4. INFORMATYKA

Obecnie w posiadaniu Wigierskiego Parku Narodowego znajduje się 29 komputerów (z czego dwa to komputery przenośne). Oprócz komputerów Park posiada również drukarki, skanery, ploter i inne. Szczegółowe dane dotyczące informatyki w WPN przedstawia załącznik 21.

Większość komputerów pracujących w Wigierskim Parku Narodowym działa pod kontrolą systemu operacyjnego Windows 95 oraz Widows 98. Najstarsze komputery (286 i 386) pracują pod kontrolą DOS i Windows 3.1. Podstawowym pakietem biurowym jest MS Office Proffessional 7.0.

Od 1996 roku na terenie budynku Dyrekcji Wigierskiego parku Narodowego uruchomiona jest sieć lokalna LAN. Obecnie prawie wszystkie komputery (poza najstarszymi 286 i 386) są podłączone do sieci. W 1999 roku ze względu na zakup dodatkowych komputerów do księgowości został dokupiony trzeci HUB w celu zapewnienia dostępu do sieci LAN wszystkim komputerom tam zainstalowanym.

Sieć LAN jest siecią serwerową, z serwerem pracującym pod kontrolą systemu operacyjnego Windows NT 3.51 Server. Sieć LAN posiada topologię gwiazdy i wykorzystuje okablowanie UTP kategorii 5 i karty sieciowe 10 MB/s. Sieć posiada 3 koncentratory (HUB) - 24-portowy i 12 portowy firmy 3Com (linkBuilder FMS II) oraz 8 portowy HUB Genius GH4080 SE zainstalowany w księgowości.

Serwer jest komputerem klasy Pentium 133 MHz z 64 MB RAM i 4 GB pamięci dyskowej. Codziennie dokonywane są backupy danych zgromadzonych na serwerze.

Od 1998 roku komputery pracujące w sieci LAN uzyskały dostęp do Internetu poprzez łącze dzierżawione (28.8). Prawie do końca 1998 roku dostęp do sieci Internet zapewniany był przez freewarowy Server Proxy VSOCKS Light V0.14. Obecnie dostęp do Internetu zapewniany jest przez sprzętowy Serwer Proxy MTPSR1 - 100 firmy MultiTech Systems.

Park posiada również własną skrzynkę e-mail: wigry_pn@su.onet.pl

W 1999 roku w WPN został zatrudniony pracownik na stanowisku specjalisty ds. geodezyjno- informatycznych. Głównym jego zadaniem jest wdrażanie Systemu Informacji Przestrzennej GIS. W 1999 roku nie odbyły się żadne szkolenia z zakresu informatyki i żaden z pracowników nie został wydelegowany na konferencje związaną z tym tematem.

5. ANALIZA I OCENA DZIAŁALNOŚCI PRZYRODNICZEJ I OCHRONNEJ

5.1. Ochrona ekosystemów leśnych

5.1.1. Strefy ochrony ścisłej

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27.06.1988 roku w sprawie utworzenia WPN określiło strefy ochrony ścisłej, zestawione w 3 kolumnie tabeli 9. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 marca 1997 r, w sprawie Wigierskiego Parku Narodowego anulowało utworzone wcześniej strefy. Oczekujący na zatwierdzenie Plan Ochrony WPN określił nowe strefy ochrony ścisłej (kolumna 4 tabeli 9).

Tabela 3. Zestawienie obszarów ochrony ścisłej na terenie WPN

5.1.2. Ochrona lasu

5.1.2.1. Ochrona lasu

W 1999 roku wykonano szereg czynności związanych z ochroną ekosystemów leśnych Parku. Jednym z istotnych elementów w tym zakresie było ograniczanie i prognozowanie występowania szkodliwych owadów. W tym celu wyłożono:

