![]() |
ŚCIEŻKA EDUKACYJNA „JEZIORA” |
Wigierski Park Narodowy zaprasza na ścieżkę edukacyjną „Jeziora”, dzięki której zapoznasz się z historią terenu, jego geomorfologią, oraz z trzema jeziorami: Wigry, Sucharem Wielkim i Długim, pomiędzy którymi przebiega trasa. Dowiesz się wielu ciekawych rzeczy o lesie, który otacza te jeziora, o jego roślinności i żyjących w nim zwierzętach.
Do ścieżki edukacyjnej dojechać można do wsi Gawrychruda autobusem miejskim z Suwałk do końcowego przystanku we wsi (w sezonie letnim, autobus miejski dojeżdża raz dziennie, rano, do baru „Jawora”). Następnie trzeba iść pieszo asfaltem, skręcając przed kościołem w lewo, minąć wylęgarnię ryb oraz bar „Jawora”, wchodząc w las dojść do Zatoki Słupiańskiej jeziora Wigry. Do tego miejsca można dojechać również rowerem i samochodem, pozostawiając samochód na parkingu. Tutaj znajduje się początek ścieżki edukacyjnej oznaczony tablicą informacyjną (mapa). Aby wejść na trasę ścieżki, należy cofnąć się asfaltem około 150 m do pierwszego kierunkowskazu nakazującego iść w lewo. Obchodząc półwysep Łysocha, idziemy wzdłuż Zatoki Słupiańskiej jeziora Wigry w stronę osady leśnej Słupie. Przy drewnianych rzeźbach skręcamy w prawo w stronę Suchara Wielkiego. Wracamy tą samą drogą do rzeźb i idziemy prosto w stronę leśniczówki. Skręcamy wzdłuż granicy lasu w lewo, w stronę Jeziora Długiego. Do punktu wyjścia powracamy starą drogą przez las, do asfaltu prowadzącego do Gawrychrudy, dochodząc ponownie do tablicy informacyjnej. Po drodze mamy jedenaście przystanków (dużych tablic) z opisem poszczególnych miejsc obserwacyjnych. Przystanek III to drewniany pomost prowadzący w torfowisko. Przystanek IV – drewniana platforma widokowa, która umożliwia obserwację Zatoki Słupiańskiej jeziora Wigry i poznanie pochodzenia geologicznego tej części jeziora. |
Pomiędzy przystankami ustawione są małe tabliczki z opisami drzew i krzewów, występującymi w zespołach leśnych i na torfowisku, których charakterystykę podano na dużych tablicach (poszerzone opisy umieszczone są na końcu przewodnika, po opisach poszczególnych przystanków). Trasa prowadzi przez teren zróżnicowany pod względem trudności. Odcinek pomiędzy przystankiem drugim a siódmym jest bardzo łatwy do przebycia (przystosowany dla osób niepełnosprawnych ruchowo), można go pokonać w jedną stronę w czasie około 35 min. Również pozostałe odcinki, z wyjątkiem drogi pomiędzy tablicą informacyjną a drugim przystankiem, są niezbyt trudne do pokonania z niewielką pomocą przez osoby niepełnosprawne. Całą ścieżkę można przebyć w czasie około jednej do półtorej godziny. |
|
Trasa została oznakowana, musisz zatem zwracać uwagę na wymalowane na drzewach lub tabliczkach znaki ścieżki: białe kwadraty z ukośnym, niebieskim paskiem. PAMIĘTAJ • Ścieżkę można zwiedzać przez cały rok, od wschodu do zachodu słońca, zgodnie z zasadami obowiązującymi wszystkich turystów przebywających w parkach narodowych. • Na trasie zachowuj się cicho i spokojnie, nie zrywaj roślin, nie płosz i nie zabijaj zwierząt, poruszaj się wyłącznie wyznaczoną drogą, a śmieci zabierz z sobą lub wyrzuć do koszy. • Jeśli chcesz, aby na ścieżce towarzyszył Ci przewodnik, skontaktuj się
– najlepiej kilka dni wcześniej – z dyrekcją Wigierskiego Parku Narodowego
pod adresem: Krzywe 82, 16-400 Suwałki, tel. (087) 56 66 322, PRZYPOMINAMY!
Przyroda we wszystkich parkach narodowych
na całym świecie jest chroniona! |
|
.