Część eksponatów, po zakonserwowaniu, będzie prezentowana na zewnątrz - fot. Aleksandra Siemaszko-Skiendziul

Prace budowlane obejmowały nie tylko restaurację budynku, ale również jego rozbudowę na potrzeby ekspozycyjne i edukacyjne. W tym celu m.in. przystosowano do użytku poddasze. Wejście do niego prowadzi po nowo wybudowanych, ażurowych schodach zewnętrznych. Dzięki nim można teraz podziwiać widok z góry na okolicę i na nowe elementy w obrębie dawnej zagrody. Jest to m.in. dodatkowa wiata, która będzie chronić wielkogabarytowe eksponaty (dawne pojazdy i maszyny rolnicze) przed złymi warunkami atmosferycznymi. Zewnętrzna przestrzeń wystawiennicza została też poszerzona o strefę pod ścianą budynku od strony północnej, gdzie na nawierzchni z łamanego kamienia ustawiona zostanie część starych sprzętów i urządzeń. Na podwórku powstał system gromadzenia wody deszczowej, a pracownicy parku, z pomocą wolontariuszy, zadbali o zachowanie tradycyjnego ogródka kwiatowego z rodzimymi odmianami kwiatów przyjaznych pszczołom.

Sadzenie ogródka kwiatowego - fot. Paulina Pajer - Giełażys

Wystawa zostanie otwarta w przyszłym roku, kiedy to zakończą się prace przy jej aranżacji. Wewnątrz zamontowano już nowe oświetlenie, specjalnie dostosowane do ekspozycji, a także oświetlenie awaryjne. Zaakceptowano projekt nowych tablic wystawienniczych, do których treść przygotowywana jest we współpracy z Muzeum Okręgowym w Suwałkach, a ilustrację stanowić będą archiwalne zdjęcia ze zbiorów tej placówki. Do zakończenia działania pozostaje jeszcze konserwacja ponad pół tysiąca eksponatów zgromadzonych na potrzeby wystawy. Są to obiekty od małej wielkości, typu drewniana łyżka, przez maselnice, zaciski stolarskie po wielkogabarytowe maszyny rolnicze jak sieczkarnia czy wialnia. Zadanie to zostało zlecone profesjonalistom, a jego realizacja rozpoczęła się w październiku. W pierwszej kolejności dokonano prób czyszczenia różnymi metodami elementów drewnianych i metalowych, gdyż to właśnie z metalu i drewna wykonana jest większość eksponatów.

Porównanie stanu przed i po oczyszczeniu eksponatu - fot. Aleksandra Siemaszko-Skiendziul

Zdecydowano się na przeprowadzenie konserwacji, nie zaś pełnej restauracji tych przedmiotów. Te dwa działania różnią się tym, że konserwacja ma na celu oczyszczenie, ustabilizowanie i zabezpieczenie obiektu, bez rekonstrukcji brakujących elementów, jak to jest w przypadku restauracji zabytków. Kierowano się zamysłem, by na eksponatach był odczuwalny czas, który minął od momentu, kiedy przedmioty powstały i kiedy ostatni raz były użyte. Brakujące drobne elementy, przetarcia czy ślady po żerowaniu owadów są tu świadkami czasu, który upłynął. Prace konserwatorskie nabiorą rozpędu wiosną przyszłego roku, przy bardziej sprzyjających warunkach pogodowych.

Tablica informująca o dofinansowaniu działania
z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego - fot. Aleksandra Siemaszko-Skiendziul

 

Wszystko to jest możliwe dzięki dofinansowaniu z Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Interreg Lietuva-Polska. O postępach i efektach prac będziemy jeszcze informować