|
Proszę chwilę zaczekać, ładuję stronę ... |
|
Proszę chwilę zaczekać, ładuję stronę ... |
|
|||||||
|
3.8. Działalność naukowa Lech Krzysztofiak
W minionym roku na terenie parku obce instytucje realizowały 27 tematów badawczych. Znaczna ich część to prace magisterskie, które były prowadzone przy pomocy pracowników parku.
Działalność Pracowni Naukowo-Edukacyjnej w 2010 roku wynikała z programu działalności Pracowni na lata 2009-2010 oraz z regulaminu organizacyjnego Parku.
Pracownicy prowadzili następujące tematy badawcze:
1. Wybrane elementy ekologii i biologii miodokwiatu krzyżowego Herminium monorchis i kukuczki kapturkowatej Neotianthe cuculata. Była to kontynuacja badań rozpoczętych w trakcie realizacji projektu związanego z przeniesieniem niewielkiej części populacji miodokwiatu krzyżowego i kukuczki kapturkowatej z ich siedlisk macierzystych na siedliska zastępcze. Badaniami objęte były wszystkie nowe stanowiska tych gatunków. Badano zarówno ilość rozwijających się roślin, ich formy rozwojowe, ilość i wielkość kwiatów oraz terminy wypuszczenia liści, kwitnięcia i zawiązania owoców. W 2011 roku nastąpi podsumowanie dotychczasowych badań i przygotowana zostanie publikacja na ten temat.
2. Badania rozmieszczenia i liczebności gatunków roślin i zwierząt objętych ochroną gatunkową oraz Europejską Siecią Ekologiczną NATURA 2000. Ten temat dotyczył inwentaryzacji, z określeniem wielkości poszczególnych stanowisk, gatunków roślin i zwierząt objętych ochroną ścisłą i częściową oraz gatunków znajdujących się na liście Natura 2000. Lokalizacja stanowisk nanoszona była na mapy za pomocą odbiorników GPS, a stanowisko opisywane i fotografowane. W minionym roku stwierdzono m.in. jedno nowe stanowisko sasanki otwartej, jedno stanowisko lipiennika Loesella,oraz kilka kęp rzepika szczeciniastego. Potwierdzone zostało również nowe stanowisko obuwika w okolicach Maćkowej Rudy.
3. Badania fauny mrówek Formicidae WPN-u. Badania fauny mrówek były kontynuacją inwentaryzacji tych owadów prowadzonej od roku 2005. Badania prowadzone były zarówno w środowiskach leśnych parku, jak i na terenach otwartych. Oznaczono do gatunku cały zebrany materiał, łącznie z tym zebranym w poprzednim roku. Stwierdzono wiele nowych stanowisk gatunków mrówek, wśród których znalazło się kilka rzadkich gatunków z rodzaju Lasius i Leptothorax.
4. Badania rozmieszczenia obcych gatunków roślin na terenie WPN oraz zagrożeń, jakie stanowią dla rodzimej przyrody. Kontynuowane były badania dotyczące obcych gatunków roślin, ze szczególnym uwzględnieniem gatunków inwazyjnych. Nowe stanowiska obcych gatunków zostały wprowadzone do bazy danych. W badaniach wykorzystano również informacje dostarczone przez służbę terenową Parku. Stwierdzono m.in. nowe stanowiska: kolczurki klapowanej, niecierpka gruczołowatego i drobnokwiatowego oraz rdestowca japońskiego. Największe zagrożenie dla rodzimej flory stanowi niecierpek gruczołowaty, który co roku znacząco zwiększa swój areał występowania, zwłaszcza wzdłuż rzeki Czarnej Hańczy na odcinku od Sobolewa do jeziora Wigry.
5. Badania grzybów, śluzowców i mszaków Wigierskiego Parku Narodowego . Kontynuowano badania grzybów, śluzowców i mszaków WPN w ramach projektu prowadzonego przez Stowarzyszenie „Człowiek i Przyroda”, a finansowanego ze środków Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz Norweskiego Mechanizmu Finansowego. Dane uzyskane z badań przygotowano do druku i wydano je w postaci 3 publikacji (patrz tab. 5c).
