Nr 1/2001

PARK I JEGO MIESZKAŃCY

 Małgorzata Huszcza

RUSZA KOLEJKA

rozmowa z Stanisławem Hurynem
emerytowanym nauczycielem historii i byłym
dyrektorem szkoły podstawowej w Płocicznie 

Pewnego słonecznego, zimowego poranka postanowiłam złożyć wizytę Panu Stanisławowi Hurynowi i zobaczyć ukrytą w Puszczy Augustowskiej, leśną kolejkę, o której tyle słyszałam. Już z oddali było widać dym unoszący się z komina i duży, estetyczny dom z czerwonym dachem, a opodal kilka wagoników. Gospodarz powitał mnie na progu z uśmiechem i zaproszeniem na herbatę. Zasiedliśmy w obszernej kuchni przy stole. W wystroju wnętrza widać było zamiłowanie właściciela do staroci i koni, ale okazało się, że nie tylko...

- ... stałem się pasjonatem, zapaleńcem kolejek wąskotorowych.

- Jak zaczęła się Pana przygoda z kolejką?

- Po prostu mnie to zaciekawiło. Pracowałem w szkole, widziałem te wagoniki, stało to wszystko, niszczyło się, nie mogłem na to patrzeć. Pomyślałem sobie, to trzeba jakoś odmalować, zrobić kawiarnię. Zadzwoniłem więc do konserwatora z pytaniem jak można przejąć wagoniki i usłyszałem: "Panie, bierz Pan całą linię!" Jak zacząłem chodzić za tą ciuchcią ludzie mówili: nauczyciel jakiś za takie przedsięwzięcie się bierze, a mnie to jeszcze bardziej dopingowało!

- Co było dalej? Jak przebiegały rozmowy z WPN?

- Początkowo myślałem, że największy problem to będzie Park. Słyszałem głosy, że przez Park to nie przejdzie, taka ochrona przyrody, kto tam pozwoli ci wjechać, nie ma szans. Myślę sobie, zapytać zawsze można. Pojechaliśmy do Parku, Pan Szkiruć od razu entuzjastycznie zareagował, że fajnie byłoby, żeby taka ciuchcia kursowała, bo to jest atrakcja dla turystów. Następnie wystąpiłem z pismem i otrzymałem zezwolenie. Później też Park mi pomagał w niektórych trudnych sprawach.

- By zrobić kolejny krok trzeba było znaleźć fundusze..?

- Fundusze... zawiązaliśmy spółkę rodzinną pod nazwą: "Wigierska Kolej Wąskotorowa", no i znalazły się na to fundusze rodzinne.

- Czy było coś co Pana zniechęcało, jakieś trudności?

- Najbardziej zniechęcające było jak zacząłem oglądać stan torowiska, zniszczenia. Szyny rozkradzione, podkłady powyrywane, tym się można było załamać. Miejsca gdzie była taka dewastacja wiązały się z ogromnymi nakładami finansowymi. Trzeba było dużo wytrwałości, nie mogłem się zniechęcać niepowodzeniami.

- Proszę o parę słów o samej kolejce.

- Jest to leśna kolej wąskotorowa, o rozstawie torów 600 mm, jedyna ocalała tego typu kolej w płn.-wsch. Polsce. Mamy zabytkowy tabor, wpisany do rejestru zabytków. Jest tu jeden pług odśnieżny, jedyny taki egzemplarz w Polsce, trzy platformy czyli wagoniki odkryte, trzy wagoniki kryte i dwie lokomotywy spalinowe. W przyszłości chcemy tu zorganizować wystawę.

- Jakie jeszcze ma Pan plany i jakie atrakcje Pan przewiduje?

- Przede wszystkim planuję odbudowę i uruchomienie przewozów turystycznych na dalszym odcinku trasy, od Krusznika do mostu na Czarnej Hańczy w miejscowości Tartaczysko. Marzą mi się też wyścigi drezyn, muzeum, kuźnia w której na bieżąco kowal wykuwałby pamiątki, wypożyczalnia rowerów, parking. Plany jeszcze mamy duże. Do Krusznika dojazd koleją, tam chcę urządzić wiatę, zabudowania, miejsce na ognisko, kuchnię polową, konie, wszystko w stylu "westernowskim". Potem powrót bryczką do Płociczna. Najważniejszy cel to uchronić kolejkę przed dewastacją.

- Na kiedy planuje Pan oficjalne otwarcie ?

- Planuję na maj, ale chyba będzie poślizg, bo zima się przedłuża.

Nie pozostaje mi nic innego jak życzyć Panu wytrwałości w realizacji tych wspaniałych planów.

Dziękuję bardzo za rozmowę.