• pułapki feromonowe - 357 szt. do odłowu kornika. Zastosowane zostały pułapki lejkowe - IBL3, ekranowe - IBL2Bis, rury Bohregarda oraz feromon ipsodor. W stosunku do roku poprzedniego po konsultacji ze specjalistami z Zespołu Ochrony Lasu w Olsztynie, dotyczącej zagrożenia drzewostanów Parku przez kornika, zmniejszono ilość pułapek.
• pułapki klasyczne - 28 szt. Wykorzystano w tym celu głównie wiatrołomy i wywroty oraz drzewa uszkodzone.
• w okresie zagrożenia przez kornika drukarza prowadzono wyszukiwanie drzew trocinkowych oraz systematyczną kontrolę wyłożonych pułapek. Zajmowało się tym 11 osób, które przepracowały łącznie 7500 godzin.
• nie korowano surowca drzewnego, ze względu na niewielkie zagrożenie ze strony kornika drukarza oraz terminowy wywóz zasiedlonego surowca z lasu.
• zrębkowano gałęzie po usuniętych świerkach. W tym zakresie przekroczono planowane koszty w związku z dużą ilością wywrotów i złomów spowodowanych huraganowym wiatrem na początku grudnia.

W ramach prognozowania występowania szkodliwych owadów przeprowadzono:

• próbne poszukiwania owadów w ściółce i zebrano materiał ze 163 powierzchni próbnych w stałych partiach kontrolnych.
• próbne odłowy brudnicy mniszki z 53 szt. pułapek feromonowych, w których zastosowano feromon o nazwie Lymodor.

W dalszym ciągu była utrzymywana ścisła współpraca z Zespołem Ochrony Lasu w Olsztynie w zakresie oceny zagrożenia lasów WPN na podstawie przesłanych materiałów tj:

• wykazów zagrożenia drzewostanów przez szkodniki wtórne
• wyników i materiałów z próbnych poszukiwań szkodników sosny
• wyników odłowów brudnicy mniszki na pułapki feromonowe

Wyniki oceny stwierdzają jednoznacznie, że w drzewostanach Parku nie występuje zagrożenie ze strony szkodników pierwotnych i wtórnych. Ponadto, przesłano kwestionariusz występowania chorób lasu, który nie został jeszcze zinterpretowany.

W ramach ochrony lasu przed zwierzyną zabezpieczono chemicznie zgodnie z planem 103 ha upraw. Zastosowano po raz pierwszy repelent o nazwie Arborol Al . Na 1 ha powierzchni smarowano ok. 2 tys. sadzonek. Mechanicznie zabezpieczono 23 ha upraw. Zastosowano w tym celu osłony indywidualne (Db i inne liściaste) oraz osłonki spiralne i kolce (Św, So). Wykonano 250 mb grodzeń (0,20 ha) i naprawiono 500 mb starych. Do grodzenia wykorzystano siatkę typu Parkan Ursus o wysokości 200 cm.

Zakup materiałów oraz koszty robocizny i usług zostały sfinansowane ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

5.1.2.2 Redukcja zwierząt podlegających regulacji ilościowej

Podobnie jak w latach poprzednich roku 1999 obowiązywały zasady i wytyczne w sprawie redukcji niektórych gatunków fauny na terenie Wigierskiego Parku Narodowego, wprowadzone w życie przez Dyrektora Parku Zarządzeniem Nr 29 z 1995 roku.

W związku z potrzebą ochrony upraw, młodników i naturalnych odnowień przed zgryzaniem oraz ograniczeniem szkód w uprawach rolnych wyrządzanych przez zwierzynę, w oparciu o wymienione Zarządzenie oraz Zasady gospodarowania populacją jeleniowatych na terenie Puszczy Augustowskiej zaplanowano na rok 1999 redukcję populacji zwierzyny grubej na terenie Wigierskiego Parku Narodowego o 98 szt. w tym 23 jelenie, 36 saren i 39 dzików. Zredukowano 40 szt. co stanowi 41% założonego planu, w tym dzik - 21 szt, sarna - 10 szt, jeleń - 9 szt. Szczegółowa analiza redukcji przedstawiona została w załączniku nr 11 i 11A.

W analizowanym okresie znaleziono resztki tuszy jelenia byka zagryzionego najprawdopodobniej przez wilki, dwie sarny kozy pogryzione przez psy oraz dwa rogacze zostały potrącone przez samochód.

