Uroczysko Samle. Fot. J. Borejszo

Nadrzędnym celem działań na obszarze Wigierskiego Parku Narodowego jest komplek- sowa i wielokierunkowa ochrona dziedzictwa przyrodniczego i kulturowego.

Jerzy Solon

Wigierski Park Narodowy

– cele i motywy ochrony

Podstawowe zasady ochrony Wigierskiego Parku Narodowego uwzględniają światowe tendencje i kierunki działalności, wytyczone przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN) w globalnej strategii ochrony różnorodności biologicznej. Głównym celem istnienia obszarów chronionych jest stworzenie warunków przeżycia możliwie wszystkim dziko żyjącym gatunkom roślin i zwierząt, występującym zarówno w ekosystemach pierwotnych i naturalnych, jak i w antropogenicznych układach biocenotycznych i przestrzennych.

Ze względu jednak na swoje walory obejmujące m.in.: zróżnicowany kompleks jezior, morenowe i sandrowe układy krajobrazowe, szatę roślinną charakterystyczną dla geobotanicznego Działu Północnego, bogaty świat zwierzęcy, oraz układ osadniczy odzwierciedlający historię terenu, klasyczne cele i formy ochrony konserwatorskiej nie są wystarczające. Dlatego też przyjęto, iż nadrzędnym celem działań na obszarze Wigierskiego Parku Narodowego jest kompleksowa i wielokierunkowa ochrona dzie- dzictwa przyrodniczego i kulturowego.

Sens istnienia Wigierskiego Parku Naro- dowego oraz kierunki polityki ochronnej należy rozpatrywać z trzech różnych punktów widzenia, to znaczy w perspektywie ponadregionalnej (europejskiej i ogólnokrajowej), regionalnej i lokal- nej. Przy tych różnych punktach widzenia, różne są również motywy, cele i zadania ochronne.