Proszę chwilę zaczekać, ładuję zdjęcia ...

  Rośliny chronione Storczyki  

Strona główna

  

kliknij, aby powiększyć

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  


ŚWIAT ROŚLIN

  

  

Park zachwyca różnorodnością świata roślin. Dotychczas stwierdzono tu występowanie ponad 1000 taksonów roślin naczyniowych – gatunków, podgatunków i odmian – rodzimych, obcych trwale zadomowionych i niektórych roślin hodowlanych.

   

Bogactwo flory parku wynika w znacznym stopniu z silnie urozmaiconego krajobrazu młodoglacjalnego. Bogata rzeźba terenu sprawia, że na terenie parku występuje mozaika różnorodnych siedlisk, w których panują specyficzne warunki mikroklimatyczne. Wyraźna jest obecność roślin chłodniejszego klimatu. Gatunki borealne (północne) reprezentuje m.in. bagno zwyczajne, żurawiny – błotna i drobnoowocowa, mącznica lekarska, skalnica torfowiskowa, turzyce – bagienna i życicowa, czartawa drobna, żłobik koralowy, widłak spłaszczony, rosiczka długolistna, tajęża jednostronna, gnidosz królewski, wielosił błękitny, gruszyczka zielonawa, przygiełka biała, bagnica torfowa oraz pływacz średni.

   

Liczne jest także występowanie tzw. reliktów poglacjalnych, czyli gatunków, które przetrwały w specyficznych warunkach mikrosiedliskowych od czasów zlodowacenia. Spośród nich w Parku występuje m.in. brzoza niska, bażyna czarna i zimoziół północny.

   

Oprócz roślin północnego klimatu, występują też związane ze znacznie cieplejszymi obszarami Europy. Na bogactwo flory parku znaczny wpływ miało również ekstensywne rolnictwo. Tylko dzięki temu do dziś zachowały się bardzo cenne, półnaturalne typy siedlisk, jak np. wilgotne, tradycyjnie użytkowane łąki, stanowiące ostoję wielu, obecnie rzadkich i ginących gatunków roślin.

   

O dużej wartości flory Wigierskiego Parku Narodowego świadczy często obfite występowanie wielu roślin chronionych, rzadkich czy wymierających. Znaczna część roślin chronionych na obszarze parku występuje bardzo obficie, np.: przylaszczka pospolita, wawrzynek wilczełyko, lilia złotogłów, turzyca bagienna czy storczyk – stoplamek krwisty. Na obszarze parku stwierdzono występowanie 32 gatunków roślin wpisanych do „Polskiej Czerwonej Księgi Roślin” i 79 na „Listę Roślin Zagrożonych i Rzadkich”.

   

Do najcenniejszych roślin występujących na terenie parku w skali europejskiej, należą te wymieniane w II i IV załączniku Dyrektywy Siedliskowej – a więc podlegające ochronie na terenie całej Unii Europejskiej. Na obszarze parku stwierdzono występowanie 7 takich gatunków (rzepik szczeciniasty, aldrowanda pęcherzykowata, storczyki – obuwik pospolity i lipiennik Loesela, sasanka otwarta, skalnica torfowiskowa, leniec bezpodkwiatkowy). Rzepik szczeciniasty, leniec bezpodkwiatkowy i skalnica torfowiskowa posiadają na terenie parku silne populacje, wobec czego park stanowi istotną ostoję tych gatunków.

   

W skali Polski, spośród cennych roślin występujących na obszarze parku można dodatkowo wymienić takie gatunki, jak: wełnianeczka alpejska, fiołek torfowy, turzyca strunowa, wełnianka delikatna, rdestnica nitkowata, rdestniczka gęsta, a także wiele storczyków: wątlik błotny, wyblin jednolistny, kukułka bałtycka, kukułka Ruthego, kukułka krwista odmiana żółtawa i kukuczka kapturkowata.

   

Niektórym roślinom i ich zbiorowiskom zagrażać może ekspansja gatunków obcego pochodzenia – tych, które mają zdolność do szybkiego opanowywania nowych siedlisk i wypierania z nich rodzimej flory. Dlatego też park aktywnie zwalcza niektóre obce gatunki roślin. Skutecznie udało się do tej pory zmniejszyć liczebność barszczu Sosnowskiego – rośliny ekspansywnej i niebezpiecznej, także dla człowieka – ze względu na swoje parzące właściwości. Potencjalnie największe zagrożenie dla flory parku stanowią takie gatunki inwazyjne, jak: niecierpki – gruczołowaty i drobnokwiatowy, rdestowiec ostrokończysty, czeremcha amerykańska, dąb czerwony, kolczurka klapowana, nawłoć późna, nawłoć kanadyjska, róża pomarszczona i klon jesionolistny.

   

W odróżnieniu od roślin naczyniowych, znacznie mniej poznany jest świat mszaków. Z terenu parku znanych jest obecnie około 200 gatunków mchów, 68 gatunków wątrobowców (w tym 11 wymienianych na „czerwonej liście”), oraz 2 gatunki glewików. Wigierski Park Narodowy stanowi istotną ostoję dla takich gatunków mchów jak gładysz paprociowaty i miechera pierzasta.

   

Aktualizacja: 2022-02, L. Krzysztofiak



  

Strona główna Wigierskiego Parku Narodowego


     

dalej