Proszę chwilę zaczekać, ładuję stronę ...

Analiza działalności Wigierskiego Parku Narodowego w roku 2014

Spis treści  

Strona główna WPN-u

 

  

3. ANALIZA I OCENA WYPEŁNIANIA PODSTAWOWYCH FUNKCJI PARKU

  

  

3.1. Ochrona ekosystemów leśnych (c.d.)

  

  

3.1.4. Pozyskanie i sprzedaż drewna

Wojciech Kamiński

  

  

3.1.4.1. Użytki przygodne

  

W ramach przeprowadzonych w 2014 roku cięć pielęgnacyjnych i przygodnych pozyskano drewno o łącznej masie 10,52 tys. m3 (11,05 tys.  m3 w 2013), w tym 10,27 tys. m3 grubizny, tj. przeciętnie ok. 1,05 m3 z 1 ha powierzchni leśnej Parku.

  

W cięciach przygodnych pozyskanie grubizny na 2014 rok zaplanowano w rozmiarze 5,11 tys. m3, natomiast wykonano 3,68 tys.  m3, tj. na poziomie roku 2013.

  

Podobnie jak w latach ubiegłych usunięciu podlegały przede wszystkim gatunki iglaste (rys.5) – złomy, wywroty, drzewa zasiedlone przez owady i opanowane przez grzyby. Drewno gatunków liściastych w większości przypadków pozostawiano w lesie do naturalnego rozkładu. Usuwano je głównie w razie konieczności zapewnienia przejezdności szlaków komunikacyjnych.

  

Rysunek 5. Struktura gatunkowa drewna pozyskanego w 2014 r. w cięciach przygodnych

  

W trakcie realizacji planu nie stwierdzono istotnych zagrożeń dla stabilności drzewostanów WPN, co potwierdza, że zabiegi związane z utrzymaniem odpowiedniego stanu sanitarnego lasu były dotychczas przeprowadzane prawidłowo. Porównanie rozmiaru pozyskania drewna w ramach cięć przygodnych na przestrzeni ostatnich kilku lat przedstawia rys.6.

  

Rysunek 6. Masa drewna pozyskanego w ramach cięć przygodnych w latach 2006-2014

  

O ponad 700 m3 w stosunku do roku poprzedniego zmniejszyła się masa usuniętego posuszu świerkowego, która wyniosła 1,91 tys. m3 (rys.7). Jednocześnie, celem zwiększenia ilości martwego drewna w lesie, pozostawiono na pniu do naturalnego rozkładu świerki o „ponadprzeciętnych” pierśnicach zasiedlone przez kornika drukarza. Masę tych drzew oszacowano na ok. 228 m3. A zatem, należy przyjąć, że łączna masa zasiedlonego drewna świerkowego w 2014 roku wyniosła 2,14 tys. m3 i była prawie o 900 m3 niższa niż w 2013 r. (rys.7).

  

Rysunek 7. Zasiedlone drewno świerkowe usunięte w latach 1996-2014

  

Obecnie największym, potencjalnym zagrożeniem dla drzewostanów Parku są szkody powodowane zmianami warunków meteorologicznych. Niebezpieczeństwo powstania szkód na skutek silnie wiejących wiatrów jest szczególnie duże w okresie letnim i jesiennym.

  

W związku z przyjętą zasadą pozostawiania na pniu zasiedlonych drzew ponadprzeciętnych, prowadzony jest stały monitoring wpływu tych drzew na stan sanitarny i trwałość drzewostanów, ze szczególnym uwzględnieniem tych powierzchni, w których udział świerka w składzie wynosi ponad 40%. Wyniki obserwacji posłużą do ustalenia dalszych procedur postępowania w ekosystemach leśnych Wigierskiego Parku Narodowego.

   

  

  

  

3.1.4.2. Cięcia pielęgnacyjne

  

Zabiegami pielęgnacyjnymi w 2014 roku objęto powierzchnię 212,16 ha, w tym trzebieżami wczesnymi – 67,22 ha i trzebieżami późnymi – 144,94 ha. Plan powierzchniowy i masowy zabiegów został wykonany w pełnym zakresie.