W porównaniu do poprzedniego roku zredukowana powierzchnia szkód wyrządzonych w uprawach rolnych zmniejszyła się z 20 do 17,20 ha (o 14%). Najwięcej upraw uszkodziły jelenie (10,03 ha - pow. zred.), a następnie dziki. Pomimo mniejszej w tym roku powierzchni zredukowanej szkód, koszty wypłaty odszkodowań dla rolników były większe ze względu na wyższe ceny ziemniaków, za które wypłacono najwięcej odszkodowań.

W maju oszacowano szkody wyrządzone przez zwierzynę w uprawach i młodnikach.

Istotne uszkodzenia (II i III stopnia) w uprawach wystąpiły na pow. 99,94 ha (38,73 ha pow. zredukowanej), a w młodnikach na pow. 111,82 ha (21,75 ha pow. zredukowana).

Największy rozmiar szkód w uprawach stwierdzono w O.O. Mikołajewo i Gawarzec oraz w młodnikach w O.O. Krusznik, Wysoki Most i Mikołajewo.

5.1.3. Hodowla lasu

5.1.3.1 Hodowla lasu

W roku 1999 wykonano następujące zabiegi ochronne z zakresu hodowli lasu (zał. nr 8):

• Odnowienia, dolesienia luk i przerzedzeń - 3,90 ha - 105% powierzchni planowanej.
• Poprawki i uzupełnienia - 3,13 ha - 105% powierzchni planowanej.
• Wyprzedzające przygotowanie gleby pod odnowienia w roku 2000 - 1,20 - 108% powierzchni planowanej.

• Pielęgnowanie gleby, niszczenie chwastów na uprawach - 120,14 ha - 92% powierzchni planowanej. Na niektórych planowanych powierzchniach nie zachodziła konieczność pielęgnacji (słaby rozwój chwastów, dobre warunki pogodowe). Z uwagi na niedobór środków finansowych, w trakcie roku zweryfikowano wielkość powierzchni zakwalifikowanej do wykonywania II zabiegu oraz motyczenia. Należy jednak podkreślić, że pomimo zaistniałej sytuacji wykonano wszystkie pilne pozycje wniosku ochronnego.

• Czyszczenia wczesne - 34,18 ha - 100% powierzchni planowanej.
• Czyszczenia późne - 51,17 ha - 98% powierzchni planowanej. W jednym przypadku na wniosek nadleśniczego zredukowano powierzchnię o fragmenty młodnika nie wymagające pielęgnacji.
• melioracyjne przygotowanie powierzchni - 3,20 ha - 107% powierzchni planowanej

Tabela 4. Wykorzystanie materiału sadzeniowego w 1999 roku.

Sadzonki zakupiono w Nadleśnictwie Suwałki. Zgodnie z leśną regionalizacją dla nasion i sadzonek w Polsce WPN wykorzystuje materiał sadzeniowy pochodzący z mikroregionu nr 204. Prowadzony co roku zbiór nasion w obrębie parku daje możliwość produkcji sadzonek rodzimego pochodzenia. W roku 1999 odnotowano słaby urodzaj nasion dęba szypułkowego i lipy drobnolistej, toteż deklarowane wcześniej przez leśniczych możliwości zbioru nie mogły być zrealizowane.

Tabela 5. Wykorzystanie materiału sadzeniowego w latach 1990 - 1997

Wniosek szczegółowy z hodowli lasu (analizując całościowo) w roku 1999 wykonano w 95%. (powierzchnia planowana 227,92 ha - wykonana 216,92 ha) Różnica dotyczy głównie upraw planowanych do dwukrotnej pielęgnacji, co zostało wyjaśnione powyżej przy omawianiu szczegółowym poszczególnych zadań. Od sierpnia prace z zakresu hodowli lasu finansowane były ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

Zwiększenie rozmiaru prac na niektórych pozycjach nie wpłynęło na całkowite koszty hodowli lasu. Przeprowadzony przetarg na zabiegi ochronne spowodował znaczne ograniczenie wydatków w tym zakresie (20% w stosunku do kosztów planowanych).

