Lubosza Wesołowska

Glony

Są najróżniejszego 
kształtu i koloru. 
Mają jądro komórkowe 
i chloroplasty. 
Żyją wszędzie tam, 
gdzie jest woda, nawet 
w śladowych ilościach. 
Można je znaleźć w piasku, 
na śniegu, czy na korze drzew. 
Są ważnym ogniwem 
w obiegu materii w przyrodzie.

Ramienice (Chara contraria). 
Fot. P. J. Szpygiel

Najmniejsze organizmy żyjące w wodzie, zaliczane do świata roślin, to glony. Glony mogą być jednokomórkowe lub wielokomórkowe. Tworzą nici, kolonie, plechy. Wiele z nich jest pokarmem dla zwierząt, na przykład niektórych gatunków orzęsków, wirków, wrotków. 

Gymnodinium fuscum (z lewej) i Euastrum sp.
Rys. W. Zawiślak

W ciągu stu lat nieregularnych, nieraz wyrywkowych badań nad glonami z terenu Wigierskiego Parku Narodowego znaleziono ponad 600 ich taksonów (gatunków i podgatunków). Brakuje danych o fykoflorze (fykologia – nauka o florze glonów) wielu siedlisk. Najlepiej opracowany jest fitoplankton (glony żyjące w toni wodnej). 

Aby uzyskać w miarę pełny obraz bogactwa grup glonów, zmian zachodzących w ich składzie, niezbędne jest prowadzenie stałego monitoringu na wybranych terenach.

Spośród znalezionych gatunków wiele jest rzadkich, nowych dla terenu Polski, a także nowych dla nauki. Niektórych gatunków, opisanych w latach dwudziestych ubiegłego wieku, nie znaleziono w ostatnim dziesięcioleciu. Dotyczy to zwłaszcza jeziora Wigry. Najlepiej przebadane grupy glonów to: desmidie Chlorophyta i ramienice Charophyceae, ostatnio częściowo złotowiciowce Chrysophyceae.

Zimą i wczesną wiosną najliczniejszy 
w jeziorze Wigry jest Cryptomonas sp. 
Fot. L. Wesołowska

Ciąg dalszy