  

  

Tabela 8. Wykonanie masowe cięć pielęgnacyjnych (trzebieży) w 2014 r.

  

Rodzaj cięć Plan

[ha/ tys.m3]

Wykonanie

[ha/ tys.m3]

Procent

wykonania

planu[%]

Ogółem

212,16/6,22

212,16/6,59

100/106

w tym:
trzebieże wczesne

67,22/1,75

67,22/1,84

100/105

trzebieże późne

144,94/4,47

144,94/4,75

100/106

  

  

  

3.1.4.3. Drzewa pozostawione do naturalnego rozkładu

  

W 2014 wyznaczono i pozostawiono w lesie 1035 szt. drzew martwych. Łącznie w latach 1997-2014 zaewidencjonowano 13660 szt. tego typu drzew. Ponadto, w ciągu roku, na powierzchniach trzebieżowych pozostawiono do naturalnego rozkładu drewno (gałęzie, odpady) o łącznej masie ok. 475 m3 (700 m3 w roku poprzednim). Szacuje się, że rocznie pozostaje na gruncie ponad 1500 m3 drewna. Szacunek ten obejmuje jedynie posusz ewidencjonowany w ramach zabiegów ochronnych (cięć przygodnych i pielęgnacyjnych), nie zawiera natomiast masy drewna martwego powstającego na skutek oczyszczania się pni z gałęzi, czy też naturalnego wydzielania się drzew przygłuszonych w młodszych klasach wieku.

  

  

3.1.4.4. Struktura sortymentowa pozyskania

  

W strukturze pozyskania w 2014 roku, podobnie jak w latach ubiegłych przeważały sortymenty średniowymiarowe - 71% całkowitej masy pozyskanej grubizny. Drewno wielkowymiarowe miało tylko 29% udziału w manipulowanych sortymentach. Jest to wynikiem specyfiki prowadzenia zabiegów ochronnych w parkach narodowych. Wykonywane są głównie zabiegi pielęgnacyjne w drzewostanach II-III klasy wieku, w których głównym sortymentem jest drewno klasy S2. Nie zakłada się powierzchni zrębowych, a drewno wielkowymiarowe pochodzi przede wszystkim z cięć przygodnych. W ramach tych cięć usunięciu podlegają wyłącznie drzewa chore i uszkodzone, co nie pozostaje bez wpływu na jakość uzyskiwanego surowca. Drewno wielkowymiarowe pozyskane w ramach takich cięć jest klasyfikowane jako WC0 i WD czyli w średniej i niskiej klasie jakości. W Wigierskim Parku Narodowym nie pozyskuje się sortymentów tzw. „cennych”. Nie bez wpływu na dysproporcję w masie pozyskanego drewna średniowymiarowego i wielkowymiarowego pozostaje fakt pozostawienia na pniu zasiedlonych drzew ponadprzeciętnych, spośród których większość przy manipulacji okazałaby się drewnem dłużycowym, wielkowymiarowym.

  

Strukturę sortymentową pozyskania drewna w latach 2013 -2014 przedstawia tabela nr 9.

  

  

Tabela 9. Struktura sortymentowa pozyskania w latach 2013-2014

  

Sortyment Masa ogółem [m3]
 2013 2014
Drewno wielkowymiarowe (W)

2770

3024

Drewno średniowymiarowe użytkowe (S1, S2, S3)

5822

5271

Drewno średniowymiarowe opałowe (S4)

2088

1972

Drewno małowymiarowe (M)

371

249

Razem

11051

10516

  

  

  

3.1.4.5. Sprzedaż drewna

  

W 2014 roku rozchodowi podlegało ogółem 10,14 tys.  m3 drewna pochodzącego z bieżącego pozyskania i zapasu z roku 2013. Szczegółowo strukturę sprzedaży według sortymentów przedstawia tabela “Sprzedaż drewna” – załącznik nr 10a do analizy. Koniunktura na rynku drzewnym nie uległa zmianie w stosunku do roku poprzedniego. Popyt i podaż pozostawała na podobnym poziomie co wpłynęło na utrzymanie się stałych cen drewna w całym okresie rozliczeniowym.