6. Badania rzek Wigierskiego Parku Narodowego Kontynuowano badania rzek Parku. Dokonano kartowania 3 rzek (Czarnej Hańczy, Wiatrołuży i Maniówce), wykonano serię pomiarów przepływów i poziomu wody w rzekach, odczytano zapis temperatury wody z czujników zainstalowano na wszystkich rzekach. Wyniki reżimu termicznego wszystkich rzek Parku (za okres od maja 2009 do maja 2010) zostały opracowane i będą przedstawione na sympozjum ZMŚP w kwietniu 2011 roku.
7. Zróżnicowanie genetyczne, morfologiczne i preferencji ekologicznych dwóch bliźniaczych gatunków Lasius niger (L.) i L. platythorax Seifert (Hymenoptera, Formicidae) Materiały opracowane w poprzednim roku przygotowano do druku i wysłano do renomowanego czasopisma naukowego Insectes Sociaux. Praca, stanowiąca zakończenie prowadzonych badań, została przyjęta do druku i ukaże się w pierwszym kwartale 2011 roku.
8. Kompleksowe badania jeziora Wigry jako element ochrony akwenu Pracownicy Pracowni Naukowo-Edukacyjnej brali udział w szkoleniach, warsztatach, konferencjach i sympozjach naukowych. W kwietniu uczestniczyli w XIX Sympozjum Zintegrowanego Monitoringu Środowiska Przyrodniczego w Międzyzdrojach pt. „Funkcjonowanie geoekosystemów w warunkach zmian użytkowania terenu i narastającej antropopresji”, na którym wygłosili referat „Warunki termiczne i opadowe w zlewni badawczej Stacji Bazowej WIGRY (Wigierski Park Narodowy)”. W maju brali udział w warsztatach naukowych pt. „Nauka i monitoring w parkach narodowych” zorganizowanych na terenie Parku Narodowego Ujście Warty. W czerwcu Pracownia zorganizowała w Mikołajewie Szkołę Zintegrowanego Monitoringu Środowiska Przyrodniczego, w której obok pracowników WPN uczestniczyli przedstawiciele wszystkich Stacji Bazowych ZMŚP. W tym samym miesiącu jedna osoba z Pracowni wzięła udział w konferencji naukowej pt. „Ochrona mokradeł”, na której wygłosiła referat „Ochrona mszarnika jutta”. We wrześniu pracownicy brali udział w dwóch imprezach: warsztatach naukowych pt. „Organizacja badań naukowych i monitoringu w parkach narodowych”, których byli organizatorem oraz II Ogólnopolskim Sympozjum Parków Narodowych pt. „Sieć Natura 2000 a polskie parki narodowe”. W listopadzie jedna osoba uczestniczyła w konferencji naukowej w Krakowie pt. „Aktualne zagrożenia parków narodowych Polski”, a w grudniu w Warszawie w sympozjum naukowym pt. „Globalne zmiany klimatu i ich implikacje dla rzeźby Polski”.
Kontynuowana była realizacja projektu dotyczącego jeziora Wigry. Celem strategicznym projektu jest poprawa stanu siedlisk i warunków bytowania gatunków roślin i zwierząt w jeziorze Wigry. Realizowane były następujące zadania: (1) przeprowadzenie inwentaryzacji roślinności zanurzonej, w tym łąk ramienicowych, (2) przeprowadzenie inwentaryzacji roślinności wynurzonej, (3) przeprowadzenie inwentaryzacji mięczaków, ze szczególnym uwzględnieniem gatunków objętych siecią Natura 2000 oraz gatunków obcych – inwazyjnych, (4) zarybienie jeziora Wigry narybkiem sielawy, (5) wykaszanie trzcinowisk na powierzchni 6 ha poprawiające warunki tarliskowe cennych ekologicznie gatunków ryb, (6) zinwentaryzowanie miejsc szczególnie narażonych na dopływ do jeziora zanieczyszczeń oraz opracowanie planu ochrony strefy brzegowej jeziora, (7) określenie presji kormoranów na populację ryb jeziora Wigry, (8) przeprowadzenie inwentaryzacji ptaków wodnych i wodno-błotnych występujących na jeziorze Wigry, (9) wykonanie mapy rozmieszczenia prądów wodnych w jeziorze Wigry. Realizacja tego projektu przyczyni się do ochrony najcenniejszych elementów przyrodniczych jeziora.
