|
kliknij,
aby powiększyć
|
PTAKI
Wigierski Park Narodowy charakteryzuje się dużym
zróżnicowaniem ukształtowania terenu, wielością
zbiorników wodnych
i roślinności, co przekłada się na bogactwo i
różnorodność bytujących tu ptaków. Ptaki są
najliczniej reprezentowaną
grupą kręgowców. Nad Wigrami stwierdzono
występowanie 206 gatunków ptaków. Poszczególne ich
gatunki
są ściśle związane z określonym siedliskiem.
Liczne zbiorniki wodne, cieki oraz torfowiska tworzą
dogodne warunki dla ptaków wodnych i wodno-błotnych.
Dumą parku
są gnieżdżące się 3 pary bielików. Z wodami związany
jest również inny ptak drapieżny - błotniak stawowy.
Dominuje
on w gronie ptaków drapieżnych parku – gniazduje tu
około 30 par błotniaków.
Na jeziorach pospolity jest łabędź niemy. Na Wigrach
odnotowano obecność łabędzia krzykliwego. W parku
występuje
6 gatunków mew. Najpospolitszym z nich jest mewa
śmieszka, częste są mewa pospolita i mewa
srebrzysta. Spotyka się
nad Wigrami trzy gatunki rodziny czaplowatych.
Jedyną lęgową czaplą jest bąk. Regularnie zalatuje
czapla siwa, rzadko
czapla biała. Na terenie parku gniazdują: samotnik,
kszyk i czajka, inne gatunki ptaków siewkowych są
notowane wyłącznie
jako przelotne.
Wśród ptaków wodnych najwięcej jest łysek. Ich
liczebność na jeziorze Wigry dochodzi okresowo nawet
do 5 tysięcy
osobników. Od kilku lat obserwuje się wzrost
liczebności kormorana czarnego. Nie ma tu jeszcze
jego kolonii lęgowych,
a jedynie noclegowiska, liczebność tego gatunku pod
koniec lata wynosi około 2 tysiące osobników.
Kormorany powodują
niemałe spustoszenie w rybostanie wigierskich wód
oraz istotnie zmieniają warunki przyrodnicze w
miejscach swego
masowego bytowania.
W lasach parku spotyka się między innymi: zięby,
rudziki, świstunki leśne i śpiewaki. Stwierdzono tu
występowanie 9 gatunków
dzięciołów (w tym dzięcioła średniego, dzięcioła
trójpalczastego i krętogłowa), 4 gatunków gołębi
(siniaka, grzywacza,
sierpówki i turkawki), 2 gatunków sów (puszczyka i
włochatki) oraz bociana czarnego. Nierzadkie są
gatunki typowo borealne:
jarząbek, orzechówka i krzyżodziób świerkowy.
Niezabudowane tereny otwarte stanowią około 20%
ogólnej powierzchni parku. Tereny otwarte to głównie
łąki i pola uprawne
charakteryzujące się ekstensywnym typem gospodarki
rolnej. Na tych terenach dominują, zarówno pod
względem liczby
gatunków jak i ich ilości: skowronek, pokląskwa,
trznadel i gąsiorek. Spotykane tu są 3 gatunki
jaskółek (oknówka, dymówka
i brzegówka), dudek, bocian biały oraz 3 gatunki
sów: płomykówka, pójdźka oraz uszatka.
Tereny otwarte to miejsce łowów ptaków drapieżnych.
Stwierdzono, że regularne występuje 21 gatunków
ptaków należących
do rzędu szponiastych. Dziesięć z nich to gatunki
lęgowe, a pozostałe regularnie zalatują na teren
parku. Liczny jest myszołów
(około 27 par), podobnie jak jastrząb, nieco mniej
jest tu kobuzów, trzmielojadów i krogulców.
Wpływ na liczebność ptaków mają różne czynniki.
Miejsca, gdzie znajdują się gniazda najrzadszych, są
chronione poprzez
ograniczenie penetracji ze strony ludzi. Drzewa
dziuplaste chętnie wykorzystywane przez ptaki, są
utrzymywane w drzewostanie.
Przygotowywane są budki lęgowe. W czasie cięższych
zim ptaki tu zalatujące okresowo są dokarmiane.
Obserwacje
prowadzone przez pracowników parku, a także
współpracujących specjalistów, pozwalają
systematycznie wzbogacać wiedzę
o składzie gatunkowym, liczebności i miejscach
występowania ptactwa (awifauny), co z kolei pozwala
na określenie zagrożeń
i przeciwdziałanie im.
|