  

Dochód netto ze sprzedaży drewna wyniósł 1 615 tys. zł, przy 1 567 tys. zł w roku 2013. Średnia cena 1 m3 drewna (netto) w 2014 r. wyniosła 159 zł, przy 147 zł w 2013.

Plan dochodu – 1 634 tys. zł

Wykonanie – 1 615 tys. zł.

 

Przyczyną niewykonania planu finansowego było mniejsze w stosunku do założonego planu pozyskanie drewna z użytków przygodnych.

  

Na dzień 31.12.2014 roku, na gruncie pozostał zapas niesprzedanego drewna o łącznej masie 145,29 m3, w tym:

- drewno wielkowymiarowe – 44,03 m3,

- drewno średniowymiarowe (użytkowe) – 41,60 m3,

- opałowe – 59,66 m3.

  

  

  

3.1.5. Ochrona przeciwpożarowa

Piotr Pieczyński

  

3.1.5.1. Analiza zagrożenia pożarowego w lasach

  

W roku 2014 odnotowano 103 dni z II i III stopniem zagrożenia pożarowego, w tym 33 dni o najwyższym III stopniu zagrożenia. Wilgotność ściółki mierzona o godzinie 900 spadała poniżej 28% 69 razy, natomiast poniżej 10% ani razu. Najniebezpieczniejszym pożarowo miesiącem był lipiec. W tym miesiącu odnotowano 20 dni z II i III stopniem zagrożenia pożarowego i 14 dni z utrzymującą się wilgotnością ściółki poniżej 28%.

   

   

  

Rysunek 8. Udział procentowy stopni zagrożenia pożarowego lasu w miesiącach w okresie od 1.04–30.09.2014 r.

  

  

  

Rysunek 9. Liczba dni z wilgotnością ściółki leśnej <28% o godz. 9 w poszczególnych miesiącach w okresie 1.04–30.09.2014 r.

  

  

  

  

3.1.5.2. Realizacja zadań bieżących z ochrony przeciwpożarowej

  

a) Ochrona przeciwpożarowa obszarów leśnych:

  • Powiększanie prześwitów dróg – 19 km
  • Konserwacja dróg pożarowych – 1 km
  • Remont dróg pożarowych – 6,45 km
  • Konserwacja punktów czerpania wody – 6 szt
  • Porządkowanie poboczy dróg – 131,10 ha
  • Konserwacja tablic ppoż. – 11 szt.
  • Zakup i ustawienie nowych tablic ppoż. ze stelażami – 2 szt.
  • Bieżące przeglądy gaśnic i agregatów w bazach ppoż. – 36 szt.
  • Przeglądy gaśnic i agregatów po 5 latach eksploatacji i naprawy – 4 szt.
  • Bieżące przeglądy sieci rrl.
  • Zakup szpadli na wyposażenie baz ppoż. – 20 szt.
  • Zakup ubioru dla SOPP (koszulki termoaktywne, kominiarki trudnopalne)

Większość prac wykonano w ramach projektu „Ochrona przeciwpożarowa na terenie Wigierskiego Parku Narodowego w 2014 roku” sfinansowanego ze środków Funduszu Leśnego. Łączny koszt projektu wyniósł 507 591,72 zł., w tym na remont dróg pożarowych przeznaczono kwotę 439 582,11 zł (droga Gawarcowa i Gościniec Wasilczykowski z dojazdem do osady Gawarzec).

  

b) Ochrona przeciwpożarowa obiektów budowlanych:

  • Bieżące przeglądy gaśnic w budynkach WPN – 48 szt.
  • Przeglądy gaśnic po 5 latach eksploatacji i naprawy – 8 szt.
  • Bieżące konserwacje hydrantów – 8 szt.