3.9. Monitoring środowiska i przyrody Lech Krzysztofiak
W ramach prac monitoringowych w roku hydrologicznym 2010 Pracownia prowadziła prace na terenie zlewni badawczej, na wybranych powierzchniach i w wyznaczonych punktach kontrolno-pomiarowych dotyczące następujących programów pomiarowych:
Meteorologia Pomiary meteorologiczne wykonywane były na terenie ogródka meteorologicznego w Sobolewie, gdzie ustawiona jest automatyczna stacja meteorologiczna Milos 500 firmy Vaisala. Pomiary automatyczne przeprowadzane są co godzinę. Efektem realizacji programu jest charakterystyka warunków meteorologicznych w roku hydrologicznym i kalendarzowym 2010. W tym celu określone zostały: ● warunki termiczne (średnie miesięczne i roczne temperatury powietrza, gruntu, długość okresu wegetacyjnego), ● warunki opadowe (sumy miesięczne i roczne opadów, liczba dni z opadem, natężenie opadów, współczynniki pluwiometryczne, rodzaj opadów, długość zalegania pokrywy śnieżnej, miąższość pokrywy śnieżnej), ● bilans promieniowania, ● warunki anemometryczne (średnie miesięczne i roczne prędkości wiatru, wartości maksymalne, częstotliwość kierunków wiatru). Uzyskane dane pomiarowe w roku 2010 zostały odniesione do wartości z wielolecia.
Zanieczyszczenie powietrza Pomiary chemizmu powietrza atmosferycznego (dwutlenku siarki i dwutlenku azotu) wykonywane były na terenie ogródka meteorologicznego w Sobolewie. Do badań wykorzystano metodę pasywną, która opracowana została w Zakładzie Chemii Analitycznej Politechniki Krakowskiej i wdrożona do praktyki zgodnie z obowiązującymi normami. Próbniki, po jednym na każdym z trzech stanowisk oddalonych od siebie o kilkanaście metrów, eksponowane były na wysokości 160 cm nad powierzchnią gruntu, przez okres 1 miesiąca.
Efektem programu jest charakterystyka właściwości fizykochemicznych opadów atmosferycznych oraz określenie wielkości depozycji atmosferycznej. W tym celu określone zostały: ● średnie miesięczne i roczne wartości pH i przewodności elektrolitycznej oraz ich zestawienie na tle klasyfikacji Jansena, ● miesięczne i roczne stężenia głównych jonów, ● miesięczne i roczne ładunki głównych jonów, ● procentowy udział poszczególnych jonów w składzie chemicznym opadów, ● roczny przebieg zmienności wartości pH, przewodności elektrolitycznej oraz stężeń i ładunków głównych jonów, ● stopień korelacji między stężeniami głównych jonów a wysokością opadów.
Uzyskane dane pomiarowe w roku 2010 zostały odniesione do wartości z wielolecia.
Chemizm opadów atmosferycznych Opad mokry zbierany był na terenie ogródka meteorologicznego w Sobolewie w każdy poniedziałek o godz. 8.00, za pomocą kolektora opadu mokrego UNS 130/S firmy Eigenbrodt. W próbach tygodniowych określano jej wielkość oraz mierzono odczyn i przewodność elektrolityczną. Kolejne próby tygodniowe były łączone i przechowywane w temperaturze ok. 4°C. Na koniec miesiąca próba miesięczna (zlewana) była przekazywana do analizy do laboratorium Instytutu Ochrony Środowiska w Warszawie.
Efektem programu jest charakterystyka właściwości fizykochemicznych opadów atmosferycznych oraz określenie wielkości depozycji atmosferycznej. W tym celu określone zostały: ● średnie miesięczne i roczne wartości pH i przewodności, ● miesięczne i roczne stężenia głównych jonów, ● miesięczne i roczne ładunki głównych jonów, ● procentowy udział poszczególnych jonów w składzie chemicznym opadów, ● roczny przebieg zmienności wartości pH, przewodności elektrolitycznej oraz stężeń i ładunków głównych jonów w opadzie podkoronowym, ● stopień korelacji między stężeniami głównych jonów a wysokością opadów, ● roczny przebieg intercepcji opadów przez korony drzew, ● zmiana parametrów wód opadowych po przejściu przez korony drzew.
Uzyskane dane pomiarowe w roku 2010 zostały odniesione do wartości z wielolecia.
