Proszę chwilę zaczekać, ładuję zdjęcia ...

  Spis treści Strona główna kwartalnik WIGRY Wigierski Park Narodowy
  

kliknij, aby powiększyć

  

 

  

 

  

 

  

 

  

 

  

 

  

 

  

  

  

SSAKI

  

  

W parku żyje 51 spośród 88 dziko żyjących w naszym kraju gatunków ssaków lądowych.

   

Z obserwacji prowadzonych przez służby terenowe wynika, iż obszar WPN-u zamieszkuje 11 gatunków ssaków drapieżnych, z których dwa - jenot i norka amerykańska, nie są naszymi rodzimymi gatunkami. Do najczęściej obserwowanych na terenie całego parku drapieżników należą: lis, jenot i kuna leśna. Liczebność lisa na terenie naszego parku nieznacznie maleje, co jest tendencją odmienną od innych regionów kraju. Do niedawna czynnikiem redukującym wielkość populacji była wścieklizna, obecnie zdarzają się przypadki odnajdywania zwierząt padłych na skutek chorób grzybiczych (parch) oraz wirusowych (nosówka).

   

Pomimo, iż na terenie całej Puszczy Augustowskiej liczebność wilków wynosi zaledwie 35 - 40 osobników, to na terenie parku w ostatnich latach jest on corocznie obserwowany. Drapieżnik ten penetruje przede wszystkim południową i południowo - wschodnią część WPN-u, co najłatwiej można stwierdzić w miesiącach zimowych, rejestrując tropy tych drapieżników na śniegu.

   

Obszar wokół jeziora Wigry zamieszkują 4 gatunki ssaków kopytnych: łoś, jeleń szlachetny, sarna i dzik. Łoś jest największym przedstawicielem zwierzyny płowej. Jest to gatunek niezbyt licznie występujący na terenie parku; jego najwyższą liczebność w ostatnich latach (31 osobników) zarejestrowano w 2003 r., co stanowi niewielką część populacji Puszczy Augustowskiej liczącej obecnie około 600 łosi. W okresie wegetacyjnym ostojami łosia są tereny podmokłe, torfowiska i bagna. Późną jesienią łosie przemieszczają się do suchszych lasów, gdzie w drzewostanach młodszych klas wieku bywają sprawcami uszkodzeń drzew. Od kilku lat, po wprowadzeniu zakazu polowań na te zwierzęta, krajowa populacja łosia rozwija się, powiększając swoją liczebność oraz zasięg występowania także na obszarze Puszczy Augustowskiej.

   

W puszczy licznie występuje także jeleń szlachetny, choć w czasie II wojny światowej jego miejscowa populacja wyginęła. W latach 50. i 60. XX w., dzięki przesiedleniom z regionu olsztyńskiego i białostockiego, gatunek ten powrócił do Puszczy Augustowskiej, a tym samym na obszar WPN-u. Liczebność jeleni w parku w ostatnich latach nieznacznie się zwiększa, szacujemy ją na około 140 sztuk. Najwięcej jeleni spotyka się w południowej części parku. Skrajnie północna część parku odwiedzana jest przez te zwierzęta sporadycznie.

   

Sarna jest najliczniej występującym przedstawicielem jeleniowatych na terenie Wigierskiego Parku Narodowego, chociaż jej liczebność wykazywała w poszcze- gólnych latach duże wahania. Obecnie w parku żyje około 240 saren.

   

Liczebność dzików w historii parku również podlegała dużym wahaniom. Na początku lat 90. w północno-wschodniej Polsce miał miejsce pomór dzików, który swoje maksimum osiągnął w 1990 i 1991 roku. Wpłynęło to również na zagęszczenie dzików na terenie WPN-u. W 1994 roku wynosiło ono tylko 9,6 sztuk/1000 ha powierzchni leśnej. Od końca 1994 roku, i w następnych latach, nastąpił powolny wzrost pogłowia dzika, szczególnie silny w 1997 roku. W ostatnich latach liczebność populacji w parku jest w miarę stabilna. Każdego roku park wypłaca właścicielom gruntów prywatnych rekompensaty za szkody wyrządzane przez te zwierzęta w uprawach zbóż oraz na łąkach i pastwiskach.

   

Rząd zającokształtne w faunie parku posiada dwóch przedstawicieli - zająca szaraka oraz zająca bielaka, z których bielak występuje znacznie rzadziej, zasiedlając przede wszystkim wschodnią i południowo-wschodnią część parku.

   

Stan populacji bobra europejskiego obecnie szacuje się na około 250 osobników i na przestrzeni ostatnich lat jego liczba istotnie się nie zmienia. Sytuacja taka jest wynikiem silnego zagęszczenia rodzin bobrowych, które zajęły wszystkie możliwe do zasiedlenia środowiska.

   

Z rzędu ssaków owadożernych na terenie parku stwierdzono występowanie 5 gatunków, są to: jeż, kret, rzęsorek rzeczek, ryjówka aksamitna i ryjówka malutka.

   

Nietoperze są jedynymi ssakami zdolnymi do aktywnego lotu. Spośród 22 krajowych gatunków nietoperzy, 12 stwierdzono na terenie parku. Są to: nocek rudy, nocek łydkowłosy, mroczek późny, mroczek pozłocisty, mroczek posrebrzany, karlik malutki, karlik większy, karlik karliczek, borowiec wielki, borowiaczek, gacek brunatny i mopek. Działalność człowieka, która ogranicza miejsca służące do rozrodu i hibernacji nietoperzy oraz ich bazę pokarmową, powoduje spadek liczebności tych ssaków. Dlatego też w ramach ochrony nietoperzy, dzięki dofinansowaniu Fundacji EkoFundusz, na terenie WPN-u, w miejscowości Leszczewo, wybudowano budkę lęgową w postaci ściany domu dla liczącej ponad 500 osobników kolonii karlika malutkiego. Oprócz tego rozwieszane są w terenie schrony dzienne – budki, w których przebywają nietoperze w ciągu dnia.

   

Na terenie Wigierskiego Parku Narodowego ochronie prawnej podlega 29 gatunków ssaków. Teren ten jest także ważny z punktu widzenia zachowania fauny europejskiej. Obecność takich gatunków jak: nocek łydkowłosy, bóbr, wilk, wydra zdecydowała o włączeniu Ostoi Wigierskiej w sieć obszarów NAT URA 2000.

   

WPN chroni różnorodność gatunkową zwierząt poprzez ochronę siedlisk ich występowania oraz w sposób czynny, dostosowany do specyfiki i potrzeb poszcze- gólnych grup fauny.

   

Park zapewnia opiekę dzikim zwierzętom, które uległy wypadkom - znalezionym na terenie WPN-u lub dowiezionym z okolicy. W wolierze w Maćkowej Rudzie dochodzi do zdrowia wiele rannych ptaków i ssaków. Te, które wyzdrowiały i są zdolne do samodzielnego życia, są wypuszczane na wolność. W ośrodku rehabilitacji zwierząt przebywały między innymi: sarny, dziki, wydry, tchórze, kuny, lisy, zające, nietoperze a nawet malutki karczownik ziemnowodny.

  

  

  

     

dalej