  

  

  

3.1.5.3. Dane statystyczne występowania pożarów oraz poniesionych strat

  

  

Tabela 10. Pożary na terenie WPN w latach 2008-2014 odnotowane przez Służby Parku

  

Lp. Rok Charakter pożaru Pow.

[ha]

Przyczyna Wielkość

strat

Skarbu

Państwa

[zł]

1 2008 Podpowierzchniowy, obszar leśny Zasięg

punktowy

Zaprószenie

ognia

-
2 2009 Powierzchniowy, obszar leśny, wł. prywatna 0,50 ha Zaprószenie

ognia

-
3 2009 Pożar traw, wł. prywatna 1 Zaprószenie

ognia

4 2010 Powierzchniowy, obszar leśny,

całkowite spalenie uprawy i wieży widokowej

nad Doliną Wiatrołuży w O. O. Lipniak

0,38 Prawdopodobnie

podpalenie

15 568
5 2011 Pożar trawy, oddz.49i,

O.O.Krzywe

0,01 Podpalenie -
6 2011 Pożar słomy na skraju lasu, zagrożony oddz.178g - Podpalenie -
7 2012 Pożar drzewa, obszar leśny Zasięg

punktowy

Podpalenie -
8 2013 Nie odnotowano pożarów - - -
9 2013 Nie odnotowano pożarów - - -

  

  

  

3.1.5.4. Służba Ochrony Przeciwpożarowej Parku

  

Na terenie WPN od 2002 r. działa Służba Ochrony Przeciwpożarowej Parku: patroluje teren, zabezpiecza miejsca zdarzenia do działań ratowniczych, pomaga jednostkom ochrony przeciwpożarowej w prowadzeniu akcji, uczestniczy w działaniach edukacyjnych parku. W okresie zagrożenia pożarowego służba prowadzi dyżury w oparciu o samochód patrolowo -gaśniczy wyposażony w wysokociśnieniowy moduł gaśniczy.

  

Działania w 2014 r:

  • Dyżury w Punkcie Alarmowo Dyspozycyjnym (11.04.2014- 30.09.2014)
  • Dyżury alarmowe SOPP na telefon (11.04.2014 – 30.09.2014)
  • Prowadzenie patroli przeciwpożarowych przy utrzymującym się dużym zagrożeniu pożarowym lasu.

  

  

  

Tabela 11. Akcje SOPP w 2014 roku

  

Data Godzina

rozpoczęcia

Godzina

zakończenia

Miejsce działania Opis działania

1– 4.05

10:00

12:00

Obwód Krzywe

Patrole przeciwpożarowe

„Długi weekend”, stopnie zagrożenia II - III

04.08

22:00

23:30

Obwód Powały

Zaginięcie człowieka,

akcja poszukiwawcza z Policją,

koordynacja SOPP

  

  

  

  

3.1.5.5. Wyposażenie przeciwpożarowe w dyspozycji Służby Parku

  

  

Tabela 12. Wyposażenie baz sprzętu przeciwpożarowego

  

Wyposażenie baz zasadniczych (BZ):

Krzywe, Maćkowa Ruda

Wyposażenie baz podstawowych (BP):

Krzywe, Gawarzec, Krusznik

Samochód patrolowo-gaśniczy

wyposażony w agregat ze zbiornikiem wodnym

o poj. 480 l. (stan BZ Krzywe)

1

przyczepka typ 2.34

1

motopompa pływająca (BZ Krzywe)

1

gaśnica pianowa GP-9z

6

przyczepka typ 1.92

1

łopaty, szpadle

5

agregat gaśniczy, pianowy AGP-25 (BZ Krzywe)

2

siekiery

5

gaśnica pianowa GP-9z

10

piła łańcuchowa

1

łopaty, szpadle

10

   

siekiery

5

   

tłumice metalowe (8 szt. BZ Krzywe, 7 szt. BZ M. Ruda)

15

   

piła łańcuchowa

1

   

hydronetki plecakowe (sztywny zbiornik) (BZ Krzywe)