Chemizm opadu podkoronowego Wody opadowe przechodzące przez warstwę koron drzew (sosna, świerk) zbierane były z leśnej powierzchni badawczej zlokalizowanej w pobliżu ogródka meteorologicznego w Sobolewie, na siedlisku lasu mieszanego świeżego, w zbiorowisku Tilio-Carpinetum calamagrostietosum. Gatunkami tworzącymi górne piętro drzewostanu są: sosna i świerk przy współudziale dębu, czasem brzozy. Domieszkę tworzą osika, lipa i grab. Niższe piętro tworzy przeważnie świerk z udziałem dębu. Inne gatunki występują pojedynczo lub sporadycznie.
Kolektory podkoronowe, w ilości 10 sztuk, rozmieszczone są na powierzchni losowo. W okresie zimowym stosowano kolektory typu „wiadro”, o łącznej pow. wlotowej 0,615 m2. Poza okresem zimowym stosowano kolektory typu „lejek”, o łącznej powierzchni wlotowej 0,804 m2. Poboru prób opadów dokonywano w okresach tygodniowych. W próbach określano jej wielkość oraz mierzono odczyn i przewodność elektrolityczną. Kolejne próby tygodniowe były łączone i przechowywane w temperaturze ok. 4°C. Na koniec miesiąca próba miesięczna (zlewana) była przekazywana do analizy do laboratorium Instytutu Ochrony Środowiska w Warszawie.
Efektem programu jest charakterystyka właściwości chemicznych powietrza na obszarze działania stacji pomiarowej oraz określenie głównych lokalnych źródeł zanieczyszczenia. W tym celu określone zostały: ● stężenia głównych zanieczyszczeń powietrza (tlenków siarki i tlenków azotu) ● korelacja między wartościami czynników zanieczyszczających powietrze a lokalnymi kierunkami wiatru w danym miesiącu.
Uzyskane dane pomiarowe w roku 2010 zostały odniesione do wartości z wielolecia.
Chemizm roztworów glebowych Badania roztworów glebowych prowadzone były na powierzchni leśnej w Sobolewie, na trzech stanowiskach. Do badań wykorzystano podciśnieniowe teflonowo-kwarcowe próbniki firmy Prenart, które umieszczono na głębokościach 30, 50 i 100 cm w profilu gleby płowej zbielicowanej. Roztwory pobierane były z lizymetrów na koniec każdego miesiąca, poza okresem występowania przymrozków. Próby po zakonserwowaniu były przekazywane do analiz do laboratorium Instytutu Ochrony Środowiska w Warszawie.
Efektem programu jest charakterystyka właściwości fizykochemicznych roztworów glebowych na głębokości 30, 50 i 100 cm. W tym celu określone zostały: ● średnie miesięczne i roczne wartości pH i przewodności, dla każdej z głębokości, ● miesięczne i roczne stężenia głównych jonów, dla każdej z głębokości, ● stopień korelacji między stężeniami głównych jonów na danej głębokości a wysokością opadów, ● stopień korelacji między stężeniami głównych jonów w roztworach glebowych a stężeniami tych jonów w opadach.
Uzyskane dane pomiarowe w roku 2010 zostały odniesione do wartości z wielolecia.
Wody podziemne Wody podziemne badano w otworze piezometrycznym zlokalizowanym na terenie ogródka meteorologicznego w Sobolewie, który od 1997 roku włączony jest do krajowej sieci pomiarowej Państwowego Instytutu Geologicznego pod numerem ewidencyjnym II/862-Q. Piezometr posadowiony jest na głębokości 17,9 m ppt. Swobodne zwierciadło wody znajduje się na głębokości 12,05 m ppt., licząc od górnej krawędzi metalowej obudowy piezometru. Poziom statycznego zwierciadła wody w piezometrze badano w każdy poniedziałek o godz. 8.00 za pomocą taśmy miarowej ze „świstawką”. Właściwości fizyczne i chemiczne wód podziemnych badano czterokrotnie w ciągu roku hydrologicznego: w grudniu 2009 roku oraz w lutym, czerwcu i we wrześniu 2010 roku. Przed każdym pobraniem próby z otworu piezometru wypompowywano około cztery objętości słupa wody stagnującej w otworze. W terenie w próbach mierzono odczyn, przewodność elektrolityczną i temperaturę wody.
Efektem programu jest charakterystyka stanu wód podziemnych, ich ilości, chemizmu i dynamiki. Celem programu jest także ocena jakości wód podziemnych. W tym celu określone zostały: ● stany miesięczne poziomu lustra wody, w tym stany średnie, maksymalne i minimalne, ● średnie roczne stężenia głównych jonów, w tym związków biogennych.