Udział WPN w konsultacji dotyczącej certyfikacji lasów państwowych

Wigierski Park Narodowy został zaproszony przez zespół audytorów QUALIFOR do udziału w konsultacjach na temat certyfikacji obszarów leśnych RDLP w Białymstoku. Proces certyfikacji rozpoczął się w I- kwartale 1999 roku dokonaniem „oceny zasadniczej”. Z racji bezpośredniego sąsiedztwa terenu Parku z Nadleśnictwami RDLP w Białymstoku posiadamy liczne pozytywne spostrzeżenia i uwagi na temat działań jednostek Lasów Państwowych. Uwagi te dotyczące ochrony rzadkich i zagrożonych gatunków, ochrony zasobów wodnych, zachowania biologicznej różnorodności, zachowania zasobów genowych, ochrony reprezentatywnych obszarów wszystkich typów lasów przekazano w formie ankiety do SGS FORESTY poddającej lasy certyfikacji zgodnie z „Zasadami i kryteriami dobrej gospodarki leśnej międzynarodowej organizacji Forest Stewardship Council”.

5.1.3.2. Pozyskanie i sprzedaż drewna

Pozyskanie drewna w ramach cięć pielęgnacyjnych i przebudowy w 1999 roku związane było z kontynuacją prac porządkowych mających na celu utrzymanie dobrego stanu sanitarnego lasów Wigierskiego Parku Narodowego. Realizacja cięć pielęgnacyjnych wynikała z nie zatwierdzonego jeszcze Planu Ochrony i dotyczyła I okresu realizacji jego zadań.

Znacząca poprawa stanu sanitarnego lasów starszych klas wieku spowodowała, że główny nacisk położono na cięcia pielęgnacyjne w drzewostanach młodszych klas wieku (II i III).

W analizowanym okresie pozyskano ogółem 11,4 tys. m³ surowca drzewnego, z czego 10,9 tys.m³ to grubizna. Głównym źródłem pozyskanej grubizny były cięcia pielęgnacyjne - 6,9 tys.m³, co stanowi 63% ogólnej masy. Pozostała masa - 4,0 tys.m³, tj. 37%, to surowiec średnio i wielkowymiarowy pozyskany w ramach cięć sanitarnych.

Rozmiar pozyskania w ramach cięć sanitarnych wynikał z konieczności usuwania drzew zasiedlonych przez szkodniki wtórne świerka i sosny oraz śniegołomów i śniegowałów:

• posusz czynny - 1,3 tys.m³
• drewno niezasiedlone - 0,6 tys.m³
• złomy i wywroty - 2,1 tys.m³

Pierwotny plan powierzchniowy cięć pielęgnacyjnych w analizowanym okresie w ramach trzebieży wynosił odpowiednio:

• trzebieże wczesne - 270,15ha,
• trzebieże późne - 19,9ha.

W wyniku korekty pozytywnie zaopiniowanej przez Radę Naukową WPN w dniu 13.10.1999 r. zwiększono zakres cięć pielęgnacyjnych o 10 ha. Możliwość zwiększenia cięć pielęgnacyjnych powstała w związku z brakiem konieczności wykonywania planowanego wcześniej rozmiaru cięć sanitarnych. Powstały rezerwy siły roboczej i sprzętu. Pozwoliło to na powiększenie planu cięć o trzy dodatkowe pozycje. Wykonanie dodatkowych zabiegów motywowały sprzyjające w tym okresie warunki klimatyczne (nieprzerwana dostępność do powierzchni pielęgnowanych). Po korekcie powierzchnia planowana do objęcia cięciami pielęgnacyjnymi wynosiła:

• trzebieże wczesne - 278,74 ha,
• trzebieże późne - 21,78 ha.