2

   

wiadra (BZ Krzywe)

5

   

węże strażackie (BZ Krzywe)

10

   

prądownice gaśnicze (BZ Krzywe)

4

   

rozdzielacze wody(BZ Krzywe)

2

   

pług leśny (baza w Cz. Folwarku)

1

   

   

   

Podręczny (indywidualny) sprzęt przeciwpożarowy:

  • Hydronetki plecakowe wodne: wyposażenie każdego leśniczego – 1 szt. (łącznie w WPN – 10 szt.),
  • Hydronetki plecakowe wodno – pianowe: wyposażenie nadleśniczego – 1 szt., Straż Parku - 1 szt., SOPP – 2 szt. (łącznie w WPN – 4 szt.),
  • Tłumice gumowe: wyposażenie każdego leśniczego – 1 szt., nadleśniczego – 1 szt., Straż Parku – 1 szt., SOPP – 2 szt. (łącznie w WPN – 14 szt.).

Samochód patrolowy Straży Parku:

na wyposażeniu samochodu: agregat gaśniczy ze zbiornikiem wodnym o pojemności 200 litrów.

 

  

  

3.1.5.6. Szkolenia, warsztaty i akcje propagandowe   
  • Narada szkoleniowa (odprawa) dla Służby Ochrony Przeciwpożarowej Parku (09.04.2014),
  • Podpisano deklarację współpracy pomiędzy OSP Augustów – Lipowiec a WPN w zakresie wykorzystania kamery termowizyjnej na zasadach barterowych (09.06.2014).

  

  

3.1.5.7 Kontrole i zalecenia
  • Kontrola Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej w Suwałkach (15.04.2014) – stwierdzono niedokładne oczyszczenie z gałęzi i chrustu pobocza drogi Suwałki – Sejny na obszarze O.O. Leszczewek, brakujące prace wykonano do 22.05.2014 r.
  • Kontrola Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej w Augustowie (15.04.2014) - nie stwierdzono nieprawidłowości,
  • Kontrola Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej w Sejnach (30.04.2014) - nie stwierdzono nieprawidłowości.

  

  

3.1.5.8. Inne

  

Przygotowano i złożono wniosek do Funduszu Leśnego pn.: „Ochrona przeciwpożarowa na terenie Wigierskiego Parku Narodowego w 2015 r." na łączną kwotę 469 810,00 zł.

Główny koszt projektu to konserwacje nawierzchni drogi dojazdowej (Słupiańskiej) na łącznym odcinku 3,93 km.

  

  

  

  

3.2. Ochrona lądowych ekosystemów nieleśnych

  

  

3.2.1. Zabiegi w ekosystemach

Łukasz Skiendziul

  

  

W 2014 r. powierzchnia gruntów nieleśnych będących w użytkowaniu wieczystym i stanowiących własność Parku wynosiła 567,90 ha. Z powodu wykupu gruntów, powierzchnia zwiększyła się o 12 ha względem roku ubiegłego.

  

Podział gruntów nieleśnych według kategorii użytkowania przedstawia się następująco:

grunty orne

- 222,10 ha

łąki i pastwiska

- 150,00 ha

nieużytki

- 195,80 ha

  

W ramach ochrony czynnej w 2014 roku wykonano zabiegi polegające na usuwaniu zakrzaczeń i koszeniu podmokłych łąk na pow. 5,56 ha wraz z usuwaniem biomasy poza powierzchnię. Zabieg wykonuje się w celu przeciwdziałania zarastaniu ekosystemów i utrzymania obecnie istniejących zbiorowisk roślinnych.

  

Poza tym kolejny rok, na duża skalę, prowadzono walkę z inwazyjnymi gatunkami obcego pochodzenia. Prace polegały na:

  •  koszeniu i wyrywaniu:
    • niecierpka gruczołowatego na powierzchni 49,97 ha,
    • nawłoci kanadyjskiej (0,012 ha),
    • winobluszczu (0,036 ha).
  • wyrywaniu, karczowaniu i usuwaniu odrośli czeremchy amerykańskiej (430 szt.)
  • 2-krotnym koszeniu zarośli trojeści amerykańskiej Asclepias syriaca (0,80 ha) i róży pomarszczonej Rosa rugosa (0,019 ha) oraz co najmniej 10-krotnym koszeniu rdestowca ostrokończystego Reynotria japonica (250 m2), w celu osłabienia siły życiowej i w konsekwencji wyeliminowania z flory WPN.