Uzyskane dane pomiarowe w roku 2010 zostały odniesione do wartości z wielolecia.
Wody powierzchniowe – rzeki Badania wód powierzchniowych dotyczyły pomiarów stanu i prędkości przepływu wód w rzece Czarna Hańcza – w punkcie kontrolno-pomiarowym w Sobolewie oraz właściwości fizycznych i chemicznych wód rzeki w punktach w Sobolewie i przy ujściu rzeki do jeziora Wigry. Próby wody do badań pobierane były z nurtu rzeki jeden raz w miesiącu. W terenie w próbach mierzono odczyn, przewodność elektrolityczną i temperaturę wody. Analizy fizykochemiczne wykonywane były w laboratorium Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska oraz w WPN. Pomiar stanu wód prowadzony był w sposób ciągły przy wykorzystaniu limnigrafu typu L-861. Z zapisu limnigrafu określano średnie, maksymalne i minimalne stany dobowe. Pomiaru prędkości przepływu wody w rzece dokonano 12-krotnie, przy pomocy elektromagnetycznego przepływomierza model 801 firmy SEBA, starając się uchwycić jak największe zróżnicowanie stanów wody.
Efektem programu jest charakterystyka warunków hydrologicznych oraz wielkość ładunku substancji zawieszonych i rozpuszczonych odprowadzanych z obszaru zlewni reprezentatywnej. Celem programu jest także ocena jakości wód powierzchniowych. W tym celu określone zostały: ● stany i przepływy charakterystyczne I stopnia oraz ich zestawienie na tle stanów i przepływów II stopnia, ● wartości: odpływu jednostkowego, warstwy odpływu oraz współczynnika odpływu dla poszczególnych miesięcy i roku, ● średnie miesięczne i roczne stężenia i ładunki głównych jonów, w tym związków biogennych, ● średnie miesięczne i roczne stężenia i ładunki materiału zawieszonego.
Uzyskane dane pomiarowe w roku 2010 zostały odniesione do wartości z wielolecia.
Chemizm opadu organicznego Materiał do badań opadu organicznego zbierany był w zbiorowisku ubogiego grądu trzcinnikowego Tilio-Carpinetum calamagrosietosum, w drzewostanie świerkowo-sosnowym z odnawiającą się warstwą krzewów leszczyny, przy pomocy 15 chwytaczy - białych wiader z tworzywa sztucznego o łącznej pow. wlotowej 0,922 m2, umieszczonych na stojakach 80 cm nad powierzchnią gruntu. Chwytacze ustawione były losowo w trzech rzędach po 5 sztuk (odległości pomiędzy chwytaczami wynosiła 3 m). Chwytacze opróżniane były w odstępach miesięcznych, a zebrany materiał sortowano na poszczególne frakcje (igły, liście, owoce, gałązki, kora, porosty, inne) i ważono. Następnie, po wysuszeniu materiału do stałej masy, ponownie go ważono, po czym całość homogenizowano za pomocą młynka uniwersalnego. Z tak przygotowanego materiału z 12 kolejnych miesięcy roku hydrologicznego przygotowywano trzy próby (igły, liście, pozostałe), które poddano analizie chemicznej w laboratorium Instytutu Ochrony Środowiska.
Efektem programu jest określenie ilościowego i jakościowego składu opadu organicznego oraz wielkości dopływu pierwiastków z opadem organicznym do gleby w wybranych ekosystemach leśnych. W tym celu określone zostały: ● sucha masa opadu organicznego dla poszczególnych miesięcy i roku, ● roczny ładunek głównych pierwiastków docierających do gleby z opadem organicznym, ● zestawienie dopływu pierwiastków do gleby z opadem organicznym na tle wielkości depozycji atmosferycznej pod koronami drzew.
Uzyskane dane pomiarowe w roku 2010 zostały odniesione do wartości z dostępnych serii pomiarowych.
Uszkodzenia drzew i drzewostanów Ocenę stanu uszkodzeń drzew przeprowadzono w trzech siedliskach leśnych: w borze bagiennym Vaccinio uliginosi-Pinetum, z rzadkim i niskim drzewostanem sosnowym (pow. 050), świerczynie na torfie Sphagno girgensohnii-Piceetum (pow. 051) oraz nasadzeniu sosny na siedlisku grądowym Tilio-Carpinetum calamagrostietosum (pow. 052) Na każdej powierzchni zbadano 20 drzew (sosna, świerk), określając ubytek aparatu asymilacyjnego, pierśnicę drzew, uszkodzenia pnia oraz procent martwych gałęzi w koronie. Za kryterium oceny stanu zdrowotności drzewostanu przyjęto procent ubytku aparatu asymilacyjnego drzew, posługując się „Atlasem ubytku aparatu asymilacyjnego drzew leśnych (Borecki, Keczyński 1992) oraz ilość martwych gałęzi.
