|
kliknij,
aby powiększyć
|
OCHRONA KRAJOBRAZU
Jednym
z celów Wigierskiego Parku Narodowego jest
zachowanie harmonijnego krajobrazu kulturowego. O
tym jak to jest ważne świadczy fakt, że prawie 20%
obszaru parku stanowią otwarte tereny wsi.
Ogólne cele działań ochronnych dotyczących walorów
krajobrazowych parku obejmują:
-
utrzymanie historycznie ukształtowanej struktury
jednostek osadniczych, z możliwością
dogęszczania zabudowy,
-
ograniczanie wprowadzania nowej rozproszonej
zabudowy kolonijnej,
-
promowanie tworzenia nowej zabudowy w stylu
zgodnym z lokalnymi tradycjami budowlanymi,
-
zachowanie atrakcyjności krajobrazów widzianych
z punktów widokowych i szlaków turystycznych.
Ochronie krajobrazu sprzyja zachowanie istniejącej
mozaiki pól i użytków zielonych, utrzymywanie
dominującej pozycji rodzinnych gospodarstw,
zachowanie zadrzewień i zakrzewień śródpolnych. Na
całym obszarze parku dopuszcza się przebudowę i
rozbudowę istniejących siedlisk, przy zachowaniu
odpowiednich reguł urbanistycznych. Korzystne jest
zachowanie dotychczasowego układu działek
własnościowych i tradycyjnych sposobów uprawy roli.
Zalecane jest zaniechanie zalesień i ograniczanie
ekspansji gatunków drzewiastych.
Z
punktu widzenia wymagań ochrony przyrody i
krajobrazu najkorzystniejsze jest utrwalanie
zabudowy o charakterze ulicówki bądź rzędówki w
układzie kalenicowym. Pozwala to optymalizować
koszty infrastruktury technicznej towarzyszącej
zabudowie oraz minimalizować zmiany krajobrazowe. Na
terenie WPN preferowana jest zabudowa nawiązująca do
tradycyjnych regionalnych form architektonicznych.
Wskazane jest:
-
stawianie budynków parterowych z poddaszem
użytkowym, o rzucie poziomym prostokątnym, z
dachem dwuspadowym lub naczółkowym, symetrycznym
(równopołaciowym) z okapem, o nachyleniu połaci
35o - 45o, z możliwością wykonania ganków,
werand i okien dachowych (lukarn),
-
stosowanie tradycyjnych materiałów
wykończeniowych, takich jak: tynki tradycyjne
malowane w stonowanych barwach (kolory piaskowe,
biele, beże, jasne brązy i zielenie), glina,
drewno, kamień, cegła,
-
stosowanie dachów w kolorach brązowych, szarych
lub ceglasto czerwonych, przy czym pożądane jest
utrzymanie jednakowego pokrycia i koloru dachów
w ramach siedliska i w ramach zwartej zabudowy,
-
stosowanie okien prostokątnych lub kwadratowych,
z symetrycznym podziałem ram okiennych.
Zaleceń
jest więcej – park na bieżąco służy inwestorom
konsultacjami w tym zakresie.
O czym należy pamiętać
planując nową lub remontując starą zabudowę
Utrzymanie punktów widokowych polega na usuwaniu
drzew dla odsłonięcia osi widokowych oraz
ograniczaniu lokalizowania budowli i instalacji,
które mogłyby się stać dominantami krajobrazowymi.
Na
terenie parku zostały wyróżnione 4 obszary o
wybitnych walorach krajobrazowych. Korzystne jest
tam kontynuowanie dotychczasowego sposobu
użytkowania, przeważnie rolniczego, wskazane jest
też ograniczanie nowej zabudowy.
W celu
ochrony cennych siedlisk przyrodniczych chronionych
w sieci Natura 2000, wskazane jest nie wprowadzanie
nowej zabudowy w promieniu 50-100 m wokół
zidentyfikowanych płatów tych siedlisk. W ten sposób
chronione obszary zostaną zabezpieczone przed
niekorzystnymi wpływami zewnętrznymi (np. wnikaniem
gatunków obcych, penetracją, eutrofizacją).
Ochrona krajobrazu wymaga również nieprzekształcania
naturalnych form geomorfologicznych oraz naturalnie
ukształtowanych stref i linii brzegowych jezior, a
także ograniczania możliwości wykonywania prac
prowadzących do osuszania drobnych zbiorników
wodnych oraz ich zasypywania.
W
projekcie planu ochrony WPN zaleca się, w pasie o
szerokości 100 m od linii brzegów jezior i rzek,
wyznaczenie strefy bez możliwości lokalizacji
zabudowy, poza zabudową istniejącą.
Aktualizacja: 2022-06, J. Borejszo
|