Zabieg koszenia i odkrzaczania został sfinansowany przez NFOŚiGW oraz program LIFE+, natomiast na walkę z inwazyjnymi gatunkami obcymi środki otrzymaliśmy z Funduszu Leśnego i również z programu LIFE+.

  

Ponadto Stowarzyszenie Człowiek i Przyroda, za zgodą dyrektora, wykonało również szereg działań z zakresu walki z gatunkami obcymi na terenie parku. Główne zadania polegały na mechanicznym lub ręcznym usuwaniu całych egzemplarzy, a w następnej kolejności także odrostów poniższych gatunków:

  1. czeremcha amerykańska – 16,56 ha,
  2. dąb czerwony – 16,54 ha,
  3. klon jesionolistyny – 3,36 ha,
  4. robinia akacjowa – 0,44 ha,
  5. róża pomarszczona – 1 ha.

Działania Stowarzyszenia były sfinansowane ze środków przekazanych przez Centrum Koordynacji Projektów Środowiskowych w Warszawie.

  

Grunty rolne o pow. 130,6 ha (37%) były użytkowane rolniczo:

  • przez pracowników WPN i miejscowych rolników na podstawie umów dzierżawnych zawartych w drodze przetargu nieograniczonego – 95,84 ha,
  • na potrzeby parku 34,76 ha.

Na użytkowanych przez WPN gruntach prowadzono uprawę owsa, peluszki, żyta, gryki i trawy. Zabiegi te wykonuje się w celu utrzymania gruntów w odpowiedniej kulturze, zachowania różnorodności biologicznej, zapewnienia materiału siewnego na poletka zaporowe oraz zapobiegania zarastaniu gruntów rolnych przez roślinność drzewiastą i krzewy.

  

W maju 2014 r. WPN złożył kolejny wniosek do Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa o przyznanie płatności obszarowej, uzupełniającej oraz z tytułu ONW (obszary o niekorzystnych warunkach gospodarowania) do gruntów rolnych o powierzchni 34,76 ha i otrzymał pozytywną decyzję w sprawie przyznania tych płatności.

  

Minął trzeci rok odkąd przystąpiliśmy do programów rolnośrodowiskowych (w wariancie: rolnictwo ekologiczne), w których zobowiązaliśmy się uczestniczyć przez kolejne 5 lat. Dzięki temu oprócz dotychczasowych dopłat bezpośrednich oraz ONW otrzymaliśmy wsparcie finansowe z tytułu uczestnictwa w programie rolnośrodowiskowym na powierzchni 32,26 ha. W związku z uczestnictwem w tym programie zobowiązani jesteśmy do poddawania się corocznej kontroli naszych upraw. We wrześniu przeprowadzona była kontrola, którą wykonała firma BIOCERT z Krakowa. Wigierski Park Narodowy przeszedł ją bez żadnych zastrzeżeń co do prowadzonej gospodarki rolnej.

   

   

   

  

  

3.3. Ochrona ekosystemów wodnych

Michał Osewski

  

  

W 2014 r. w wybranych ekosystemach wodnych parku kontynuowano program aktywnej ochrony zespołów ryb i raków. Zabiegi ochronne wykonywano w jeziorach Wigry, Pierty, Mulaczysko, Leszczewek, Omułówek, Krusznik, Białe Wigierskie, Długie Wigierskie (o łącznej powierzchni 2701,92 ha), oraz na rzece Czarnej Hańczy poniżej jez. Wigry, na odcinku Wysoki Most – Studziany Las. Polegały one na:

  

I. zarybieniach wód gatunkami:

  • zagrożonymi skutkami eutrofizacji wód (sielawa, sieja),
  • drapieżnymi (szczupak, sum, troć jeziorowa), w celu zwiększania ich liczebności i wzmacniania w ten sposób efektów biomanipulacji,
  • zagrożonymi spadkiem liczebności (lin, pstrąg potokowy, węgorz).