Efektem programu jest uzyskanie wskaźnikowych informacji o zmianach zdrowotności drzewostanów. W tym celu wykonano: ● ocenę defoliacji drzew, ● ocenę odbarwienia aparatu asymilacyjnego, ● ocenę uszkodzeń pni, ● pomiary pierśnicy badanych drzew.
Uzyskane dane pomiarowe w roku 2010 zostały odniesione do wartości z innych badań z tego zakresu.
Epifity nadrzewne Badania nad porostami prowadzono na 12 stanowiskach wytypowanych i opisanych na terenie zlewni eksperymentalnej w 1998 roku. Zgodnie z wcześniej opracowanym systemem monitoringu porostów badaniami objęto 12 gatunków porostów nadrzewnych (włostka brązowa Bryonia fuscescens, mąkla tarnniowa Evernia prunastri, pustułka pęcherzykowata Hypogymnia physodes, przystrumycznik pustułkowy Hypotrachyna rezoluta, przylepka okopcona Melanelia fuliginosa, tarczownica bruzdkowana Parmelia sulcata, otwornioca gorzka Pertusaria amara, rozsypek srebrzystyPhlyctis argena, płucnik modry Platismatia glauca, mąklik otrębiasty Pseudevernia furfuracea, odnożyca mączysta Ramalina farinacea, brodaczka kępkowa Usnea hirta). Na każdym stanowisku, na wyznaczonej powierzchni, dokonano pomiaru powierzchni plech monitorowanych gatunków, badania składu gatunkowego i stanu zdrowotności porostów. Efektem programu jest ocena jakości środowiska i kierunku zmian siedliskowych, na podstawie zmian bioty porostów epifitycznych. W tym celu określone zostały: ● powierzchnia plech monitorowanych porostów, ● zdrowotność plech.
Uzyskane dane pomiarowe w roku 2010 zostały odniesione do wartości z dostępnych serii pomiarowych.
Fauna epigeiczna Badania prowadzono w dwóch typach siedliskowych lasu – na siedlisku lasu mieszanego świeżego, w zbiorowisku Tilio-Carpinetum calamagrostietosum oraz boru bagiennego Vaccinio uliginosi-Pinetum. Na każdym siedlisku wytypowano po trzy stanowiska oddalone od siebie o około 250 m, na których zainstalowano po 5 pułapek rozmieszczonych liniowo w trzy metrowych odstępach. Pułapki (słoiki o pojemności 0,33 l i średnicy otworu 56 mm) zostały wkopane równo z powierzchnią gruntu i osłonięte daszkami. Jako płynu konserwującego użyto roztworu glikolu etylowego. Pułapki były eksponowane w terenie przez 5 miesięcy, od maja do końca września, a materiał wybierano z nich w odstępach miesięcznych. Wyselekcjonowane z odłowionego materiału chrząszcze należące do rodziny Carabidae zakonserwowano, a następnie przesłano do oznaczenia do Zakładu Zoologii Instytutu Biologii Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego Jana Kochanowskiego w Kielcach. Do monitorowanych gatunków należą: Carabus violaceus, C. hortensis, C. nemoralis, Pterostichus oblongopunctatus, P. niger, P. melanarius, P. nigrita, Cychrus caraboides, Nebria brevicollis.
Efektem programu jest określenie zmian ilościowych i jakościowych zachodzących w strukturach zgrupowań bezkręgowców, na przykładzie biegaczowatych. W tym celu określone zostały: ● skład gatunkowy biegaczowatych, ● struktura dominacji zgrupowania, ● różnorodność zgrupowań, ● wskaźnik łowności, ● struktura troficzna.
Uzyskane dane pomiarowe w roku 2010 zostały odniesione do wartości z dostępnych serii pomiarowych.
Szczegółowe wyniki prac monitoringowych znajdą się na stronie internetowej Parku w postaci „Raportu o stanie środowiska przyrodniczego Stacji Bazowej Wigry w roku hydrologicznym 2010”.
|
|||||||