Przyjęty i skorygowany plan zrealizowano w 96%, w tym:

• cięcia sanitarne - 95%
• cięcia pielęgnacyjne - 96%

Pełną realizację przyjętego planu uniemożliwiły skutki wichury, która w dniu 4 grudnia 1999 r przeszła nad północno-wschodnią Polską, czyniąc również szkody w drzewostanach WPN. Ze względu na konieczność pilnego usuwania skutków wichury przerwano realizację prac planowych i przystąpiono do porządkowania złomów i wywrotów. Taka sytuacja spowodowała przesunięcie niewykonanych zadań trzebieżowych (11ha) na rok przyszły. W analizowanym okresie nie wystąpiły znaczące przekroczenia w wykonaniu masy w stosunku do założonego planu na poszczególnych pozycjach wniosku.

Po wstępnym oszacowaniu, skutki silnie wiejącego wiatru oceniono na ok. 8700m³ powalonego drewna, w tym:

• So - 4000 m³
• Sw - 4500 m³
• liśc. - 200 m³

w rozbiciu na główne sortymenty przedstawia się to następująco:

• drewno wielkowymiarowe - 5800 m³
• drewno średniowymiarowe - 2900 m³

Usuwanie skutków wichury będzie stanowiło główne zadanie z zakresu cięć sanitarnych w Parku w I kwartale 2000 r.

Struktura pozyskania drewna wg gatunków i sortymentów

W 1999 roku pozyskanie grubizny wg gatunków i sortymentów przedstawiało się następująco:

• sosna - 8 tys.m³
• świerk - 1,4 tys.m³
• brzoza - 1,2 tys.m³
• pozostałe liściaste - 0,3 tys.m³
• drewno wielkowymiarowe - 2,2 tys.m³
• drewno średniowymiarowe - 8,7 tys.m³

Rysunek 3. Pozyskanie grubizny według gatunków

Rysunek 4 Pozyskanie grubizny według sortymentów

Sprzedaż drewna

W 1999 roku sprzedano ogółem 11391 m³ drewna, w tym 10919 m³ grubizny. Szczegółowo strukturę sprzedaży wg sortymentów przedstawia tabela „Sprzedaż drewna” - załącznik nr 10a do analizy.

Pozostający niesprzedany zapas drewna na koniec analizowanego roku wyniósł ogółem 147 m³, z czego:

• S3a - 3 m³
• S2a - 119 m³
• S4 - 25 m³

5.1.4. Ochrona przeciwpożarowa

1. Charakterystyka zagrożeń występujących w WPN

Obszary leśne Wigierskiego Parku Narodowego zakwalifikowano do II kategorii zagrożenia pożarowego (opracowanie BULiGL O/Warszawa, stan na 01.01.1996 r.). Najbardziej zagrożone pożarowo są drzewostany w południowej części parku. Występują tu siedliska borowe z dominującymi drzewostanami sosnowymi.

Układ klas zagrożenia pożarowego w WPN przedstawia się następująco: Obwody Ochronne Lipowe i Wysoki Most - Klasa A; Lipniak, Leszczewek, Gawarzec, Słupie, Powały, Mikołajewo - Klasa B; Krzywe, Krusznik - Klasa C.

Duży wpływ na zagrożenie pożarowe w parku ma dostępność drzewostanów dla ogółu ludności. Gęsta sieć dróg gminnych i lokalnych, bliskość gruntów prywatnych, powoduje okresowe bądź stałe zagrożenie terenów parku pożarami. Połowa granicy leśnej WPN przylega do lasów obcej własności a pozostała część tej granicy do innych niż w zarządzie WPN terenów otwartych.

Najczęstszą przyczyną pożarów, które wystąpiły na terenie parku w okresie ostatniego pięciolecia było umyślne podpalenie lub nieostrożność z ogniem.