II. odłowach rybacko-wędkarskich, w tym:

  

1. odłowach regulacyjnych:

  • ryb o krótkim cyklu życiowym, w celu zapobiegania wtórnemu zanieczyszczeniu jezior przez snące ryby (sielawa),
  • ryb karpiowatych (płoć, leszcz), w celu monitorowania ich liczebności,
  • ryb migrujących poza obszar WPN (węgorz).

2. odłowach tarlaków do wychowu materiału zarybieniowego (sielawy, siei, szczupaka),

3. odłowach wędkarskich,

4. odłowach kontrolnych raków.

  

III. lokalnym wykaszaniu trzcinowisk w celu poprawy warunków tarliskowych dla ryb oraz polepszenia warunków sanitarnych w strefie brzegowej;

  

IV. obserwacji stanu zdrowotnego ryb.

  

  

  

3.3.1. Produkcja materiału zarybieniowego i zarybienia

  

W 2014 r. dokonano zarybień jezior: Wigry, Białe Wigierskie, Pierty, Mulaczysko, Leszczewek, Krusznik, Omułówek, a także fragmentu rzeki Czarnej Hańczy. Łącznie zarybiono 2621,54 ha jezior oraz 2-kilometrowy odcinek rzeki.

Wpuszczony do jezior parku wylęg sielawy oraz szczupaka pochodził z wylęgarni ryb WPN. Z własnych tarlaków wyhodowano 30 320 000 szt. wylęgu sielawy (z czego 1 650 000 szt. za kwotę 6 665,00 zł sprzedano rybackim użytkownikom jezior) oraz 1 275 000 szt. wylęgu szczupaka.

  

W ramach wykonywanych usług wylęgarniczych, z których korzystało w sezonie 2013/2014 jedenastu rybackich użytkowników jezior, uzyskano dodatkowo 4 440 000 szt. wylęgu sielawy oraz 5 030 000 szt. wylęgu szczupaka. Za inkubację ikry sielawy WPN uzyskał kwotę 8 880,00 zł, za inkubację ikry szczupaka przejął 2 515 000 szt. uzyskanego wylęgu, którym następnie zostały zarybione jeziora WPN.

  

Do wybranych jezior oraz rzeki Czarnej Hańczy wpuszczono także narybek węgorza, suma, siei, troci jeziorowej, pstrąga potokowego oraz lina, który został zakupiony ze środków NFOŚiGW.

Ilości materiału zarybieniowego z podziałem na gatunki i ich sortymenty wielkościowe wprowadzone do wybranych wód parku zawarte są w załączniku nr 13.

 

  

  

  

3.3.2. Odłowy

  

1. Odłowy regulacyjne

Wykonywano je w jeziorze Wigry (powierzchnia 2202,035 ha) przy wykorzystaniu rybackiego sprzętu ciągnionego (niewód stynkowy), biernego oplatającego (wontony sielawowe, siejowe, okoniowo-płociowe, leszczowe) oraz biernego klatkowego (mieroże). Ogółem (odłowy regulacyjne i odłowy tarlaków) odłowiono 26 750,5 kg ryb. Dane dotyczące struktury odłowów zawarte są w załączniku nr 13.

  

2. Odłowy tarlaków

Odłowy tarlaków przeprowadzono w marcu i kwietniu na jeziorze Wigry (tarlaki szczupaka) i w listopadzie (tarlaki sielawy i siei). Odłowiono i pozyskano następujące ilości tarlaków (w kg) i zapłodnionej ikry (w litrach):

  • - szczupaka – 622 kg / 28,5 l
  • - sielawy – 3204 kg / 414,25 l
  • - siei – 15 kg / 0 l

Z ikry szczupaka wyhodowano 1 275 000 szt. wylęgu, który wpuszczono do parkowych jezior.

