Strona główna

  

kliknij, aby powiększyć

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

RYBY

  

  

W wodach parku stwierdzono występowanie 31 gatunków ryb, co stanowi ponad 50 % słodkowodnej ichtiofauny Polski. Są to: troć jeziorowa, pstrąg potokowy, sieja, sielawa, stynka, szczupak, lin, karaś, karp, leszcz, krąp, ukleja, płoć, jelec, jaź, wzdręga, sum, węgorz, miętus, okoń, jazgarz, różanka, kleń, kiełb, słonecznica, piskorz, koza, śliz, strzebla potokowa, piekielnica i ciernik. Pięć z nich – piskorz, koza, śliz, różanka oraz strzebla potokowa – należy do gatunków chronionych. Koza, piskorz i różanka są przedmiotami ochrony w ramach sieci Natura 2000.

Ze względu na charakterystyczny skład gatunkowy ryb w parku wyróżniono jeziora sielawowe, leszczowe, linowo-szczupakowe, karasiowe oraz specjalnie wydzielone w WPN jeziora typu suchar. Największą liczbę 26 gatunków ryb stwierdzono w Wigrach, które słyną z sielawy, siei ale także troci jeziorowej. Wszystkie te gatunki są charakterystyczne dla wód czystych, głębokich i dobrze natlenionych. W jeziorach leszczowych, jak np. Pierty i Mulaczysko, dominują ryby o znacznie mniejszych wymaganiach środowiskowych. Najliczniej występuje tu leszcz, ponadto płoć, wzdręga, lin oraz inne drobne ryby karpiowate. Zespół ichtiofauny uzupełniają drapieżniki: szczupak oraz okoń. W płytkich zbiornikach z dobrze rozwiniętymi łąkami podwodnymi, klasyfikowanych jako jeziora linowo-szczupakowe znakomite warunki do życia mają właśnie lin i szczupak. Typowymi takimi jeziorami są np. Leszczewek i Omułówek. Skrajnie niekorzystne warunki do bytowania ryb panują w jeziorach karasiowych i sucharach, których mieszkańcami są najczęściej karasie, rzadziej okonie i płocie. Najpłytsze i najsilniej zakwaszone suchary są bezrybne.
 

Ciekawy i zaskakujący rybostan posiadają parkowe rzeki oraz krótkie cieki łączące systemy jeziorne. Zasiedlają je gatunki zarówno typowo rzeczne jak i wielośrodowiskowe. Pierwsze z nich to prądolubne pstrągi, strzeble potokowe, jazie, klenie, jelce i ślizy. Drugie, to pospolite także w innych typach wód ryby karpiowate, okoniowate i ciernikowate, jak płocie, krąpie, ukleje, leszcze, okonie i cierniki. Niewielkie rzeki WPN-u nie poddają się najczęściej stosowanej klasyfikacji ichtiologicznej na krainy rybne, której podstawą jest rozmieszczenie charakterystycznych gatunków ryb w profilu podłużnym rzeki. Jedynie największa Czarna Hańcza posiada odcinki, które zakwalifikowano do krainy pstrąga oraz leszcza. W jej wodach występuje 17 gatunków ryb, w tym bardzo rzadka w skali kraju troć jeziorowa. Największe zróżnicowanie z 18 gatunkami potwierdzono w malutkiej Kamionce.
 

W wodach położonych na terenie parku, od końca lat 50. do początku lat 90. XX wieku, skład gatunkowy oraz liczebność ryb ulegały poważnym zmianom. Obniżała się w jeziorach ilość stynki, sielawy, siei i szczupaka. W tym samym czasie wzrastała liczebność ryb karpiowatych, głównie płoci i leszcza. Należy wspomnieć, że niektóre gatunki ryb, jak troć jeziorowa czy sum zanikły wtedy zupełnie, na co wpływ miało głównie zanieczyszczenie wód.
 

W 1993 roku Wigierski Park Narodowy przejął wody od Państwowego Gospodarstwa Rybackiego i gruntownie zmienił dotychczasowe zarządzanie rybostanem. Priorytetem stało się odtwarzanie dawnej różnorodności gatunkowej, przywrócenie wysokiej liczebności siei, sielawy oraz ryb drapieżnych, zwalczanie kłusownictwa oraz dostosowywanie zasad użytkowania wód do potrzeb ich ochrony. Dzięki systematycznie prowadzonym zarybieniom oraz całkowitemu zaprzestaniu połowów do parkowych wód powróciła też troć jeziorowa i sum.
 

Wody parku są cieszącymi się od wielu lat niesłabnącą popularnością łowiskami wędkarskimi. Wędkarze wybierający się tutaj na ryby mogą liczyć na niezwykłą przygodę, obcując z naturą i pięknem krajobrazu. Trzeba jednak pamiętać, że obowiązujące w parku zasady połowu są podporządkowane potrzebom ochrony. Podczas wędkowania nie wolno stosować zanęt, łowić „na żywca”, uprawiać trollingu, wpływać i łowić w strefach roślinności wynurzonej. Wędkujących obowiązują limity ilościowe oraz wymiary wielkościowe chroniące ryby przed nadmiernym wyławianiem. W stosunku do ryb szczególnie zagrożonych (troć jeziorowa, sieja, sum, pstrąg potokowy) obowiązuje całkowity zakaz ich połowu.
 

Więcej o wędkowaniu: Wędkowanie (wigry.org.pl)
 

Aktualizacja: 2022-05, J. Borejszo 

  

  

     

dalej