2. Posiadane siły i środki będące w gotowości do podejmowania działań

W skład systemu ochrony przeciwpożarowej obszarów leśnych Wigierskiego Parku Narodowego wchodzą następujące elementy:

• Punkty czerpania wody: sieć 25 punktów z czego 15 przystosowano dla ciężkich samochodów PSP, pozostałe przeznaczone dla lekkich samochodów terenowych wyposażonych w motopompę.
• Drogi pożarowe prowadzące do osad leśnych i głównych punktów czerpania wody umożliwiające przejazd ciężkich samochodów straży pożarnej.
• Pasy izolacyjne poprowadzone wzdłuż dróg najczęściej użytkowanych przez turystów i miejscową ludność.
• Bazy sprzętu przeciwpożarowego:

  - zasadnicze w trzech miejscach WPN (przyczepka samochodowa przystosowana do przewożenia sprzętu ppoż, 2 agregaty gaśnicze AGP - 25, 10 gaśnic pianowych 9l, łopaty, siekiery, szpadle - po 10 sztuk, pilarka spalinowa z zapasem paliwa),

  - podstawowe w każdym obwodzie ochronnym (gaśnice pianowe 9l - po 6 sztuk, siekiery, łopaty, szpadle - po 5 sztuk, pilarka spalinowa z zapasem paliwa),

  - pługi leśne do wyorywania pasów izolacyjnych w obrębach ochronnych.

•  Całodobowy Punkt Alarmowo - Dyspozycyjny z kompletem dokumentacji przeciwpożarowej (sposoby postępowania na wypadek powstania pożaru, mapy przeglądowe, schemat łączności alarmowej, mapa z koordynatami lotniczymi).
•  Patrol przeciwpożarowy (naziemny) uruchamiany przy II i III stopniu zagrożenia pożarowego
•  Codzienny przekaz informacji o zagrożeniu pożarowym (pomiary meteorologiczne w 27 strefie prognostycznej),
•  Komputerowa baza danych, w skład której wchodzą następujące elementy:

  - sposoby postępowania na wypadek powstania pożaru,

  - 48 godzinna prognoza pogody ICM dla regionu (Internet),

  - mapa operacyjna ochrony przeciwpożarowej obszarów leśnych WPN,

  - model pożaru lasu.

•  Informacja i propaganda (tablice informacyjno - propagandowe, ulotki, plakaty, prelekcje w szkołach)

3. Realizowane działania w zakresie ochrony przeciwpożarowej

Najważniejszym zadaniem w roku 1999 z zakresu ochrony przeciwpożarowej było opracowanie i uzgodnienie Operatu szczegółowego ochrony przeciwpożarowej obszarów leśnych WPN z Komendantem Podlaskim Państwowej Straży Pożarnej. Całość dokumentacji, wraz z pozostałymi częściami Planu Ochrony przekazano za pośrednictwem KZPN do zatwierdzania Ministrowi Środowiska.

a) Organizacja systemu ochrony przeciwpożarowej

• aktualizacja „Sposobów postępowania na wypadek powstania pożaru” - dostosowano sposoby do warunków nowego podziału administracyjnego kraju, uzgodniono dokumentację z nowymi Komendantami Powiatowymi PSP,
• w związku ze zmianami uprawnień organów władzy publicznej do zarządzania sytuacją kryzysową jakie wprowadziła od 01.01.1999 r. reforma administracyjna, Wigierski Park narodowy wytypował swoich przedstawicieli do składu Zespołu do Spraw Ochrony Przeciwpożarowej i Ratownictwa w Starostwie Powiatowym w Suwałkach,
• wspólnie z Komendami Powiatowymi PSP park uczestniczył w opracowywaniu „katalogów zagrożeń” dla obszarów powiatów i analiz stanu ochrony przeciwpożarowej,
• opracowano komputerową bazę danych łączącą w jedną całość najistotniejsze elementy systemu ochrony przeciwpożarowej w Wigierskim Parku Narodowym,
• przeprowadzono czynności kontrolno - rozpoznawcze pod kątem: przestrzegania przepisów przeciwpożarowych, możliwości i warunków prowadzenia działań ratowniczych przez jednostki ochrony przeciwpożarowej,
• rozpoczęto prace nad modernizacją systemu informacyjno - propagandowego (rozpoczęcie wymiany tablic informacyjno - propagandowych, prace nad projektem ulotek o tematyce przeciwpożarowej)
• opracowany w 1998 r. wniosek na modernizację systemu ochrony przeciwpożarowej został zarejestrowany przez NFOŚiGW i umieszczony na liście rezerwowej, w 1999 r. zaktualizowano wniosek i ponownie przesłano do rozpatrzenia,
• opracowano krótkookresowy plan potrzeb sprzętowych i szkoleniowych w zakresie ochrony przeciwpożarowej i łączności (plan przesłano do KZPN)

b) Wniosek szczegółowy z ochrony przeciwpożarowej

W 1999 roku wykonano następujące zadania wnioskowane przez leśniczych:

•  konserwowano 39 km pasów przeciwpożarowych (izolacyjnych),
•  na bieżąco konserwowano sprzęt przeciwpożarowy i punkty czerpania wody,
•  porządkowano pod względem przeciwpożarowym 95 ha terenu,
•  powiększono 19 km prześwitów dróg,
•  konserwowano łącznie 38 sztuk radiotelefonów bazowych i przewoźnych.

Łączny koszt ochrony przed pożarami wyniósł w roku 1999 - 33 543,00 zł. Dzięki przeprowadzonemu przetargowi udało się w znacznym stopniu zredukować planowane wydatki środków pieniężnych.

4. Odbyte szkolenia i ćwiczenia w zakresie ochrony przeciwpożarowej

Przed rozpoczęciem okresu zagrożenia pożarowego przeprowadzono naradę szkoleniową dla Służby Parku. Omówiono zadania do wykonania w roku bieżącym oraz przedstawiono analizę roku minionego. Przedstawiono zmiany w ochronie przeciwpożarowej wynikające z reformy administracyjnej, obowiązującej od 01.01.1999 r. Zapoznano uczestników z podstawowymi elementami Operatu ochrony przeciwpożarowej obszarów leśnych WPN.

Ponadto Wigierski Park Narodowy uczestniczył w naradzie szkoleniowej zorganizowanej przez RDLP Białystok. W naradzie uczestniczyli przedstawiciele KW PSP, KP PSP, OSP. Główną tematyką narady były zmiany w organizacji krajowego systemu ochrony przeciwpożarowej obowiązujące od 01 stycznia 1999 r.

5. Dane statystyczne występowania pożarów oraz poniesionych strat

W 1999 roku w granicach Wigierskiego Parku Narodowego wystąpiły dwa pożary (28.04, 02.08). W akcji gaszenia uczestniczyły jednostki OSP oraz siły własne (środki bazy zasadniczej i podstawowej w Kruszniku).

Tabela 6. Pożary w 1999 roku

W sprawie pożaru budynku prowadzone jest przez Posterunek Policji w Nowince postępowanie dochodzeniowe.

Ze względu na utrzymujący się III - najwyższy stopień zagrożenia pożarowego, wprowadzono w dniach 4.08-12.08 zakaz wstępu do kompleksów leśnych położonych w Obwodach Ochronnych: Krusznik, Lipowe, Mikołajewo, Wysoki Most.

6. Wnioski w zakresie ochrony przeciwpożarowej

Ze względu na obowiązek zwolnienia do dnia 31.12.1999 r. zakresu częstotliwości w paśmie 45 MHz, w roku 2000 będą trwały prace nad dostosowywaniem sieci łączności rrl. do nowych warunków określonych w decyzji Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej.

Dla utrzymania prawidłowej pracy radiotelefonów (głównie nasobnych) konieczna jest budowa stacji przekaźnikowych. Przekazany do NFOŚiGW wniosek ma pomóc w realizacji tego zadania.

WPN od trzech lat występuje do NFOŚiGW o dofinansowanie zakupu lekkiego samochodu gaśniczego. Jest on niezbędny w warunkach Wigierskiego Parku Narodowego. Ryzyko powstania pożaru w trudno dostępnym kompleksie leśnym jest bardzo duże. W takich sytuacjach lekki samochód terenowy wyposażony w moduł gaśniczy jest nieodzowny.

Oprócz powyższego w roku 2000 będą kontynuowane zadania edukacyjno - informacyjne, w szczególności:

- wymiana tablic informacyjno - propagandowych

- współpraca ze szkołami i samorządami

- projekt ulotek

- informowanie turystów o aktualnym stopniu zagrożenia pożarowego

- szkolenie Służby Parku

Dalej »