Ikra sielawy jest inkubowana w wylęgarni ryb WPN, a wylęganie narybku nastąpi wiosną 2015 r. W wylęgarni zgromadzono także 98,25 litra zapłodnionej ikry sielawy oraz 3 litry ikry siei, którą dostarczyły 3 podmioty rybackie spoza terenu parku.

  

3. Odłowy wędkarskie

Presja wędkarska w roku 2014 była zbliżona do tej z roku 2013. W 2014 roku sprzedano 4706 licencji wędkarskich. Liczby sprzedanych licencji z podziałem na poszczególne kategorie przedstawiały się następująco:

  • licencje roczne - 179 szt.
  • licencje półroczne - 135 szt.
  • licencje miesięczne - 209 szt.
  • licencje dwutygodniowe - 60 szt.
  • licencje tygodniowe - 95 szt.
  • licencje dzienne - 4028 szt.

4. Odłowy kontrolne raków

W 2014 r. Instytut Rybactwa Śródlądowego przy współpracy z parkiem przeprowadził odłowy kontrolne ryb (sieja) i raków w jeziorze Białe Wigierskie. W 30 racznikach złowiono 21 raków. W trakcie jednodniowych odłowów wontonami siejowymi nie udało się złowić siei. Wyniki odłowów racznikami wskazują na wzrastającą liczebność raka pręgowatego w tym jeziorze.

  

Odłowy kontrolne raków wykonywały także służby terenowe WPN-u. Odłowy przeprowadzono w jeziorze Wigry w następujących rejonach jeziora: Cimochowizna, Piaski, Zakąty, Zatoka Słupiańska, Wigierki - okolice Bystrej oraz przy hotelu „Nad Wigrami”. Na Zatoce Wigierki (przy hotelu „Nad Wigrami”) złowiono w sumie 125 szt. raków sygnałowych.

  

5. Ochrona tarlisk – zimowe koszenie roślinności

W okresie zlodzenia wykonano na jeziorze Wigry (zatoka Zadworze, Ploso Północne, Ploso Południowe) koszenie roślinności wynurzonej (trzcinowisk), w celu poprawy warunków tarliskowych dla ryb oraz polepszenia warunków sanitarnych w strefie przybrzeżnej. Wykoszono łącznie 21,02 ha trzcinowisk stosując zasadę naprzemiennego koszenia i pozostawiania brzegu w stanie nienaruszonym na podobnej długości co odcinki wykoszone.

  

6. Stan zdrowotny ryb, śnięcia, zagrożenia

W 2014 r. nie wystąpiły w żadnym z jezior WPN-u zjawiska wywołujące masową śmiertelność ryb (przyduchy, epizoocje). Podobnie jak w latach ubiegłych obserwowano silnie negatywny wpływ kormorana czarnego na liczebność ichtiofauny.

W 2014 r. na wyspie Mysiej (jez. Wigry, zatoka Zadworze) zaobserwowano pierwsze stanowisko lęgowe kormorana czarnego (24 gniazda).

  

  

  

3.3.3. Pozostała działalność

  

W 2014 roku WPN ze środków NFOŚiGW kontynuował realizację projektu pt: „Czynna ochrona zespołów ryb w wybranych ekosystemach wodnych Wigierskiego Parku Narodowego”.

W ramach zadania zakupiono i wprowadzono do wód parku:

  • narybek węgorza – 60 kg,
  • narybek suma – 2 000 szt,
  • narybek siei – 26 000 szt,
  • narybek troci jeziorowej – 2 000 szt,
  • narybek pstrąga potokowego – 4000 szt,
  • narybek lina – 690 kg.

Zadanie kontynuowane będzie do 2017 r. i przewiduje zasilanie wybranych wód WPN narybkiem siei, węgorza, pstrąga potokowego, lina, troci jeziorowej oraz suma na łączną kwotę 502 350 zł.

  

  

  

Dalej »