalny nurt na jezioro Postaw. Z prawej strony mijamy ładnie wkomponowane w krajobraz budowle wodne (2). Obiekty te służą potrzebom ochrony ekosystemów wodnych parku. Przy brzegach jeziora spotkać można pięknie kwitnące grzybienie białe i grążele żółte. Rośliny te i ich charakterystyczne pływające liście towarzyszyć nam będą na całym szlaku na starorzeczach i w miejscach o spokojnie płynącej wodzie.
Po minięciu trzcinowej wyspy zwracamy uwagę na prawy brzeg jeziora, aby odnaleźć ukryty wypływ Czarnej Hańczy (3; 1,0 km). Rzeka jest tutaj stosunkowo płytka, o dobrze widocznym dnie. W podróży towarzyszą nam ważki świtezianki - piękne, drapieżne owady o metalicznie połyskujących zielononiebieskich skrzydłach. Ich larwy, również drapieżne, żyją w wodzie.
|
Po lewej stronie mijamy położone przy gospodarstwie miejsce biwakowania i dopływamy do mostu (5; 1,5 km) na szosie prowadzącej z Ryżówki do Mikołajewa i Maćkowej Rudy. Przepływając pod mostem przy wysokim stanie wody, trzeba zachować ostrożność, aby nie uszkodzić kajaka o słupy po starym moście. Tuż za mostem znajdują się resztki drewnianej konstrukcji, tzw. "węgorni" - urządzenia służącego niegdyś do odłowu węgorzy. Rzeka płynie dalej przez trzcinowiska i podmokłe łąki. Wzdłuż brzegów pojawiają się kosaćce - przepięknie żółto kwitnące na początku czerwca. Po prawej stronie, około 400 metrów za mostem dostrzec można obszerne żeremie bobrów (6). Wejście do tego schronienia bobrów znajduje się pod wodą. Bobry, zwierzęta płochliwe i trudne do obserwowania, żywią się roślinami wodnymi, a także pędami, korą i łykiem drzew i krzewów.
|